Tag: featured

  • Film: best en worst van 2018

    Film: best en worst van 2018

    Het is vandaag 31 december, de dag dat ik traditiegetrouw mijn eindejaarslijstje met jullie deel. Ik vond 2018 een redelijk filmjaar. Er waren een paar uitblinkers, een paar verrassingen (Blockers was wonderbaarlijk pretty good), maar als ik terug denk aan het gehele jaar heb ik veel matige en teleurstellende films gezien. Ik had zelfs moeite om mijn top 5 favoriete films te vullen. Gelukkig is dit wel gelukt met de release van Into the Spider-Verse (ga het zien!). Op tv vlak heb ik me dit jaar vermaakt met The Haunting of Hill House, Sharp Objects, The Good Place, Brooklyn Nine-Nine en You.

    Misschien is het je ook opgevallen dat ik weinig heb geblogd dit jaar. Ik heb het afgelopen jaar (net als het einde van vorig jaar), veel gekwakkeld met mijn gezondheid waardoor ik naast mijn werk weinig energie en zin had om te bloggen. Positiever nieuws is dit ik inmiddels een jaar heb met mijn vriend, dus gelukkig gaan er ook dingen goed. 😉

    Films die ik heb gezien (sommige films zijn uit 2017, maar kregen hier pas in 2018 een release): 
    Annihilation; Ant-Man and the Wasp; Apostle; Aquaman; Avengers: Infinity War; Bad Samaritan; Bad Times at the El Royale; Bird Box; Black Panther; BlacKkKlansman; Blockers; Bohemian Rhapsody; Book Club; Cam; The Christmas Chronicles; A Christmas Prince: The Royal Wedding; The Cloverfield Paradox; The Commuter; Crazy Rich Asians; Deadpool 2; Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald; The First Purge; Game Night; The Girl in the Spider’s Web; The Greatest Showman; Halloween; Hell Fest; Hereditary; Hotel Artemis; The House with a Clock in Its Walls; I, Tonya; I Feel Pretty; Incident in a Ghostland; Jurassic World: Fallen Kingdom; Mamma Mia: Here We Go Again; Mandy; Mary Poppins Returns; Mayhem; The Meg; Mission: Impossible – Fallout; Mom and Dad; Ocean’s 8; The Open House; Overlord; Papillon; Peppermint; The Predator; The Princess Switch; A Quiet Place; Red Sparrow; Revenge; The Ritual; Searching; Set It Up; Sierra Burgess Is a Loser; A Simple Favor; Skyscraper; Spider-Man: Into the Spider-Verse; The Spy Who Dumped Me; A Star is Born; The Strangers: Prey at Night; Tag; The Tale; Three Billboards Outside Ebbing, Missouri; To All the Boys I’ve Loved Before; Truth or Dare; Unsane; Venom; When We First Met; Widows;

    Notable films die ik nog niet heb gezien:
    Bumblebee; Death Wish; Destination Wedding; Fifty Shades Freed; The Florida Project; Goodbye, Christopher Robin; The Equalizer 2; The Happytime Murders; Incredibles 2; Isle of Dogs; Lady Bird; Love, Simon; Mortal Engines; The Nun; Overboard; Pacific Rim 2; Phantom Thread; The Post; Ralph Breaks the Internet; Rampage; Ready Player One; Robin Hood; Second Act; The Shape of Water; Sicario 2; Slender Man; Solo: a Star Wars Story; Suspiria; Tomb Raider; A Wrinkle in Time; Wildlife; You Were Never Really Here;

    Mijn top 5 favoriete films van het jaar (favoriet, niet zozeer beste films!)

    1. Hereditary | RECENSIE

    Hereditary werd ten tijde van de release de engste film sinds The Exorcist genoemd. Dat is jammer, want Hereditary is zoveel meer dan een enge film. Het is een sterk familiedrama met schitterende cinematografie en fantastische acteerprestaties van Toni Collette en Alex Wolff. De film is ook een tweede kijkbeurt waard, want dan zie je allerlei hints die je de eerste keer hebt gemist. Hereditary is wat mij betreft de beste film van het jaar. Hail Paimon!

