Geen reden voor een dip na de feestdagen, want ook in januari is er weer genoeg te zien! Zelf kijk ik erg uit naar Nosferatu van Robert Eggers, maar ook naar We Live in Time met Andrew Garfield, horror Wolf Man van Leigh Whannell en thriller Companion met The Boys-ster Jack Quaid.
nieuw in januari 2025
01/01 – Beklemmende oorlogsfilm Civil War van Alex Garland (Prime Video)
02/01 – de nieuwste film van Robert Eggers, Nosferatu (bios)
02/01 – Nicole Kidman in thriller Babygirl van Halina Reijn (bios)
02/01 – Ella Purnell in seizoen 1 van Sweetpea (SkyShowtime)
09/01 – Florence Pugh en Andrew Garfield in drama We Live in Time (bios)
09/01 – Mini-serie American Primeval met Taylor Kitsch en Betty Gilpin (Netflix)
16/01 – De nieuwste horror van Leigh Whannell, Wolf Man (bios)
16/01 – Waargebeurd drama Unstoppable met Don Cheadle en Jennifer Lopez (Prime Video)
16/01 – Sebastian Stan is Trump in The Apprentice (Prime Video)
17/01 – Cameron Diaz is Back in Action (Netflix)
17/01 – Vrienden van Amstel Live 2025, hele concert (Videoland)
18/01 – Austin Butler en Tom Hardy in The Bikeriders (SkyShowtime)
21/01 – Ik was geen fan, maar oordeel zelf: Channing Tatum in Blink Twice (Prime Video)
23/01 – Hij is terug met een nieuw avontuur: Paddington in Peru (bios)
23/01 – Dave Bautista in actiefilm The Killer’s Game (Prime Video)
23/01 – Colman Domingo in drama Sing Sing (bios)
23/01 – Crime serie High Potential met Kaitlin Olsen (Disney+)
24/01 – Haaienfilm Something in the Water (Netflix)
26/01 – Romcom Which Brings Me To You met Lucy Hale (SkyShowtime)
28/01 – Serie Paradise, een thriller met Sterling K. Brown en James Marsden (Disney+)
30/01 – Jack Quaid en Sophie Thatcher in thriller Companion (bios)
30/01 – Will Ferrell en Reese Witherspoon in komedie You’re Cordially Invited (Prime Video)
30/01 – Komedie De Z van Zus met Elise Schaap (Prime Video)
30/01 – Dexter prequel serie Dexter: Original Sin (SkyShowtime)
30/01 – Spionagethriller Inheritance met Phoebe Dynevor en Rhys Ifans (bios)
30/01 – Actie thriller Flight Risk met Mark Wahlberg (bios)
Mijn favoriete tijd van het jaar: de tijd van de eindejaarslijstjes! Ja, zoals ieder jaar deel ik met jullie mijn favoriete films van het jaar met jullie. Ik denk dat we niet mogen klagen over filmjaar 2024. Er zaten echte topfilms tussen; blockbusters, tranentrekkers, maar ook films die een hoop lol uitstralen. Wat mij betreft echt een verbetering na een, voor mij, niet zo memorabel filmjaar 2023.
Films die ik heb gezien (sommige films zijn uit 2023, maar kregen hier pas een release in 2024):
Anora; Back to Black; The Bikeriders; Conclave; Drive-Away Dolls; Dune 2; Fly Me to the Moon; Gladiator II; Godzilla xx Kong: The New Empire; I Saw the TV Glow; IF; Juror #2; Kinds of Kindness; Kingdom of the Planet of the Apes; Monkey Man; Mufasa; My OId Ass; Strange Darling; Wicked: Part One; The Wild Robot
Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Cheryl Bradshaw: een wannabe actrice (gespeeld door Anna Kendrick) doet met tegenzin mee aan tv programma The Dating Game. Ze wint een date met één van de mannen, maar de charme van deze man blijkt een masker te zijn voor iets duisters: Rodney Alcala is een seriemoordenaar.
Pitch Perfect-actrice Anna Kendrick heeft me verrast met haar regiedebuut Woman of the Hour. Ze weet goed de angst die je als vrouw kan ervaren weer te geven, zonder teveel geweld in beeld te brengen. De cinematografie is prachtig en een mooi contrast met het onderwerp van de film. Daniel Zovatto maakt indruk als seriemoordenaar Rodney Alcala.
Sportschool manager Lou (Kristen Stewart) valt voor bodybuilder Jackie (Katy O’Brian) die onderweg is naar Las Vegas voor een wedstrijd.
