Jessie (Sarah Snook, Predestination) keert na een verschrikkelijk ongeluk terug naar haar ouderlijk huis in Louisiana om te herstellen. Wanneer ze geplaagd wordt door een kwade geest komt ze achter een gruwelijk familiegeheim.
Beoordeling
Jessabelle is de zoveelste productie van Blumhouse, de makers van o.a. Insidious en Sinister. We zitten al een tijdje in een periode met dezelfde soort bovennatuurlijke horrorfilms. Ik kan waarderen dat Jessabelle iets anders probeert en de setting doet eerder denken aan The Skeleton Key dan één van de andere Blumhouse producties. Sarah Snook speelt een prima hoofdrol als de aan een rolstoel gebonden Jessie die ondanks alles achter de waarheid probeert te komen. Waar Jessie alle ellende aan heeft verdiend in deze film is mij niet duidelijk. Soms is het leven gewoon niet eerlijk, I guess. Dat de film zich niet bezig houdt met voldoen aan verwachtingen komt ook naar voren in een subplot waarin Jessie herenigd wordt met een oude liefde genaamd Preston (de altijd goede Mark Webber van Scott Pilgrim vs the World). Het is moeilijk om je te investeren in hun soort van romantische hereniging wanneer Preston thuis een vrouw heeft zitten die hij links laat liggen voor Jessie.
Kevin Greutert, regisseur van de laatste 2 Saw films Saw VI en Saw 3D, laat zien dat hij meer in huis heeft dan gruwelijkheden in beeld brengen. Hij zet een redelijk sfeervolle film neer, al wordt die helaas nooit echt eng. Jessabelle moet het hebben van de acteerprestaties van Snook en Webber en de alternatieve setting die zij biedt in het huidige vrij eentonige horror landschap.
Lijkt me typisch zo’n 13 in een dozijn horrorfilmpje en dat zal wel de reden zijn waarom ik deze vooralsnog aan me voorbij heb laten gaan.
Je mist ook niet veel. 😉