    2. Overlord | RECENSIE

    Overlord is een film die veel mensen waarschijnlijk gemist hebben, maar het is wat mij betreft de grootste verrassing van het jaar. Het is een geslaagde oorlogsfilm met horrorelementen, eentje die ook nog eens goed uitgewerkte personages bevat en een prima cast. Die openingsscène zuigt je de film in en Overlord verveelt geen moment.

    3. I, Tonya | RECENSIE

    Margot Robbie schittert als kunstschaatser Tonya Harding in deze onconventionele biopic. I, Tonya brengt het verhaal vanuit Harding’s perspectief, maar met een knipoog.  Een zeer vermakelijke film!

    4. A Quiet Place | RECENSIE

    In mijn recensie omschreef ik A Quiet Place als ‘briljant in zijn simpliciteit’ en dat is het ook. John Krasinski levert een sterke horrorfilm af waarin bijna niet gesproken wordt en ondanks dat verveelt het geen moment. Daarnaast levert zijn echtgenote Emily Blunt één van de beste acteerprestaties uit haar carrière af.

    5. Spider-Man: Into the Spider-Verse

    In Spider-Man: Into the Spider-Verse staat niet Peter Parker, maar juist Miles Morales centraal. Erg verfrissend, want het verhaal van Peter kennen we onderhand wel. Miles ontdekt in deze fantastisch geanimeerde film dat er meer Spider-people zijn en probeert gaandeweg zijn eigen krachten onder de knie te krijgen. Grappig en met veel hart, Into the Spider-Verse is de beste superhelden film van het jaar.

    Eervolle vermeldingen: Bad Times at the El Royale, Crazy Rich Asians, The Greatest Showman, Revenge en A Simple Favor

    Mijn top 5 minst favoriete films van het jaar:

    1. Skyscraper | RECENSIE

    Ik kan Dwayne Johnson altijd wel waarderen en hij is hier zeker ook niet slecht, maar wat een domme films is Skyscraper. Het is één grote duct tape reclame en op momenten lijkt het op een aflevering van The IT Crowd, alleen niet grappig.

    2. Mary Poppins Returns

    De originele Mary Poppins is een klassieker en eentje die ik in mijn jeugd vaak heb gezien. Een sequel vond ik onnodig, maar ik ging er met een open mind heen en liep 130 minuten later met een chagrijnig gezicht de zaal weer uit. De meeste nummers vond ik tenenkrommend slecht, er was nauwelijks een plot (was dit in het origineel ook zo, want ik kan het mij niet herinneren) en het enige leuke moment was de cameo van Dick Van Dyke. Als Emily Blunt hier een Oscar-nominatie voor krijgt, maar Toni Collette niet voor Hereditary dan is er iets goed mis met de Academy.

    3. Fantastic Beasts: the Crimes of Grindelwald

    Laat ik voorop stellen dat ik geen Harry Potter fan ben en ook de eerste Fantastic Beasts film niet heb gezien. Wat moet je dan bij The Crimes of Grindelwald vraag je je misschien af? Ik niets, maar vriendlief wilde het graag zien. Ik kan me er inmiddels weinig van herinneren (zo saai!), maar ik weet nog wel dat ik vond dat er weinig plot was en dat het echt voelde als een middenstuk van een trilogie, waarbij je het laatste deel moet kijken om enige vorm van een conclusie te krijgen.

    4. The Girl in the Spider’s Web | RECENSIE

    Ik gun Claire Foy beter dan The Girl in the Spider’s Web. Ze doet het prima als Lisbeth Salander, maar het verhaal is zo standaard en alles eromheen zo onzinnig. In mijn recensie omschreef ik de film als ‘met vlagen The Snowman levels van slecht’. Dan weet je genoeg toch?

    5. The Open House | RECENSIE

    Netflix doet goede dingen op het romcom vlak (denk aan Set It Up, To All the Boys I’ve Loved Before), maar met deze home invasion thriller slaat het de plank is. Het enige goede aan The Open House is 13 Reasons Why-ster Dylan Minnette. Helaas kan hij de film niet redden van alle facepalm momenten.