Een bloederig verhaal over liefde, geweld, wraak en spierballen, Love Lies Bleeding voelt aan als een frisse wind tussen alle grote blockbusters die we gehad hebben. Ik hou van kleinschalige films die character driven zijn en de gitzwarte humor is zeker een plus. Love Lies Bleeding is ook nog eens met stijl gefilmd door regisseuse Rose Glass. Relatieve nieuwkomer Katy O’Brian (die we dit jaar ook zagen in Twisters) steelt de show als ambitieuze bodybuilder Jackie. Ook Kristen Stewart maakt weer indruk.
Sydney Sweeney en Glenn Powell in Anyone But You (2023)
Ben (Glen Powell) en Bea (Sydney Sweeney) beleven een geweldige eerste date samen! Helaas, door een misverstand eindigt hun prille romance. Door een bruiloft zitten ze met grote tegenzin met elkaar opgescheept. Wanneer al hun gekibbel de bruiloft dreigt te verpesten, besluiten ze zich voor te doen als koppel.
De romcom leek wel uitgestorven in de bios, maar het grote succes van Anyone But You laat zien dat er nog vraag naar is. De belangrijkste factor van een succesvolle romcom zit goed: Glen Powell en Sydney Sweeney hebben veel chemie samen en dat spat van het scherm. Sinds de serie Screams Queens uit 2015 ben ik al fan van Powell. Ik ben blij dat hij dit jaar eindelijk het succes heeft gevonden wat hij verdient, met natuurlijk ook hoofdrollen in Twisters en Hit Man.
Justin H. Min and Lucy Boynton in The Greatest Hits
Harriet (Lucy Boynton) verliest haar vriend Max (David Corenswet) in een auto ongeluk. Muziek die ze met Max geluisterd heeft, brengt haar letterlijk terug naar momenten in hun relatie. Wanhopig probeert ze de dood van Max te voorkomen, maar haar eigen leven staat stil. Totdat ze David (Justin H. Min) ontmoet en langzaam weer vooruit begint te kijken.
Films die een traantje uit me weten te persen hebben voor mij al vaak een streepje voor. Ook tijdreizen vind ik een leuk element in films, al is het hier in The Greatest Hits maar eigenlijk een bijzaak. Het draait om het rouwproces van Harriet na het verlies van haar vriend, gespeeld door nieuwe Superman David Corenswet. En om acceptatie dat er dingen zijn in gebeurd in je leven die je niet kan veranderen, hoe graag je dat wel zou willen. Een gevoelige en charmante film met een fijne soundtrack!
Een burgeroorlog zorgt voor verdeeldheid en chaos in de Verenigde Staten. Journalisten Lee (Kirsten Dunst) en Joel (Wagner Moura) nemen oudgediende Sammy (Stephen McKinley Henderson) en de jonge wannabe journaliste Jessie (Cailee Spaeny) mee op een levensgevaarlijke road trip door het land. Eindstation: Washington D.C. voor een interview met de president.
Civil War is een oorlogsfilm met indrukwekkende actie en overdonderend geluid. Zeker die laatste 20 minuten voelde ik me helemaal in de actie gezogen. Het zorgde voor een beklemmend gevoel, maar tegelijk voelde ik ook de adrenaline pompen.De cinematografie is net zo indrukwekkend. Een knap staaltje filmmaken van Alex Garland en zeker ook mijn favoriet van zijn films. Kirsten Dunst speelt hier één van haar beste rollen.
Hugh Jackman en Ryan Reynolds in Deadpool & Wolverine
Deadpool (Ryan Reynolds) heeft de hulp van Wolverine (Hugh Jackman) nodig om zijn universum, inclusief iedereen van wie hij houdt, te redden.
Deadpool & Wolverine is pure fan service en daar heb ik erg van genoten! Het verhaal is matig, maar dat stoorde me niet. Een film als deze draait niet om het verhaal. De cameo’s waren geweldig (Johnny Storm!! Gambit!!!) en de humor weer top.
Kathryn Newton, Kevin Durand en Dan Stevens in Abigail
Een 12-jarig meisje genaamd Abigail (Alisha Weir) wordt door criminelen ontvoerd voor losgeld. Ze houden haar vast in een afgelegen landhuis, wachtend op het geld. Al snel ontdekken ze dat Abigail geen normaal meisje is en dat ze juist met haar opgesloten zitten in het huis.
