Recensie: Challengers (2024)
Veelbelovend tennis talent Tashi (Zendaya) is na een carrière beeïndigende blessure coach geworden. Met haar hulp heeft echtgenoot Art (Mike Faist) het geschopt tot tenniskampioen. Helaas zit Art nu in een mindere periode. Om zijn zelfvertrouwen te vergroten, meldt Tashi hem aan bij een toernooi waar hij tegen zijn ex-beste vriend Patrick (Josh O’Connor) moet spelen. En deze Patrick is ook nog eens de ex van Tashi.
Beoordeling
Ik zat de hele week al te twijfelen of ik wel naar Challengers wilde gaan, want het sprak me totaal niet aan. Ik heb niets met tennis, regisseur Luca Guadagnino (Call Me by Your Name) of de cast. Door al die positieve recensies gaf ik het toch het voordeel van de twijfel. Helaas, ik had uiteindelijk helemaal niets met deze film.
Challengers vertelt een non-linear verhaal over de relatie tussen Tashi, Art en Patrick. Er zijn meerdere tijdslijnen te volgen, die bij te houden zijn door Tashi’s haarlengte. Hoeveel er ook met tijd gespeeld wordt, we komen de hele film door terug bij de tennis match tussen de mannen. Op een gegeven moment interesseerde me het helemaal niet meer wie ging winnen: ik wilde gewoon dat het over was. Door de structuur van de film zit er weinig spanning in de match. Er wordt teveel onnodig heen en weer gesprongen qua tijd. Daarnaast was ik totaal niet geïnvesteerd in alle drama en manipulatie. Zendaya pruilt de hele film door en Mike Faist (West Side Story) mist een bepaalde charisma waardoor ik hun scènes niet erg beoeind vond. Alleen Josh O’Connor (The Crown) zorgt voor wat leven in de brouwerij.
Voor een film waarvan de marketing vooral leek te draaien om een trio, is Challengers verrassend tam. Er zit nauwelijks seks in de film. Dat is helemaal prima. Het hoeft er niet wild aan toe te gaan om een sexy film te maken. Maar alsnog begrijp ik niet al die recensies die dit zo’n sexy film noemen? Ik voelde totaal geen chemie tussen Zendaya en de mannen. O’Connor en Faist samen hadden wel chemie. De film vond ik dan ook op z’n best als het om hun vriendschap draaide. In deze scènes kwam Faist ook wat sterker uit de hoek dan naast Zendaya.
Is Challengers dan echt zo’n slechte film? Slecht wil ik niet zeggen. Ik denk dat ik gewoon niet tot de doelgroep van deze film behoor.
Conclusie
Challengers is een tennisfilm vol drama en intrige, maar schiet wat mij betreft tekort om een onderhoudende film te zijn.