    Oneervolle vermeldingen: Halloween, Incident in a Ghostland, The Cloverfield Paradox, The Predator, Apostle

    Mijn top 10 favoriete performances van het jaar (in alfabetische volgorde):
    • Alex Wolff in Hereditary
    • Cynthia Erivo in Bad Times at the El Royale
    • Emily Blunt in A Quiet Place
    • Frances McDormand in Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
    • Lily James in Mamma Mia: Here We Go Again
    • Madeline Brewer in Cam
    • Margot Robbie in I, Tonya
    • Nicolas Cage in Mandy
    • Rami Malek in Bohemian Rhapsody
    • Toni Collette in Hereditary

    Eervolle vermeldingen: Claire Foy (Unsane), Corey Hawkins (BlacKkKlansman), Michael B. Jordan (Black Panther), Michelle Williams (I Feel Pretty) en John Cho (Searching)

    Beste ensemble: Overlord (Jovan Adepo, John Magaro, Mathilde Ollivier, Pilou Asbaek en Wyatt Russell)

    Wat waren jouw favoriete en minst favoriete films van het afgelopen jaar?

  • Review: Cam (2018)

    Review: Cam (2018)

    Alice (Madeline Brewer) is een camgirl onder de naam Lola. Ze haalt veel plezier uit haar werk en probeert zich onder de 20 populairste camgirls te scharen. Op een dag wordt Lola’s account overgenomen door een dubbelganger.

    Beoordeling
    Cam is onlangs toegevoegd aan Netflix. In horror kringen had ik veel goede dingen over deze film gehoord. Het horror aspect vind ik zelf minimaal. Je zou het kunnen vergelijken met een aflevering van Black Mirror. Neemt niet weg dat Cam op zichzelf een interessante film is, horror is niet nodig. In mijn ogen is Cam een metafoor voor social media. Sommige mensen zijn zo geobsedeerd met een perfect beeld van zichzelf creëren dat ze zichzelf daarin verliezen en social media uiteindelijk hun leven overneemt.

    Madeline Brewer, die we nog kennen van Orange is the New Black en The Handmaid’s Tale, speelt hier sterk en zet een fearless performance neer. Wat ik verder kan waarderen is dat de makers ervoor hebben gekozen om de nudity op een laag pitje te houden. Niet dat ik nou zo preuts ben, maar het zou afleiden van waar de film werkelijk om draait en gelukkig doet Cam zichzelf daarin niet tekort.

    Conclusie
    Cam geeft een respectvol kijkje in de wereld van een camgirl en serveert het met een vleugje Black Mirror.

  • Review: Overlord (2018)

    Review: Overlord (2018)

    Tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgt een groepje Amerikaanse soldaten de missie om een Duitse radiotoren op te blazen. Gaandeweg ontdekken ze dat de nazi’s mysterieuze experimenten uitvoeren op zowel burgers als soldaten.

    Beoordeling
    Toen Overlord werd aangekondigd ging het gerucht dat het een nieuwe Cloverfield film zou zijn. Gelukkig besloten J.J. Abrams en zijn Bad Robot productiemaatschappij het anders aan te pakken, want na The Cloverfield Paradox had ik er helemaal geen vertrouwen meer in.

    Overlord wordt geadverteerd als een horrorfilm en, begrijp me niet verkeerd, dat is het ook. Maar het is in de eerste plaats een oorlogsfilm en het duurt even voordat de horror op gang komt. Dit is totaal niet erg. Ook zonder de horror elementen zou Overlord een goede film zijn en ik kan je vertellen: ik heb me geen moment verveeld. De film opent sterk met het droppen van de soldaten in vijandelijk gebied. Vervolgens weet het goed met je verwachtingen te spelen waardoor de spanning erin blijft. De personages zijn sympathiek en voor een film als deze goed uitgewerkt. Daarnaast wordt er ook nog eens goed geacteerd met Jovan Adepo, John Magaro en Wyatt Russell als uitblinkers.

    Juist het horror aspect vond ik iets minder geslaagd. De mysterieuze experimenten zijn interessant, maar helaas zien we er maar een klein deel van. Dat had wat mij betreft wat beter uitgewerkt kunnen worden. De film wordt vergeleken met de game Wolfenstein en ik kan me wel vinden in die vergelijking. Dat is ook niet per se een negatief iets, maar ik had wel zonder die boss fight-achtige eindstrijd gekund.