Abigail is een geslaagde horror komedie van regieduo Radio Silence (Matt Bettinelli-Olpin & Tyler Gillett). Zij hadden eerder succes met nog een horror komedie genaamd Ready or Not, maar ook met Scream 5 en 6. Ik heb deze film met een grote glimlach op m’n gezicht in de bios zitten kijken, en ook een aantal keer hardop gelachen. De cast straalt een hoop lol uit, met name Dan Stevens vond ik erg goed. Top vermaak, Abigail!
Elisabeth Sparkle (Demi Moore), ooit een geliefde celebrity, wordt nu afgedankt door de maatschappij. Haar crime: ouder worden. Ze neemt een mysterieus middel om een jongere, betere versie (Margaret Qualley) van haarzelf te creëren met alle gevolgen van dien.
Ik hou van horror. Maar body horror is niet mijn favoriete subgenre. Ik werd zelfs misselijk van deze walgelijke film en dat het alsnog mijn #3 van het jaar is geworden, is een knappe prestatie van regisseuse Coralie Fargeat. The Substance heeft veel te zeggen over de rol van vrouwen in de maatschappij, en hoe belangrijk het hebben jeugd en schoonheid is gemaakt. Demi Moore speelt een dappere rol en ook Margaret Qualley maakt indruk.
In 1972 stort een vliegtuig met aan boord een rugby team uit Uruguay neer in de Andes. Wat volgt is een bijzonder verhaal over de vriendschap, moed en wilskracht die nodig was om 72 dagen in een onleefbaar gebied to overleven.
Society of the Snow is gebaseerd op de waargebeurde Andesvliegramp van 1972. Een indrukwekkende film, op zowel technisch als emotioneel vlak. De scène dat het vliegtuig neerstort, maar ook de scène dat de overlevenden bedolven raken door een lawine zijn fantastisch beeld gebracht. Daarnaast zijn er denk ik er maar weinig films zijn die de veerkracht van de mens zo goed in beeld weet te brengen als Society of the Snow.
Harris Dickinson, Zac Efron, Stanley Simons & Jeremy Allen White in The Iron Claw (2023)
The Iron Claw vertelt het waargebeurde verhaal van de Von Erich broers, die onder druk van hun dominante vader Fritz (Holt McCallany), proberen de top van het professioneel worstelen te bereiken. Tragedie treft de jongens, wat leidt tot alleen maar meer druk van hun vader die gelooft dat niets je kan gebeuren als je de beste en sterkste bent.
The Iron Claw is een film die me lang is bijgebleven. Ik begrijp nog steeds niet hoe het geen Oscar-nominatie heeft gekregen. De hele cast is fantastisch, en zeker Zac Efron bewijst zich hier als serieus acteur. Wat een mooie, genuanceerde rol zet hij neer als de op één na oudste Von Erich broer Kevin. Hij is het hart van The Iron Claw en hij heeft me tot tranen geroerd. Voor mij de verdiende nummer 1 van 2024.
Top 11 performances van het jaar (op alfabetische volgorde):
Dan Stevens in Abigail
David Jonsson in Alien: Romulus
Demi Moore in The Substance
Emma Stone in Poor Things
Glen Powell voor trifecta Anyone But You, Twisters en Hit Man (wat een jaar heeft deze man gehad! En welverdiend!)
Hugh Grant in Heretic
Katy O’Brian in Love Lies Bleeding
Kirsten Dunst in Civil War
Margaret Qualley in The Substance
Mark Ruffalo in Poor Things
Zac Efron in The Iron Claw
Best ensemble:
The Iron Claw
Minst favoriete films van het jaar:
Madame Web
Madame Web
Breathe
Lisa Frankenstein
Under Paris
The Beekeeper
Hoop dat je hebt genoten van filmjaar 2024! Ik kijk al uit naar 2025. Een preview van het nieuwe jaar komt binnenkort op deze site en op IG.
In komedie De Jackpot winnen Rico (Sinan Eroglu) en Samantha (Nicolette van Dam) 100 miljoen. Ze leiden een luxe leven, maar na 12 jaar ontdekt Rico dat het geld op is. Wanneer Samantha zwanger blijkt te zijn van hun 2e kindje, houdt Rico hun financiële situatie geheim en probeert hij hun leven weer op de rit te krijgen.
beoordeling van De Jackpot
Ik ben geen groot fan van Nederlandse komedies, alleen de Alles is Zoals het Zou Moeten Zijn films doen het voor mij wel goed. Maar toen ik de trailer voor De Jackpot zag, was ik al verkocht. Het is een grappige komedie die aan de ene kant erg over de top is, maar ook voldoende hart bezit. Dit komt ook door het uitstekende spel van Sinan Eroglu en Nicolette van Dam. Ze zijn heel sympathiek terwijl hun personages heel makkelijk onuitstaanbaar hadden kunnen worden.
