BE COOL, SODAPOP

Tag: edgar wright

  • Recensie: The Running Man (2025)

    Recensie: The Running Man (2025)

    Om geld te verdienen om zijn gezin een beter leven te geven, doet Ben Richards (Glen Powell) mee aan het levensgevaarlijke televisieprogramma The Running Man.

    Beoordeling

    The Running Man is gebaseerd op een boek van Stephen King en werd in 1987 al verfilmd met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol. Edgar Wright is verantwoordelijk voor deze nieuwe film, en schreef samen Michael Bacall het script na hun eerdere samenwerking aan Scott Pilgrim vs. the World. Wright blijft hier trouwer aan het boek dan de Schwarzenegger versie. Hoewel het verhaal al dik 40 jaar oud is, voelt het niet ver van de realiteit verwijderd. Health care is al niet te betalen in de VS, dus hoe lang zal het duren voordat we echt zo’n show gaan krijgen? Niet lang als ik kijk naar de poppenkast van de huidige potus.

    Ondanks de zware onderliggende thematiek van de film, is The Running Man vooral een vermakelijke zit doordat het goed in balans is. Het is een actievolle film geworden. Wright houdt een vlot tempo aan om de adrenaline lekker te laten pompen. Het zakt tegen het einde helaas wel in. De humor mag er ook zijn; zo kon ik de Kardashian-achtige show waarderen waar Richards met pijn naar kijkt.

    Glen Powell speelt een sterke hoofdrol, zonder teveel op z’n charme te leunen. Is dit de film die hem op de A-list zet? Nee, dat denk ik niet, maar hij is goed op weg. Bijrollen van Colman Domingo, Josh Brolin, William H. Macy, Jayme Lawson, Katy O’Brian zijn dik in orde, met Michael Cera als uitblinker. Karl Glusman krijgt niet genoeg te doen, wat helaas vaker gebeurt in zijn carrière (zie Nocturnal Animals en Civil War).

    Conclusie

    Houd je van dystopische films die iets te dichtbij de realiteit liggen? Dan mag je The Running Man niet missen!

    4 sterren
  • Recensie: Last Night in Soho (2021)

    Recensie: Last Night in Soho (2021)

    Last Night in Soho posterEloise (Thomasin McKenzie) verhuist naar Londen om aan de mode academie te studeren. Eenmaal daar krijgt ze visioenen van een glamoureuze wannabe zangeres genaamd Sandie (Anya Taylor-Joy) in de jaren ’60. Wanneer de scheidingslijn tussen realiteit en fantasie begint te vervagen, bevindt Eloise zich in het midden van een moord mysterie.

    Beoordeling
    Regisseur Edgar Wright is bekend van hit films als Shaun of the Dead, Scott Pilgrim vs the World en Baby Driver. Hij is heel goed in ons top entertainment geven, maar diepgang is vaak ver te zoeken in zijn projecten. Zo ook hier in Last Night in Soho. Het ziet er prachtig uit. De hele film is een lust voor het oog! Met dank aan cinematographer Chung-hoon Chung, die eerder verantwoordelijk was voor de mooie beelden van films als Stoker en Oldboy. Ook het acteerwerk is goed en de soundtrack past perfect. Tot zover ben ik helemaal fan van Last Night in Soho.

    Alleen is het script jammergenoeg vrij mager. Wright weet helaas geen goede balans te vinden tussen de moderne verhaallijn en de jaren ’60 perikelen; op beide vlakken schiet de film te kort. Eloise, onze moderne heldin, is niet heel boeiend als personage. Er hangt wat mysterie om haar heen door haar overleden moeder en frequente verwijzingen naar eerdere psychische problemen. Helaas doet Wright hier niets mee. Het lijkt er alleen in gegooid te zijn om je af te laten vragen of Eloise ‘gek’ is of niet. Die momenten zijn er helaas te vaak, waardoor de film in herhaling valt. Ook het verhaal van Sandie had verder uitgediept mogen worden, want die ontknoping voelde niet helemaal verdiend.

    Thomasin McKenzie (Jojo Rabbit) en Anya Taylor-Joy doen hun best met het materiaal dat ze gegeven is. Bijrollen van Matt Smith, Terence Stamp en Diana Rigg hadden ook verder uitgewerkt mogen worden, maar de acteurs zelf spelen prima.

    Uiteindelijk heb ik me goed vermaakt met Last Night in Soho en kan ik de film zeker aanraden. Al hoop ik dat Wright met zijn volgende project niet weer in dezelfde valkuil valt.

    Conclusie
    Last Night in Soho bevat meer stijl dan inhoud, maar in handen van Edgar Wright is dat helemaal niet zo erg.

    4 sterren

    Last Night in Soho is te bekijken via:

  • Review: Baby Driver (2017)

    Review: Baby Driver (2017)

    Baby (Ansel Elgort) bestuurt al een geruime tijd vluchtauto’s om een schuld af te lossen aan zijn opdrachtgever (Kevin Spacey). Wanneer hij het meisje van zijn dromen ontmoet, wil Baby stoppen met zijn criminele bestaan. Toch wordt hij gedwongen om mee te doen aan een overval die gedoemd is te mislukken.

    beoordeling

    Ik had veel goede dingen gehoord over Edgar Wrights nieuwste film Baby Driver en dat schept helaas hoge verwachtingen. Begrijp me niet verkeerd: Baby Driver is een goede film. Visueel ziet het er goed uit, de muziek is top en ook het acteerwerk is prima. Toch zat ik op een gegeven moment in de zaal te denken: is dit het? Het heeft ook even geduurd voordat ik deze recensie heb geschreven, omdat ik eigenlijk bar weinig over de film te zeggen heb. Het heeft op mij niet de blijvende indruk achtergelaten wat Wright wel is gelukt met Scott Pilgrim vs the World en Shaun of the Dead. Baby Driver is leuk en that’s it.

    Gelukkig biedt Baby Driver wel de gelegenheid om Ansel Elgort weer in de schijnwerpers te zetten. Na zijn doorbraak met The Fault in Our Stars, laat Elgort opnieuw zijn dat hij de charisma heeft om een film te dragen. Hier krijgt hij wel ondersteuning van een sterke supporting cast bestaande uit Kevin Spacey, Jamie Foxx, Eiza González en Jon Bernthal. Mad Men-acteur Jon Hamm straalt een hoop lol uit; zo zie ik hem graag. Ook Lily James, eerder een vrij saaie Cinderella, weet hier haar draai te vinden als love interest van Baby.

    conclusie

    Wat mij betreft is Baby Driver overhypt, maar nog steeds de moeite waard.

    4 sterren