BE COOL, SODAPOP

Categorie: Reviews

  • Recensie: Mickey 17 (2025)

    Recensie: Mickey 17 (2025)

    In Mickey 17 meldt Mickey Barnes (Robert Pattinson) zich voor een ruimtemissie aan als ‘expendable’, een soort proefkonijn voor levensgevaarlijke opdrachten.

    beoordeling

    Ik denk dat ik totaal de verkeerde verwachtingen had van Mickey 17, de nieuwste film van Parasite-regisseur Bong Joon Ho. Ik had zeker geen Trump satire verwacht. Jammer dat dit de boventoon voert, want Mickey 17 heeft een leuk Happy Death Day-achtig concept. Ik had graag gezien dat ze hier wat meer mee hadden gedaan, want het blijft beperkt tot het eerste deel van de film. Zodra Mickey 18 ten tonele verschijnt, moddert de film maar wat aan en dat gaat te lang door. De conclusie van de film is vrij simpel en weinig bijzonder. Ik had eigenlijk wel wat meer verwacht van Joon Ho na zijn briljante Parasite. Overigens heb ik het boek, Mickey 7 van Edward Ashton, niet gelezen, dus ik kan niet zeggen in hoeverre het plot wordt gevolgd.

    Aan de cast ligt het niet, want iedereen is top. Robert Pattinson speelt een uitstekende dubbelrol; hij is grappig, maar brengt ook goed de tragedie van Mickey’s lot naar voren. Zijn romance met Nasha (goed gespeeld door Blink Twice-actrice Naomi Ackie) vormt het hart van de film. Toni Collette en Steven Yeun spelen amusante bijrollen. Mark Ruffalo lijkt na zijn komische rol in Poor Things ook hier in Mickey 17 veel lol te hebben. Hij maakt indruk in zijn door Trump geïnspireerde rol.

    conclusie

    Ondanks de sterke cast, maakt Mickey 17 weinig indruk.

    3 sterren

  • Bridget Jones: Mad About the Boy (2025) recensie

    Bridget Jones: Mad About the Boy (2025) recensie

    In Bridget Jones: Mad About the Boy probeert Bridget (Renée Zellweger) het leven weer op te pakken na het overlijden van haar echtgenoot Mark (Colin Firth). Ze valt al snel voor de charmes van de jonge Roxster (Leo Woodall), maar ook de nieuwe leraar (Chiwetel Ejiofor) van haar zoontje trekt haar aandacht.

    Beoordeling

    Hier zijn we dan, 24 jaar na Bridget Jones’s Diary met alweer de vierde film in deze franchise. Ik vergeet steeds hoe leuk ik deze films vind! Mad About the Boy is, ondanks het overlijden van Mark, op en top een feel good movie. Er zit een goede balans tussen nostalgie, humor en ontroerende levenslessen. Bridget is sinds we haar laatst gezien hebben in Bridget Jones’s Baby weer wat jaartjes ouder en nog een kind rijker, maar ze blijft de sympathieke single waar we destijds massaal voor zijn gevallen. Renée Zellweger is uiteraard weer fantastisch en stapt moeiteloos weer in Bridgets schoenen.

    fun fact: Leo Woodall was 4 jaar oud toen de eerste film uitkwam

    Eén van de hoogtepunten van deze film vind ik de vriendschap tussen Bridget en Daniel. Het is mooi om te zien dat ze na alle gebeurtenissen zo goed met elkaar omgaan dat Daniel zelfs oppast op Bridgets kinderen. Hugh Grant is natuurlijk weer eindeloos charismatisch, zoals we van hem gewend zijn.

    Chiwetel Ejifor (12 Years a Slave) en Leo Woodall (One Day) spelen charmante rollen als de nieuwe liefdes van Bridget. Het is niet makkelijk om Colin Firth te vervangen, maar beide mannen zijn een welkome toevoeging aan Bridgets leven en de films. Ondanks al het geflirt, wordt er ook voldoende stilgestaan bij het rouwproces waar Bridget doorheen gaat.

    Ik denk dat de makers de juiste stappen hebben gezet om de franchise nieuw leven in te blazen. Hoewel deze film een mooi einde biedt voor dit iconische personage, smaakt Mad About the Boy eigenlijk naar meer.

    conclusie

    Bridget Jones: Mad About the Boy is een heerlijke feel good movie!

    4 sterren

  • Recensie: The Monkey (2025)

    Recensie: The Monkey (2025)

    In The Monkey wordt het leven van tweelingbroers Hal en Bill (dubbelrol van Theo James) geplaagd door een reeks bizarre ongelukken. Ze vermoeden dat een speelgoedaapje van hun vader hier een rol in speelt.

    beoordeling

    Regisseur Osgood Perkins scoorde vorig jaar een grote hit met horrorfilm Longlegs. Nu is hij terug in de bios met The Monkey, een horrorfilm gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. Op basis van de trailer en marketing, had ik gehoopt op een soort over de top kruising tussen Final Destination en Wish Upon. Als je een film maakt over een duivels aapje dat bizarre ongelukken veroorzaakt dan moet je er 100% voor gaan. Dat doet Perkins helaas niet. Ja, er zitten een aantal creatieve deaths tussen, die jammergenoeg grotendeels al in de trailer te zien zijn. Toch wordt er naar mijn gevoel te weinig met het concept gedaan.

