BE COOL, SODAPOP

Categorie: Reviews

  • Review: Chronicle (2012)

    Andrew (Dane DeHaan, In Treatment), Matt (nieuwkomer Alex Russell) en Steve (Michael B. Jordan, Friday Night Lights) ontdekken iets in het bos. Niet lang daarna ontwikkelen ze telekinetische gaven. De jongens gaan er eerst speels mee om, maar dat verandert wanneer de gaven van Andrew een stuk sterker blijken te zijn. Wanneer hij zich begint af te zetten tegen zijn vrienden, gaat het goed mis met Andrew.

    Beoordeling
    Wat gebeurt er als normale mensen speciale krachten krijgen? Het blijft een populair onderwerp voor filmmakers. Chronicle lijkt niet  geïnteresseerd in het verklaren van de gaven van de jongens wat misschien teleurstellend is voor kijkers. Het gaat voornamelijk om de ontwikkeling van hun krachten en hoe ze daar mee omgaan. Voor mij levert het een film op met een laag rewatchability factor. Zolang je niet weet waar de film precies naar toe gaat, dan is het nog interessant. Maar na één keer kijken weet je het wel. Dan kan je beter ergens halverwege inschakelen.

    De film is geschoten als een found footage film, voornamelijk van het perspectief van Andrew. Aan de andere kant is het ook weer geen found footage film. Nergens noemen ze dat de beelden gevonden zijn. Daarnaast zien we niet alleen footage van Andrews camera, maar ook beelden van de camera van Casey en beveiligingsbeelden. Hoe en waarom dit aan elkaar geplakt is en waarom de camera nog steeds op ‘record’ staat wanneer Andrew in het ziekenhuis ligt, wordt niet verklaard. De found footage angle maakt de film wat intiemer doordat we bovenop de gebeurtenissen zitten. Toch voelt het meer als een marketing gimmick en als uitvlucht om bepaalde dingen niet in beeld te hoeven brengen.

    DeHaan, Russell en Jordan spelen goede rollen met de charismatische Jordan als uitblinker.

     

  • Review: In Time (2011)

    In de toekomst is tijd een betaalmiddel, of beter gezegd, het enige betaalmiddel. Het verouderingsproces stopt op 25-jarige leeftijd. Vervolgens heeft men nog een jaar op de klok voordat ze ’time out’ ofwel doodgaan, tenzij ze meer tijd weten te verdienen. Zo hebben rijke mensen eeuwig leven en leven arme mensen van dag tot dag.

    Will Salas (Justin Timberlake) is één van die mensen die van dag tot dag leeft, samen met zijn moeder (Olivia Wilde, Cowboys & Aliens). Wanneer hij de rijke Henry Hamilton (Matt Bomer, White Collar) ontmoet, verandert zijn leven. Henry geeft Will zijn tijd en pleegt zelfmoord. Vervolgens wordt Will verdacht van moord en slaat hij op de vlucht met de rijke Sylvia (Amanda Seyfried).

    Beoordeling
    Het verbaast me niet dat In Time gemaakt is door Andrew Niccol. Eerder maakte hij al sci-fi films als Gattaca en S1m0ne. Niccol weet aan de ene kant een heel andere wereld neer te zetten die aan de andere kant toch sterk doet denken aan de echte wereld. Dat de rijke mensen rijker worden en de arme mensen armer, blijft een actueel onderwerp.

    Het verhaal van In Time werkt wel wat beperkend voor de casting. Seyfried en Wilde zitten rond de goede leeftijd en Timberlake komt er net mee weg. Maar Matt Bomer, Cillian Murphy (28 Days Later), Johnny Galecki (The Big Bang Theory) en Vincent Kartheiser (Mad Men) ogen allemaal te oud. Dat ze stuk voor stuk goede acteurs zijn, maakt weer veel goed. Timberlake doet het verrassend goed in de hoofdrol. Zo vond ik hem slecht in The Social Network en Bad Teacher, maar hij laat zien erg gegroeid te zijn. Of een rol gevonden te hebben die bij hem past. Seyfried straalt normaal veel warmte uit, maar weet afstandelijk over te komen wat weer goed past bij haar personage.

    Conclusie
    In Time is alleen al het bekijken waard voor het idee dat tijd als betaalmiddel wordt gebruikt in de toekomst. De film begint sterk, maar is iets aan de lange kant, waardoor het jammer genoeg ook minder interessant wordt.

  • Review: Martha Marcy May Marlene (2011)

    Martha (Elizabeth Olsen) is een jonge vrouw die een sekte is ontvlucht. Ze komt terecht bij haar oudere zus Lucy (Sarah Paulson) en haar man Ted (Hugh Dancy). Lucy had al 2 jaar niets van Martha gehoord en Martha weigert te vertellen wat er met haar gebeurd is in die 2 jaar. De al moeizame relatie tussen de zussen wordt er niet beter op wanneer Martha raar gedrag begint te vertonen.

    Door middel van flashbacks zien wij dat Martha zich bij de sekte voegt, maar niet hoe zij daar terecht is gekomen. Charismatische sekteleider Patrick (John Hawkes) geeft haar de naam Marcy May. Binnen de sekte hebben vrouwen een ondergeschikte positie en wordt misbruik als normaal gezien.

