Categorie: Reviews

Recensie: Holland (2025) op Prime Video

Mimi Cave maakte in 2022 indruk met horrorfilm Fresh, waarin de date van Daisy Edgar-Jones en Sebastian Stan een duistere wending neemt. Ik was daardoor benieuwd geraakt naar haar nieuwste film Holland, maar ook door de Nederlandse invloeden die in deze thriller te vinden zijn.

De Holland is kwestie is niet Nederland, maar een echt plaatsje in de Amerikaanse staat Michigan. Blijkbaar is Holland ooit gesticht door een groep Amerikaanse Nederlanders en zijn er nog steeds een hoop mensen met een Nederlandse achtergrond woonachtig. Of het er allemaal zo stereotyperend aan toegaat in Holland als in de film, nou dat durf ik niet helemaal te zeggen. Al neig ik naar een ‘ja’’ als ik zo hun officiële website bekijk.

het verhaal

In de film Holland ontdekt Nicole Kidman dat haar echtgenoot (Matthew Macfadyen van Succession) een groot geheim verborgen houdt. Is haar perfecte leventje in Holland wel echt zo perfect?

beoordeling

In een nieuwsbrief op Substack noemde ik al dat de trailer Midsommar x Don’t Worry Darling vibes geeft. Helaas haalt Holland het niveau van deze films niet, en dat terwijl Don’t Worry Darling zelf al niet zo goed is. Het script is een zooitje, net als de toon van de film. Wat voor soort film probeert Holland te zijn? Ik weet het nog steeds niet. Hoewel deze thriller nog geen 2 uur duurt, komt het traag op gang. Dit hoeft op zich niet erg te zijn. Je moet immers ook tijd besteden aan world building, je personages leren kennen. Helaas bouwt het op naar niets. Er is een hoop hoepla om vervolgens met de meest ongeïnspireerde ontknoping te komen die je je kan bedenken. Vraag me niet wat Gael Garcia Bernal hier moet voorstellen, want ik kan het je niet vertellen. Waarom Rachel Sennott (Bodies Bodies Bodies) casten in een nietszeggend bijrolletje? Al met al, vond ik het een frustrerend script.

Wel leuk zijn de verwijzingen naar Nederland, inclusief soundtrack met Rob de Nijs en Wim Sonneveld. Visueel ziet de film er goed uit en op zich weet Cave een aardig sfeertje neer te zetten. Nicole Kidman is goed in Stepford Wives-achtige personages spelen, dus hier in Holland is ze zeker in haar element. Meer heeft het helaas niet te bieden.

conclusie

Holland is een dertien in dozijn thriller met een Nederlands tintje.

30 maart 2025
Recensie: A Working Man (2025)

A Working Man is de nieuwste film van regisseur David Ayer met Jason Statham in de hoofdrol. Gelukkig is deze film beter dan hun vorige samenwerking, The Beekeeper uit 2024, al zegt dat niet zoveel.

Fun fact: Ayer schreef het script samen met Sylvester Stallone.

Statham speelt een ex-militair die op een bouwplaats werkt. Wanneer de dochter (Arianna Rivas) van zijn baas (Michael Peña) verdwijnt, belooft hij haar thuis te brengen.

beoordeling

Een dertien in dozijn verhaal zorgt voor een film die je al talloze keren hebt gezien. In het oeuvre van Liam Neeson, maar ook Statham zelf. Als je van dit genre houdt, dan zal je je prima vermaken met A Working Man. Statham is goed op dreef, zoals we van hem gewend zijn. Ik kan er geen genoeg van krijgen als hij bad guys in elkaar slaat, verder duurt deze film met bijna 2 uur echt te lang. Ondanks dat gaan sommige verhaallijnen helaas nergens heen. Hoezo dreigen de bad guys hele stambomen uit te roeien, maar ze stoppen bij welgeteld één persoon in Statham’s nabije omgeving? Toppers als Jason Flemyng, David Harbour en Michael Peña (te zien in Ayer’s End of Watch) krijgen helaas te weinig te doen. Arianna Rivas maakt een positieve indruk, terwijl er door de rest van de cast erg slecht wordt geacteerd. Pijnlijk slecht!

conclusie

A Working Man is leuk voor de Jason Statham fans.

27 maart 2025
Recensie: Mickey 17 (2025)

In Mickey 17 meldt Mickey Barnes (Robert Pattinson) zich voor een ruimtemissie aan als ‘expendable’, een soort proefkonijn voor levensgevaarlijke opdrachten.

beoordeling

Ik denk dat ik totaal de verkeerde verwachtingen had van Mickey 17, de nieuwste film van Parasite-regisseur Bong Joon Ho. Ik had zeker geen Trump satire verwacht. Jammer dat dit de boventoon voert, want Mickey 17 heeft een leuk Happy Death Day-achtig concept. Ik had graag gezien dat ze hier wat meer mee hadden gedaan, want het blijft beperkt tot het eerste deel van de film. Zodra Mickey 18 ten tonele verschijnt, moddert de film maar wat aan en dat gaat te lang door. De conclusie van de film is vrij simpel en weinig bijzonder. Ik had eigenlijk wel wat meer verwacht van Joon Ho na zijn briljante Parasite. Overigens heb ik het boek, Mickey 7 van Edward Ashton, niet gelezen, dus ik kan niet zeggen in hoeverre het plot wordt gevolgd.

