Tag: daisy edgar-jones

  • Recensie: Twisters (2024)

    Recensie: Twisters (2024)

    Twisters posterNa een tragisch incident besluit Kate (Daisy Edgar-Jones) te stoppen met tornado’s jagen. Ze heeft een veilige baan waarbij ze stormpatronen analyseert achter een beeldscherm in New York. Een oude bekende (Anthony Ramos) vraagt haar expertise om nieuwe meettechnieken te testen. Ze reist af naar Oklahoma waar ze haar angsten onder ogen moet komen. Ook moet zij concurreren met de charmante social media ster Tyler Owens (Glen Powell) om als eerste bij de tornado’s te zijn.

    Beoordeling
    Ik hou van blockbuster hit Twister (1996), geregisseerd door onze eigen Jan de Bont. Met de actie zit het ook goed in deze losstaande sequel Twisters, onder regie van Lee Isaac Chung. Hij is een aparte keuze voor deze film, aangezien zijn vorige werk Oscar-genomineerd drama Minari is. Maar goed, Chung heeft zeker een oog voor actie. Love alle tornado scènes! Kan hier geen genoeg van krijgen. Er had iets meer dreiging kunnen zijn. Het script lijkt het vooral op safe en voorspelbaar te spelen, want Twisters is op de actie na verder niet heel bijzonder.

    Glen Powell (Anyone But You) maakt goed gebruik van zijn charme en is een plezier om naar te kijken. Ik had liever zijn team gevolgd dan het uitstralingsloze trio Daisy Edgar-Jones (Where the Crawdads Sing), Anthony Ramos (In the Heights) en nieuwe Superman David Corenswet. De sensitieve Edgar-Jones vind ik miscast in deze rol als tornado jager. Ik had liever een actrice gezien met wat meer pit als Florence Pugh of Lily James. In bijrolletjes zien we onder andere Nope scène stealer Brandon Perea, Sasha Lane (American Honey), Kiernan Shipka (Totally Killer) en Maura Tierney (The Iron Claw), allemaal acteurs van wie ik graag meer had willen zien in deze film.

    Conclusie
    Laat je wegblazen door de tornado actie en charme van Glen Powell in Twisters, maar het is ook een film die je snel weer vergeet.

    3,5 sterren

  • Recensie: Where the Crawdads Sing (2022)

    Recensie: Where the Crawdads Sing (2022)

    Kya (Daisy Edgar-Jones, Fresh) groeit in haar eentje op in de moerassen van North Carolina nadat zij door haar hele gezin is achtergelaten. Wanneer een oude vlam onder verdachte omstandigheden overlijdt, wordt Kya opgepakt voor moord.

    Beoordeling
    Where the Crawdads Sing is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Delia Owens. Ik heb het boek niet gelezen dus ik kan helaas niet vergelijken. Ik ben namelijk benieuwd of het boek net zo rommelig is als de film. Hoewel ik van Where the Crawdads Sing heb genoten, kan het prachtige moeras landschap van North Carolina niet verhullen dat de makers niet goed weten wat voor soort film ze willen afleveren. Is het een drama? Een romance? Een rechtbank thriller? Uiteraard hoeft het één de ander niet uit te sluiten, maar het lijkt of we naar verschillende films zitten te kijken in plaats van een coherent verhaal. Het eerste deel is wat mij betreft het sterkst. We zien hoe jonge Kya opgroeit en verlaten wordt, maar helaas wordt overgeslagen hoe zij de jaren in haar eentje overleeft en de impact van verlaten zijn. Want behalve dat ze analfabeet is, ontwikkelt Kya zich prima. Iets meer hechtingsproblematiek had ik wel verwacht.

    Vervolgens richt de film zich op romance en niet eens de romance met de jongeman die dood gevonden wordt. Hij komt later naar voren en neemt eigenlijk maar een klein deel van het verhaal in. Vervolgens zien we hoe een advocaat Kya vrij probeert te pleiten. Deze hele murder mysterie hadden ze weg kunnen laten, maar de true crime trend laat zien: moord verkoopt. Dus ik snap wel dat ze voor deze richting zijn gegaan.

    Daisy Edgar-Jones speelt een prima hoofdrol, maar North Carolina (of eigenlijk Louisiana waar Crawdads gefilmd is) is hier de echte ster. Verfrissend deze setting en een lust voor het oog (de slechte green screen niet). Taylor Swift’s Carolina over de eind credits is een prachtige afsluiter.

    Conclusie
    Hoe rommelig Where the Crawdads Sing ook is, het heeft wel wat. Maar ergens zit er een betere film verstopt die hier niet tot zijn recht komt.


    Where the Crawdads Sing is te bekijken via:

  • Review: Fresh (2022)

    Review: Fresh (2022)

    Noa (Daisy Edgar-Jones, Where the Crawdads Sing) is het daten helemaal zat totdat ze de knappe Steve (Sebastian Stan) tegen het lijf loopt in de supermarkt. Het klikt meteen en ze valt al snel voor zijn charmes. Een paar dates later bevindt Noa zich opeens in een ware nachtmerrie.

    Beoordeling
    Voor Sebastian Stan content moet je bij Disney+ zijn! Naast zijn bijdrage aan de MCU als The Winter Soldier en zijn rol als Tommy Lee in de serie Pam & Tommy, is hij op de populaire streamingsdienst ook te zien in de horrorfilm Fresh. Ik ging er helemaal blind in en dat kan ik je bij deze film zeker aanraden. Mocht je toch wat meer willen weten, lees dan verder.

    Fresh begint als een romantische komedie. Dit heeft aan de ene kant z’n charme, aan de andere kant duurt het wel lang voor de film op gang komt. Als de title card na 30 minuten plots verschijnt is mijn interesse gewekt, want hiermee laat het zien dat Fresh geen doorsnee film is.

    Verwacht geen liters bloed of andere gore. De horror komt van de situatie waarin de hoofdpersoon zit. Het laat goed zien hoe kwetsbaar je bent in het dating proces en het gevaar dat daten/toxische relaties met zich mee kan brengen. De kans dat je een psychopaat tegenkomt is klein, maar de kans dat je een stukje van jezelf verliest in een relatie niet. Wees zuinig met je zelf lijkt de film te willen zeggen.

    Stan laat zien dat hij de afgelopen jaren gegroeid is als acteur en speelt een sterke rol. Hij is zowel akward, als charmant als creepy. Fresh moet het vooral van zijn performance hebben, want Daisy Edgar-Jones komt soms vrij vlak over. Bijna alle andere personages zijn interessanter dan haar Noa. Jojo T. Gibbs (de serie Twenties) is een uitblinker als Mollie, die zich misschien wel de beste ‘best friend’ in horror mag noemen.

    Conclusie
    Fresh is een grote verrassing op Disney+ en brengt de horror van het moderne daten goed in beeld.