Ik snap dat Egbert Jan Weebers rol van verantwoordelijke buurman een contrast moest vormen met die van die impulsieve Rico, maar hij was wel erg saai. Ook vond ik zijn subplot met Anouk Maas als zijn vrouw Debbie niet zo sterk. Zij wil graag een kind, maar nergens wordt het echt duidelijk waarom hij dat niet wil en waarom ze überhaupt een stel zijn.
Bijrollen van Tim Haars en Mert Ugurdiken zijn leuk, en de film bevat cameo’s van o.a. Famke Louise en Ryan Babel.
conclusie
De Jackpot is een grappige komedie met hart en leuke acteerprestaties.
In actie thriller Carry-On wordt TSA agent Ethan Kopek (Taron Egerton) op de proef gesteld wanneer hij van een mysterieuze reiziger (Jason Bateman) een koffer met gevaarlijke inhoud moet toelaten op een vlucht tijdens kerstavond.
beoordeling
House of Wax. Orphan. Non-Stop. The Shallows. Regisseur Jaume Collet-Serra heeft een aantal vermakelijke films op zijn CV staan. Meer dan vermakelijk had ik ook niet verwacht van zijn nieuwste film Carry-On dat nu op Netflix te vinden is. Het is de perfecte keuze voor een avondje hersenloos vermaak na een lange dag werken. Carry-On is zeker een film waar je niet teveel over moet nadenken, want het wordt allemaal wel erg ongeloofwaardig. Het enige waar ik in geloofde was dat Jason Bateman een intimiderende dude neer kan zetten. Hij vindt een goede balans tussen speels en dreigend in zijn conversaties met Ethan.
Taron Egerton vind ik doorgaans een goede acteur. Wat mij betreft had hij een Oscar-nominatie verdiend voor zijn rol als Elton John in Rocketman. Helaas komt hij in Carry-On minder sterk uit de hoek, maar dat heeft ook met het zwakke script te maken. Dean Norris en Danielle Deadwyler spelen prima bijrollen. Helaas krijgt de vaak ondergewaardeerde Logan Marshall-Green (Prometheus) weinig te doen. Sofia Carson is als vriendin van Ethan de zwakste schakel uit de cast.
conclusie
Carry-On is vermakelijk, maar net zo makkelijk te vergeten.
In deze versie zijn het Amerikanen (Scoot McNairy en Mackenzie Davis) die met hun dochter op vakantie zijn in Italië en daar een Brits echtpaar (James McAvoy en Aisling Franciosi) ontmoeten met een schuchtere zoon. De extraverte Britten nodigen de Amerikanen uit om langs te komen in Engeland. Ook hier volgt een verschrikkelijk, grensoverschrijdend weekend.
origineel vs remake
Deze remake lijkt uiteraard in veel aspecten op het origineel van Christian Tafdrup. Dezelfde scènes komen voorbij, alleen pakt regisseur James Watkins (Eden Lake) het minder subtiel aan. Ik heb het gevoel dat de situatie sneller escaleert in deze versie, vergeleken met het origineel. De film heeft duidelijk een Amerikaans sausje gekregen, al is Watkins zelf een Brit. Het gaat hier meer om actie en entertainment dan sociaal commentaar. Het einde van deze remake is hier ook een goed voorbeeld van. Ik snap dat mensen het einde van het origineel ongeloofwaardig vinden, maar het is tenminste niet zo’n standaard einde als in deze film.
In deze versie vind ik de personages ook minder goed uitgewerkt. Nergens kreeg ik het gevoel dat Ben (McNairy) op zoek was naar de goedkeuring van Paddy (McAvoy) en daarom veel van het gedrag van Paddy slikte. Ik miste heel erg het psychologische aspect, wat de originele Speak No Evil sterk maakte. Fedja van Huêt bracht een bepaalde dreiging die McAvoy mist. Begrijp me niet verkeerd, McAvoy is een goede acteur, alleen zijn invulling van de rol vond ik iets te overdreven.
Eén ding doet deze remake wel beter: het zoontje van Paddy heeft hier een grotere rol en hij werd uitstekend gespeeld door de jonge Dan Hough.
conclusie
Speak No Evil is een ongeïnspireerde, maar vermakelijke remake.