Aan de cast ligt het niet, want iedereen is top. Robert Pattinson speelt een uitstekende dubbelrol; hij is grappig, maar brengt ook goed de tragedie van Mickey’s lot naar voren. Zijn romance met Nasha (goed gespeeld door Blink Twice-actrice Naomi Ackie) vormt het hart van de film. Toni Collette en Steven Yeun spelen amusante bijrollen. Mark Ruffalo lijkt na zijn komische rol in Poor Things ook hier in Mickey 17 veel lol te hebben. Hij maakt indruk in zijn door Trump geïnspireerde rol.

conclusie

Ondanks de sterke cast, maakt Mickey 17 weinig indruk.

6 maart 2025
Bridget Jones: Mad About the Boy (2025) recensie

In Bridget Jones: Mad About the Boy probeert Bridget (Renée Zellweger) het leven weer op te pakken na het overlijden van haar echtgenoot Mark (Colin Firth). Ze valt al snel voor de charmes van de jonge Roxster (Leo Woodall), maar ook de nieuwe leraar (Chiwetel Ejiofor) van haar zoontje trekt haar aandacht.

Beoordeling

Hier zijn we dan, 24 jaar na Bridget Jones’s Diary met alweer de vierde film in deze franchise. Ik vergeet steeds hoe leuk ik deze films vind! Mad About the Boy is, ondanks het overlijden van Mark, op en top een feel good movie. Er zit een goede balans tussen nostalgie, humor en ontroerende levenslessen. Bridget is sinds we haar laatst gezien hebben in Bridget Jones’s Baby weer wat jaartjes ouder en nog een kind rijker, maar ze blijft de sympathieke single waar we destijds massaal voor zijn gevallen. Renée Zellweger is uiteraard weer fantastisch en stapt moeiteloos weer in Bridgets schoenen.

fun fact: Leo Woodall was 4 jaar oud toen de eerste film uitkwam

Eén van de hoogtepunten van deze film vind ik de vriendschap tussen Bridget en Daniel. Het is mooi om te zien dat ze na alle gebeurtenissen zo goed met elkaar omgaan dat Daniel zelfs oppast op Bridgets kinderen. Hugh Grant is natuurlijk weer eindeloos charismatisch, zoals we van hem gewend zijn.

Chiwetel Ejifor (12 Years a Slave) en Leo Woodall (One Day) spelen charmante rollen als de nieuwe liefdes van Bridget. Het is niet makkelijk om Colin Firth te vervangen, maar beide mannen zijn een welkome toevoeging aan Bridgets leven en de films. Ondanks al het geflirt, wordt er ook voldoende stilgestaan bij het rouwproces waar Bridget doorheen gaat.

Ik denk dat de makers de juiste stappen hebben gezet om de franchise nieuw leven in te blazen. Hoewel deze film een mooi einde biedt voor dit iconische personage, smaakt Mad About the Boy eigenlijk naar meer.

conclusie

Bridget Jones: Mad About the Boy is een heerlijke feel good movie!

24 februari 2025
Recensie: The Monkey (2025)

In The Monkey wordt het leven van tweelingbroers Hal en Bill (dubbelrol van Theo James) geplaagd door een reeks bizarre ongelukken. Ze vermoeden dat een speelgoedaapje van hun vader hier een rol in speelt.

beoordeling

Regisseur Osgood Perkins scoorde vorig jaar een grote hit met horrorfilm Longlegs. Nu is hij terug in de bios met The Monkey, een horrorfilm gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. Op basis van de trailer en marketing, had ik gehoopt op een soort over de top kruising tussen Final Destination en Wish Upon. Als je een film maakt over een duivels aapje dat bizarre ongelukken veroorzaakt dan moet je er 100% voor gaan. Dat doet Perkins helaas niet. Ja, er zitten een aantal creatieve deaths tussen, die jammergenoeg grotendeels al in de trailer te zien zijn. Toch wordt er naar mijn gevoel te weinig met het concept gedaan.

The Monkey is niet het type film waar ik een boodschap van verwacht. Ik kom voor de lugubere scènes, niet bezinning. Maar goed, Perkins (die zelf zijn moeder in een tragisch ongeluk heeft verloren) heeft een punt: het heeft geen zin om weg te lopen van de moeilijke dingen in het leven. Het gaat je vinden of je het nu wil of niet, dus accepteer dat het bij het leven hoort.

Ik blijf er bij dat Perkins vooral een visueel sterke regisseur is die goed sfeer weet te creëren. Scripts schrijven is niet zijn kracht: de zwaardere thema’s als vaderschap en intergenerationeel trauma voelen te zwaar voor een film als The Monkey. Geef me meer donkere humor! Meer kills!

Theo James (The White Lotus) speelt een prima dubbelrol. Tatiana Maslany (Orphan Black) krijgt veel te weinig te doen. Elijah Wood duikt vreemd genoeg op in een random rol. Zijn aanwezigheid voegde niets toe aan de film. De cameo van Adam Scott als vader van de tweeling kon ik wel waarderen. Kindacteurs Christian Convery (ook in een dubbelrol) en Colin O’Brien spelen prima rollen. Perkins zelf heeft een leuk bijrolletje.

Conclusie

The Monkey is vermakelijk, maar niet over de top genoeg om uit te blinken.

20 februari 2025