Tijdens de Irakoorlog (2006) zit een Amerikaanse Navy SEAL-unit verscholen in het huis van een Irakese familie voor een gevaarlijke missie in Ramadi. Onder hevig vuur loopt de operatie volledig uit de hand, met zwaargewonden tot gevolg.

beoordeling

Alex Garland maakte vorig jaar indruk met Civil War, een oorlogsfilm verteld vanuit het perspectief van journalisten. Met Warfare gooit hij het over een andere boeg. Samen met voormalig Navy SEAL Ray Mendoza schreef en regisseerde hij deze film over Mendoza’s eigen ervaringen tijdens de Irakoorlog. Het script is gebaseerd op zijn herinneringen en die van zijn collega’s tijdens het incident dat centraal staat in Warfare. De film is opgedragen aan Elliott Miller, één van de gewonde Navy SEALS, die zich het incident niet meer kan herinneren.

Net als Civil War is Warfare een intense film. Het bijzondere is dat het verhaal in real time wordt verteld en met een strakke 95 minuten vliegt de film voorbij. De spanning bouwt zich goed op en de totale chaos en paniek wordt indrukwekkend weergegeven. Warfare is geen film met een politieke boodschap, maar één die laat zien hoe meedogenloos oorlog voeren is.

Ook de jonge cast maakt indruk. Garland en Mendoza hebben een sterk ensemble weten te verzamelen, bestaande uit o.a. Will Poulter, Joseph Quinn, Cosmo Jarvis, Noah Centineo, Kit Connor en Charles Melton. Reservation Dogs-ster D’Pharaoh Woon-A-Tai speelt ingetogen als de film versie van Mendoza.

Minpuntjes: ik werd niet helemaal in het verhaal gezogen, zoals bij Civil War. De film eindigde naar mijn gevoel iets te abrupt, om vervolgens over te gaan in een foto montage van de echte Navy SEALS met geblurde gezichten. Ik snap het, sommige SEALS zijn nog actief of willen anoniem blijven, maar het voegt niet veel toe.

conclusie

Warfare is een film om in de bioscoop te beleven.