    The Monkey is niet het type film waar ik een boodschap van verwacht. Ik kom voor de lugubere scènes, niet bezinning. Maar goed, Perkins (die zelf zijn moeder in een tragisch ongeluk heeft verloren) heeft een punt: het heeft geen zin om weg te lopen van de moeilijke dingen in het leven. Het gaat je vinden of je het nu wil of niet, dus accepteer dat het bij het leven hoort.

    Ik blijf er bij dat Perkins vooral een visueel sterke regisseur is die goed sfeer weet te creëren. Scripts schrijven is niet zijn kracht: de zwaardere thema’s als vaderschap en intergenerationeel trauma voelen te zwaar voor een film als The Monkey. Geef me meer donkere humor! Meer kills!

    Theo James (The White Lotus) speelt een prima dubbelrol. Tatiana Maslany (Orphan Black) krijgt veel te weinig te doen. Elijah Wood duikt vreemd genoeg op in een random rol. Zijn aanwezigheid voegde niets toe aan de film. De cameo van Adam Scott als vader van de tweeling kon ik wel waarderen. Kindacteurs Christian Convery (ook in een dubbelrol) en Colin O’Brien spelen prima rollen. Perkins zelf heeft een leuk bijrolletje.

    Conclusie

    The Monkey is vermakelijk, maar niet over de top genoeg om uit te blinken.

    3,5 sterren

  • Recensie: La Dolce Villa (2025)

    Recensie: La Dolce Villa (2025)

    In de Netflix romcom La Dolce Villa gaat weduwnaar Eric (Scott Foley) naar Italië. Hij wil zijn dochter Olivia (Maia Reficco) weerhouden om een oude villa te kopen, maar eenmaal daar besluit hij haar te helpen om de villa op te knappen. Totaal onverwachts komt er liefde op zijn pad.

    beoordeling

    Regisseur Mark Waters brak in de jaren ’90 door met cult film The House of Yes met Parker Posey en Freddie Prinze Jr. Het grote succes kwam met zijn komedies met Lindsay Lohan: Freaky Friday en Mean Girls. De afgelopen jaren lijkt Waters alleen maar Netflix films af te leveren; denk aan He’s All That, Mother of the Bride met Brooke Shields en nu La Dolce Villa.

    Italië is een prachtige setting voor een romcom, zie ook Letters to Juliet met Amanda Seyfried. Het maakt het makkelijk om weg te zwijmelen bij deze film. TV veteraan Scott Foley (Felicity, Grey’s Anatomy, Scandal) is leuk gecast in de hoofdrol. La Dolce Villa heeft wat dat betreft alle ingrediënten voor een prima romcom. Helaas is de film vrij saai en slecht geschreven. Zo probeert Eric dochterlief ervan te weerhouden om een huis te kopen in Italië, omdat volgens hem Italië vervloekt is. Hij denkt dit, omdat hij tijdens een eerdere vakantie in Italië de griep heeft gekregen. Aha.

    Ik ben helemaal voor meer Foley op m’n scherm. Normaal vind ik hem een goede acteur, maar hier kwam hij helaas niet goed uit de verf. Ook de bijrollen, waaronder van Violante Placido als z’n love interest, waren ook niet best. Er is jammergenoeg ook weinig chemie tussen Foley en Placido, wat toch wel essentieel is voor een romcom.

    conclusie

    Fans van Hallmark-achtige romcoms zullen aan hun trekken komen met La Dolce Villa, anders zou ik lekker naar iets anders met Scott Foley kijken.

    2 sterren
  • Recensie: You’re Cordially Invited (2025)

    Recensie: You’re Cordially Invited (2025)

    Genoeg te vieren in You’re Cordially Invited! Jim (Will Ferrell) is een weduwnaar wiens oogappel Jenni (Geraldine Viswanathan) gaat trouwen. Daarnaast hebben we Margot (Reese Witherspoon), een pittige carrièrevrouw wiens zusje Neve (Meredith Hagner) in het huwelijksbootje stapt. Door een fout worden beide bruiloften op dezelfde dag en locatie geboekt en wordt het een strijd om voor beide bruidsparen een onvergetelijke dag te maken.

    beoordeling

    You’re Cordially Invited is een film waar ik totaal niets van had verwacht, maar me prima mee heb vermaakt! Misschien is het omdat ik zelf recent getrouwd ben en ik de bruiloft perikelen amusant vind. Of het maakt me gewoon blij dat mijn bruiloft niet zo rampzalig is verlopen.

    De humor is over de top, zoals we wel van Ferrell kunnen verwachten. Zie ook deze verschikkelijke filmposter. Gelukkig weet deze komedie een goede balans te vinden tussen humor en hart door herkenbare familie situaties aan te snijden. Denk aan Jim die zijn vrouw moet missen nu zijn dochter gaat trouwen, of Margot die het gevoel heeft buiten de boot te vallen als enige single zonder kinderen.

    Fun fact: Meredith Hagners echtgenoot Wyatt Russell (Thunderbolts*) heeft een cameo als de Masked Dancer presentator.

    Ferrell en Witherspoon zijn goed op dreef, al zijn dit wel het type rollen dat we van ze gewend zijn. Ze krijgen goed tegenspel van Blockers-actrice Geraldine Viswanathan en Meredith Hagner (Vacation Friends). Beide dames zorgen voor de nodige frisse energie naast de doorgewinterde hoofdrolspelers.

    conclusie

    You’re Cordially Invited is niet een film die je lang zal bijblijven, maar wel één waar je je prima mee kan vermaken op een regenachtige dag.

    3,5 sterren