Categorie: Reviews

Recensie: Warfare (2025)

Tijdens de Irakoorlog (2006) zit een Amerikaanse Navy SEAL-unit verscholen in het huis van een Irakese familie voor een gevaarlijke missie in Ramadi. Onder hevig vuur loopt de operatie volledig uit de hand, met zwaargewonden tot gevolg.

beoordeling

Alex Garland maakte vorig jaar indruk met Civil War, een oorlogsfilm verteld vanuit het perspectief van journalisten. Met Warfare gooit hij het over een andere boeg. Samen met voormalig Navy SEAL Ray Mendoza schreef en regisseerde hij deze film over Mendoza’s eigen ervaringen tijdens de Irakoorlog. Het script is gebaseerd op zijn herinneringen en die van zijn collega’s tijdens het incident dat centraal staat in Warfare. De film is opgedragen aan Elliott Miller, één van de gewonde Navy SEALS, die zich het incident niet meer kan herinneren.

Net als Civil War is Warfare een intense film. Het bijzondere is dat het verhaal in real time wordt verteld en met een strakke 95 minuten vliegt de film voorbij. De spanning bouwt zich goed op en de totale chaos en paniek wordt indrukwekkend weergegeven. Warfare is geen film met een politieke boodschap, maar één die laat zien hoe meedogenloos oorlog voeren is.

Ook de jonge cast maakt indruk. Garland en Mendoza hebben een sterk ensemble weten te verzamelen, bestaande uit o.a. Will Poulter, Joseph Quinn, Cosmo Jarvis, Noah Centineo, Kit Connor en Charles Melton. Reservation Dogs-ster D’Pharaoh Woon-A-Tai speelt ingetogen als de film versie van Mendoza.

Minpuntjes: ik werd niet helemaal in het verhaal gezogen, zoals bij Civil War. De film eindigde naar mijn gevoel iets te abrupt, om vervolgens over te gaan in een foto montage van de echte Navy SEALS met geblurde gezichten. Ik snap het, sommige SEALS zijn nog actief of willen anoniem blijven, maar het voegt niet veel toe.

conclusie

Warfare is een film om in de bioscoop te beleven.

17 april 2025
Recensie: Drop (2025) met Meghann Fahy

De eerste date van alleenstaande moeder Violet (Meghann Fahy) verandert al snel in een totale ramp. Ze ontvangt anonieme berichten van iemand die dreigt haar zoontje te vermoorden als ze niet een reeks opdrachten weet uit te voeren.

beoordeling

Christopher Landon, regisseur van Happy Death Day en Freaky, zou eigenlijk Scream 7 gaan regisseren. Na het ontslag van Melissa Barrera en afwezigheid van Jenna Ortega, verliet Landon begrijpelijk dit zinkende schip. Hij richtte vervolgens zijn aandacht op thriller Drop met Meghann Fahy (The White Lotus seizoen 2) en Brandon Sklenar (1923).

Drop is een vermakelijke film, maar blinkt nergens in uit. Het is een film die je eigenlijk weer vergeet zodra je de bioscoopzaal uitloopt. Het plot is leuk bedacht, maar nooit wordt het verhaal echt spannend of interessant. De aanleiding voor de dreigende berichten lijkt maar een bijzaak, terwijl Violets uiteraard tragische achtergrond teveel aandacht krijgt. Sklenar, als haar date, heeft nauwelijks een rol om mee te werken. Hij lijkt bijna te slaapwandelen, terwijl hij vorig jaar nog zo charmant was in It Ends with Us (Atlas!!). Fahy speelt prima, maar ik denk dat een sterkere actrice iets meer met de rol had kunnen doen.

Ik heb altijd wel een zwak voor een film die zich (grotendeels) op één locatie afspeelt, denk aan Phone Booth, Gerald’s Game en The Shallows. Drop heeft een mooie restaurant setting (sterkste aspect van de film), al wordt er naar mijn gevoel niet genoeg mee gedaan. Ook had ik graag nog iets meer interactie met de andere restaurant gasten gezien. Violets zenuwachtige gedrag zou veel meer de aandacht trekken! Verder valt er niet veel over deze film te zeggen.

Conclusie

Drop is leuk voor een keer, maar niet heel bijzonder.

10 april 2025
Recensie: Holland (2025) op Prime Video

Mimi Cave maakte in 2022 indruk met horrorfilm Fresh, waarin de date van Daisy Edgar-Jones en Sebastian Stan een duistere wending neemt. Ik was daardoor benieuwd geraakt naar haar nieuwste film Holland, maar ook door de Nederlandse invloeden die in deze thriller te vinden zijn.

