Tag: david corenswet

  • Recensie: Glen Powell charmeert in Twisters (2024)

    Recensie: Glen Powell charmeert in Twisters (2024)

    Twisters poster

    In Twisters besluit Kate (Daisy Edgar-Jones) n a een tragisch incident te stoppen met tornado’s jagen. Ze heeft een veilige baan waarbij ze stormpatronen analyseert achter een beeldscherm in New York. Een oude bekende (Anthony Ramos) vraagt haar expertise om nieuwe meettechnieken te testen. Ze reist af naar Oklahoma waar ze haar angsten onder ogen moet komen. Ook moet zij concurreren met de charmante social media ster Tyler Owens (Glen Powell) om als eerste bij de tornado’s te zijn.

    beoordeling

    Ik hou van blockbuster hit Twister (1996), geregisseerd door onze eigen Jan de Bont. Met de actie zit het ook goed in deze losstaande sequel Twisters, onder regie van Lee Isaac Chung. Hij is een aparte keuze voor deze film, aangezien zijn vorige werk Oscar-genomineerd drama Minari is. Maar goed, Chung heeft zeker een oog voor actie. Love alle tornado scènes! Kan hier geen genoeg van krijgen. Er had iets meer dreiging kunnen zijn. Het script lijkt het vooral op safe en voorspelbaar te spelen, want Twisters is op de actie na verder niet heel bijzonder.

    Glen Powell (Anyone But You) maakt goed gebruik van zijn charme en is een plezier om naar te kijken. Ik had liever zijn team gevolgd dan het uitstralingsloze trio Daisy Edgar-Jones (Where the Crawdads Sing), Anthony Ramos (In the Heights) en nieuwe Superman David Corenswet. De sensitieve Edgar-Jones vind ik miscast in deze rol als tornado jager. Ik had liever een actrice gezien met wat meer pit als Florence Pugh of Lily James. In bijrolletjes zien we onder andere Nope scène stealer Brandon Perea, Sasha Lane (American Honey), Kiernan Shipka (Totally Killer) en Maura Tierney (The Iron Claw), allemaal acteurs van wie ik graag meer had willen zien in deze film.

    conclusie

    Laat je wegblazen door de tornado actie en charme van Glen Powell in Twisters, maar het is ook een film die je snel weer vergeet.

    3,5 sterren
  • Recensie: The Greatest Hits (2024)

    Recensie: The Greatest Hits (2024)

    poster The Greatest Hits

    In The Greatest Hits verliest Harriet (Lucy Boynton) haar vriend Max (David Corenswet) in een auto ongeluk. Muziek die ze met Max geluisterd heeft, brengt haar letterlijk terug naar momenten in hun relatie. Wanhopig probeert ze de dood van Max te voorkomen, maar haar eigen leven staat stil. Totdat ze David (Justin H. Min) ontmoet en langzaam weer vooruit begint te kijken.

    beoordeling The Greatest Hits

    Tijdreizen is een onderdeel van romantisch drama The Greatest Hits, maar in z’n kern gaat de film daar helemaal niet over. Het gaat over acceptatie. Acceptatie dat er dingen zijn in gebeurd in je leven die je niet kan veranderen, hoe graag je dat wel zou willen. Acceptatie dat je verder moet gaan, ook al wil je dat niet. Maar ook: acceptatie dat je weer mag genieten van het leven na je verlies, hoe eng en pijnlijk dat ook klinkt. En dat het niet betekent dat je je geliefde niet meer belangrijk vindt.

    The Greatest Hits neemt ons mee in het rouwproces van Harriet die 2 jaar na het verlies van haar vriend totaal stilstaat. Ze heeft een veilig leventje voor zichzelf opgebouwd, ook al betekent het dat ze haar dromen niet meer kan najagen en veel vrienden is verloren. Ondanks dat dit een film is met tijdreizen, geeft het wel een realistisch beeld van rouw. Lucy Boynton (Bohemian Rhapsody) is fantastisch als de gebroken Harriet. Ze heeft veel chemie met zowel Pearl-acteur (en nieuwe Superman!) David Corenswet als Justin H. Min (The Umbrella Academy). Corenswet heeft een vrij kleine rol, maar weet met beperkte screentime genoeg indruk te maken dat je begrijpt waarom Harriet moeite heeft om verder te gaan. Min is zo charmant dat je ook begrijpt waarom Harriet zich begint open te stellen voor een nieuw leven. Muziek speelt uiteraard een grote rol in The Greatest Hits en het bevat dan ook een fijne soundtrack.

    conclusie

    The Greatest Hits is meer dan een film over tijdreizen. Het is een gevoelige, maar ook charmante film over verlies en acceptatie. Aanrader!

    4 sterren