    Conclusie
    Overlord is één van de grote verrassingen van het jaar. Een goede oorlogsfilm met horrorelementen en een sympathiek cast.

  • Review: The Girl in the Spider’s Web (2018)

    Review: The Girl in the Spider’s Web (2018)

    Computer hacker Lisbeth Salander (Claire Foy) komt oog in oog te staan met haar doodgewaande zus Camilla (Sylvia Hoeks) en raakt verstrikt in een gevaarlijk web.

    Beoordeling
    The Girl in the Spider’s Web behoort niet tot de originele Millennium trilogie van Stieg Larsson. Na zijn overlijden nam David Lagercrantz het stokje over en schreef Spider’s Web. Ik heb de boeken nooit gelezen en alleen David Finchers versie van The Girl with the Dragon Tattoo gezien dus ik ging er vrij blanco in. Spider’s Web begint sterk met een flashback van de jeugd van Lisbeth en Camilla, waarbij Lisbeth weet te ontsnappen aan de mishandelingen van hun vader. Camilla blijft achter ondanks de smeekbedes van de jonge Lisbeth om met haar mee te gaan. Erg laat in de film duikt Camilla pas weer op en dit zou een schokkend moment moeten zijn ware het niet dat haar terugkeer in de trailer te zien was. De verstoorde relatie van de twee zussen is wat de film nog een beetje interessant maakt, want Spider’s Web is met vlagen zelfs The Snowman levels van slecht. Het verhaal is in de kern vrij standaard, maar wordt aangekleed met behoorlijk wat onzinnigheid. Ook de motivatie van Camilla zorgde voor wat oogrollen van mijn kant. Gelukkig speelt Claire Foy goed zoals we van haar gewend zijn. Onze Sylvia Hoeks zit eigenlijk maar vrij kort in de film en heeft niets om mee te werken.

    Beoordeling
    The Girl in the Spider’s Web is een onzinnige actie thriller. Het verhaal van Lisbeth en Camilla had potentieel, maar is nauwelijks uitgewerkt.

  • Review: Incident in a Ghostland (2018)

    Review: Incident in a Ghostland (2018)

    Op de eerste avond in hun nieuwe woning worden zusjes Beth (Emilia Jones) en Vera (Taylor Hickson) en hun moeder (Mylène Farmer) aangevallen door twee gestoorde individuen. De aanval heeft grote gevolgen en de meiden gaan anders om met hun trauma.

    Beoordeling
    Laat ik maar meteen beginnen met melden dat Incident in a Ghostland geen bovennatuurlijke elementen heeft. Er zitten geen geesten in de film. De horror komt vanuit het verschrikkelijke leed dat de meiden moeten ondergaan. Ik had ook niet anders kunnen verwachten van Pascal Laugier, de man die ons eerder Martyrs gaf. Jammer dat hij met Incident in a Ghostland een soortgelijke route opgaat, want het martelen van vrouwen staat voor mij niet gelijk aan entertainment. Sterker nog, Ghostland is een behoorlijk onplezierige film en niet één die je moet opzetten als je zin hebt in een avondje griezelen. Trauma en dissociatie staan centraal en hoewel dat interessante onderwerpen zijn, vond ik de film behoorlijk nietszeggend. Daarnaast komen we niets te weten over de motieven van de bad guys. Eén is een verstandelijk beperkte bruut met een liefde voor poppen en dat was zijn hele personage. Zoals we bij The Strangers gezien hebben kan het eng zijn wanneer de daders geen motief hebben en voor die vrij simpele home invasion klassieker werkt het. Maar in Ghostland wordt het trauma van de meiden zo breed uitgemeten dat het goedkoop voelt dat ze worden aangevallen door twee wandelende clichés. Zo lijkt het of de film niet meer is dan de marteling van twee meisjes zonder een verhaal eromheen en dat voelt heel leeg.

    Conclusie
    Incident in a Ghostland toont pure horror, maar is geen vermakelijke film.