    Beoordeling – *SPOILERIG*
    Martha Marcy May Marlene wordt gezien als een psychologische thriller, maar ik zou het eerder een drama noemen. Het is een trage film. Dat Martha paranoïde wordt, komt pas tegen het eind van de film naar voren. Ze is afgestompt door de traumatische gebeurtenissen en juist wanneer haar emoties los beginnen te komen, wordt het interessanter. Vervolgens volgt een abrupt open einde. Zit de sekte echt achter haar aan of zit het allemaal in haar hoofd? *EINDE SPOILERS*

    Er is het afgelopen jaar veel buzz geweest rond Elizabeth Olsen dankzij haar breakthrough role in deze film. Het jongere zusje van Mary-Kate en Ashley speelt een goede, kwetsbare rol. In het begin werd gesproken over een Oscar-nominatie voor Olsen, maar helaas, zij werd niet genomineerd. De altijd goede John Hawkes is effectief als sekteleider. Hij heeft geen grote rol, maar hij weet je wel in te pakken wanneer hij wel op het scherm is. Sarah Paulson en Hugh Dancy doen hun best, maar hebben niet veel om mee te werken. Doordat hun personages niet weten wat er met Martha is gebeurd, reageren ze vooral met veel onbegrip.

    Conclusie
    Martha Marcy May Marlene is niet een film die hoog op mijn lijstje van favoriete films van het jaar zal komen, maar is zeker wel het bekijken waard. Al is het maar om de veel geprezen rol van Olsen te zien.

  • Review: Fright Night (2011)

    Charley Brewster (Anton Yelchin, Star Trek) heeft een nieuwe buurman, Jerry (Colin Farrell). Jerry is niet zoals normale buren. Althans, dat beweert de nerdy klasgenoot van Charley, Evil Ed (Christopher Mintz-Plasse, Kick-Ass). Ed denkt namelijk dat Jerry een vampier is. Wanneer Charley dit ook begint te geloven, roept hij de hulp in van Vegas illusionist Peter Vincent (David Tennant, Doctor Who).

    Beoordeling
    Fright Night is een remake van de horrorklassieker uit 1985 met Chris Sarandon in de hoofdrol. Hoewel ik de film sinds mijn tienerjaren niet meer heb gezien, denk ik er altijd met een positief gevoel aan terug. Een remake was natuurlijk onnodig, maar ik stond er niet negatief tegenover, zoals bij de Elm Street remake of die van Friday the 13th. Regisseur van de nieuwe versie is Craig Gillespie, die eerder één van de beste films van 2007 maakte, namelijk Lars and the Real Girl. Met Fright Night laat hij zien dat hij meer aan kan. Dankzij indrukwekkend camerawerk en mooi gebruik van kleur is de film van hogere kwaliteit dan je in eerste instante verwacht van een horror remake. Zelfs de aftiteling hebben ze creatief afgewerkt.

    Anton Yelchin laat opnieuw zien waarom hij één van de beste acteurs van zijn generatie is. Hij is veelzijdig en de rol van Charley gaat hem met gemak af. Christopher Mintz-Plasse is de perfecte Evil Ed. Imogen Poots (28 Weeks Later) en Toni Collette (The Sixth Sense) hebben aardige bijrollen als, respectievelijk, de vriendin van Charley en zijn moeder. David Tennant had wel wat uitbundiger kunnen zijn als Peter Vincent. Ik stelde me eigenlijk Russell Brand steeds voor in de rol. Maar ook Colin Farrell had een goede Peter Vincent kunnen zijn. Farrell kan goed over the top spelen en ik had hem liever in de rol van Vincent gezien dan in de rol van Jerry. Niet dat hij het slecht deed, maar die rol had wat creatiever gecast kunnen worden.

    Conclusie
    Fright Night is niet alleen een goede remake, maar een goede film op zichzelf.

     

  • Review: Take Shelter (2011)

    In Take Shelter volgen we het dagelijkse bestaan van Curtis LaForche (Michael Shannon, Revolutionary Road), een bouwvakker uit Ohio. Hij is getrouwd met huisvrouw Samantha (Jessica Chastain, The Help) en samen hebben ze een dochtertje. Curtis begint vreemde, angstaanjagende dromen te krijgen over een storm. Hij besluit zonder zijn vrouw in te lichten een schuilkelder te bouwen, terwijl hij twijfelt aan zijn eigen psychische gezondheid.

    Beoordeling
    Michael Shannon is echt geweldig in Take Shelter. Hoe kan hij geen Oscar-nominatie hebben gekregen voor zijn rol? Zijn complexe performance is al reden genoeg om deze film te bekijken. Gelukkig heeft hij genoeg andere nominaties en awards gekregen voor zijn rol. Shannon krijgt overigens goed tegenspel van de sterke Jessica Chastain, zelf dit jaar Oscar-genomineerd voor The Help. Liefhebbers van mooi acteerwerk mogen Take Shelter dus niet missen.

    *SPOILERIG*

    De film zelf zit ook goed in elkaar op een twijfelachtig einde na. Wat ik het meest kan waarderen is hoe gegrond deze film in de realiteit is. Het gaat om realistische zorgen en problemen. Zo zie je Curtis en Samantha gebarentaal leren om te kunnen communiceren met hun dove dochtertje. En wanneer Curtis een nieuwe hulpverlener krijgt toegewezen die niets van zijn probleem afweet, ziet hij hulpverlening niet meer zitten. Als iemand die in de zorg werkt, zie ik inderdaad dat cliënten te makkelijk worden afgeschoven op weer een volgende hulpverlener wat een behoorlijk demotiverende werking op ze kan hebben. Het is goed dat de film dit ook laat zien. Wat ik verder zo hoor en lees op internet is dat het einde bij veel mensen niet goed in de smaak valt, maar dat is echt iets wat je zelf moet zien en zelf over moet beslissen. Ik zit zelf in ieder geval niet in het negatieve kamp.

    Conclusie
    Take Shelter is een film die je moet zien, alleen al vanwege de sterk acterende Michael Shannon.