De Holland is kwestie is niet Nederland, maar een echt plaatsje in de Amerikaanse staat Michigan. Blijkbaar is Holland ooit gesticht door een groep Amerikaanse Nederlanders en zijn er nog steeds een hoop mensen met een Nederlandse achtergrond woonachtig. Of het er allemaal zo stereotyperend aan toegaat in Holland als in de film, nou dat durf ik niet helemaal te zeggen. Al neig ik naar een ‘ja’’ als ik zo hun officiële website bekijk.

het verhaal

In de film Holland ontdekt Nicole Kidman dat haar echtgenoot (Matthew Macfadyen van Succession) een groot geheim verborgen houdt. Is haar perfecte leventje in Holland wel echt zo perfect?

beoordeling

In een nieuwsbrief op Substack noemde ik al dat de trailer Midsommar x Don’t Worry Darling vibes geeft. Helaas haalt Holland het niveau van deze films niet, en dat terwijl Don’t Worry Darling zelf al niet zo goed is. Het script is een zooitje, net als de toon van de film. Wat voor soort film probeert Holland te zijn? Ik weet het nog steeds niet. Hoewel deze thriller nog geen 2 uur duurt, komt het traag op gang. Dit hoeft op zich niet erg te zijn. Je moet immers ook tijd besteden aan world building, je personages leren kennen. Helaas bouwt het op naar niets. Er is een hoop hoepla om vervolgens met de meest ongeïnspireerde ontknoping te komen die je je kan bedenken. Vraag me niet wat Gael Garcia Bernal hier moet voorstellen, want ik kan het je niet vertellen. Waarom Rachel Sennott (Bodies Bodies Bodies) casten in een nietszeggend bijrolletje? Al met al, vond ik het een frustrerend script.

Wel leuk zijn de verwijzingen naar Nederland, inclusief soundtrack met Rob de Nijs en Wim Sonneveld. Visueel ziet de film er goed uit en op zich weet Cave een aardig sfeertje neer te zetten. Nicole Kidman is goed in Stepford Wives-achtige personages spelen, dus hier in Holland is ze zeker in haar element. Meer heeft het helaas niet te bieden.

conclusie

Holland is een dertien in dozijn thriller met een Nederlands tintje.

30 maart 2025
Recensie: A Working Man (2025)

A Working Man is de nieuwste film van regisseur David Ayer met Jason Statham in de hoofdrol. Gelukkig is deze film beter dan hun vorige samenwerking, The Beekeeper uit 2024, al zegt dat niet zoveel.

Fun fact: Ayer schreef het script samen met Sylvester Stallone.

Statham speelt een ex-militair die op een bouwplaats werkt. Wanneer de dochter (Arianna Rivas) van zijn baas (Michael Peña) verdwijnt, belooft hij haar thuis te brengen.

beoordeling

Een dertien in dozijn verhaal zorgt voor een film die je al talloze keren hebt gezien. In het oeuvre van Liam Neeson, maar ook Statham zelf. Als je van dit genre houdt, dan zal je je prima vermaken met A Working Man. Statham is goed op dreef, zoals we van hem gewend zijn. Ik kan er geen genoeg van krijgen als hij bad guys in elkaar slaat, verder duurt deze film met bijna 2 uur echt te lang. Ondanks dat gaan sommige verhaallijnen helaas nergens heen. Hoezo dreigen de bad guys hele stambomen uit te roeien, maar ze stoppen bij welgeteld één persoon in Statham’s nabije omgeving? Toppers als Jason Flemyng, David Harbour en Michael Peña (te zien in Ayer’s End of Watch) krijgen helaas te weinig te doen. Arianna Rivas maakt een positieve indruk, terwijl er door de rest van de cast erg slecht wordt geacteerd. Pijnlijk slecht!

conclusie

A Working Man is leuk voor de Jason Statham fans.

27 maart 2025
Recensie: Mickey 17 (2025)

In Mickey 17 meldt Mickey Barnes (Robert Pattinson) zich voor een ruimtemissie aan als ‘expendable’, een soort proefkonijn voor levensgevaarlijke opdrachten.

beoordeling

Ik denk dat ik totaal de verkeerde verwachtingen had van Mickey 17, de nieuwste film van Parasite-regisseur Bong Joon Ho. Ik had zeker geen Trump satire verwacht. Jammer dat dit de boventoon voert, want Mickey 17 heeft een leuk Happy Death Day-achtig concept. Ik had graag gezien dat ze hier wat meer mee hadden gedaan, want het blijft beperkt tot het eerste deel van de film. Zodra Mickey 18 ten tonele verschijnt, moddert de film maar wat aan en dat gaat te lang door. De conclusie van de film is vrij simpel en weinig bijzonder. Ik had eigenlijk wel wat meer verwacht van Joon Ho na zijn briljante Parasite. Overigens heb ik het boek, Mickey 7 van Edward Ashton, niet gelezen, dus ik kan niet zeggen in hoeverre het plot wordt gevolgd.

Aan de cast ligt het niet, want iedereen is top. Robert Pattinson speelt een uitstekende dubbelrol; hij is grappig, maar brengt ook goed de tragedie van Mickey’s lot naar voren. Zijn romance met Nasha (goed gespeeld door Blink Twice-actrice Naomi Ackie) vormt het hart van de film. Toni Collette en Steven Yeun spelen amusante bijrollen. Mark Ruffalo lijkt na zijn komische rol in Poor Things ook hier in Mickey 17 veel lol te hebben. Hij maakt indruk in zijn door Trump geïnspireerde rol.

conclusie

Ondanks de sterke cast, maakt Mickey 17 weinig indruk.

6 maart 2025