BE COOL, SODAPOP

Tag: toni collette

  • Recensie: Mickey 17 (2025)

    Recensie: Mickey 17 (2025)

    In Mickey 17 meldt Mickey Barnes (Robert Pattinson) zich voor een ruimtemissie aan als ‘expendable’, een soort proefkonijn voor levensgevaarlijke opdrachten.

    beoordeling

    Ik denk dat ik totaal de verkeerde verwachtingen had van Mickey 17, de nieuwste film van Parasite-regisseur Bong Joon Ho. Ik had zeker geen Trump satire verwacht. Jammer dat dit de boventoon voert, want Mickey 17 heeft een leuk Happy Death Day-achtig concept. Ik had graag gezien dat ze hier wat meer mee hadden gedaan, want het blijft beperkt tot het eerste deel van de film. Zodra Mickey 18 ten tonele verschijnt, moddert de film maar wat aan en dat gaat te lang door. De conclusie van de film is vrij simpel en weinig bijzonder. Ik had eigenlijk wel wat meer verwacht van Joon Ho na zijn briljante Parasite. Overigens heb ik het boek, Mickey 7 van Edward Ashton, niet gelezen, dus ik kan niet zeggen in hoeverre het plot wordt gevolgd.

    Aan de cast ligt het niet, want iedereen is top. Robert Pattinson speelt een uitstekende dubbelrol; hij is grappig, maar brengt ook goed de tragedie van Mickey’s lot naar voren. Zijn romance met Nasha (goed gespeeld door Blink Twice-actrice Naomi Ackie) vormt het hart van de film. Toni Collette en Steven Yeun spelen amusante bijrollen. Mark Ruffalo lijkt na zijn komische rol in Poor Things ook hier in Mickey 17 veel lol te hebben. Hij maakt indruk in zijn door Trump geïnspireerde rol.

    conclusie

    Ondanks de sterke cast, maakt Mickey 17 weinig indruk.

    3 sterren

  • Review: Hereditary (2018)

    Review: Hereditary (2018)

    Het overlijden van de moeder van Annie (Toni Collette) heeft een grote impact op haar gezin. Ze ontdekken dat ze een groot geheim met zich meedroeg wat Annie’s gezin dreigt te verscheuren.

    Beoordeling
    Om de zoveel tijd komt er een horrorfilm die de engste film ooit wordt bestempeld. In het geval van Hereditary wordt het de engste film sinds The Exorcist genoemd. Mijn ogen rollen bijna uit mijn kassen als ik dit soort dingen hoor, want het valt bijna altijd tegen. Niet dat Hereditary een slechte film is. In tegendeel, ik vind het een goede film. Maar engste film sinds The Exorcist? Nee, dat echt niet. Sterker nog, ik vond de film helemaal niet eng. Dit zeg ik niet om stoer te doen, maar als je een grote horror fan bent en er al veel hebt gezien dan vind je films niet snel meer eng. Gelukkig is Hereditary zoveel meer dan een horrorfilm: het is schitterende cinematografie, in z’n geheel een vakkundig stukje filmmaken en een tour de force van Toni Collette.

    Hereditary begint vrij onschuldig en oogt meer als een familiedrama dan een horrorfilm. Dit wordt nooit saai dankzij het sterke script van Ari Aster die met deze film ook zijn regiedebuut maakt. De verstoorde familieverhoudingen zijn op zichzelf al interessant genoeg en dan neemt Hereditary opeens een schokkende wending waardoor je al je verwachtingen moet laten varen. Tegen het eind wordt de film full blown horror al zit er in de gehele film een onheilspellend en verontrustend sfeertje dat ervoor zorgt dat je nooit helemaal lekker in je bioscoopstoel zit. Over het einde ben ik niet zo te spreken, maar dat neemt niet weg dat de film verder op alle vlakken sterk is.

    Na The Strangers: Prey at Night’s uitstekende zwembad-scène heb ik nu nog een favoriete scène van het jaar, namelijk die scène met zoonlief Peter (Alex Wolff) in de auto. Als je de film hebt gezien dan weet je precies waar ik het over heb en als je het niet hebt gezien, geen zorgen: ik zal het niet voor je spoilen. Maar wow, wat een indrukwekkende scène en wat speelt Wolff hier goed.

    Conclusie
    Ga Hereditary niet zien omdat je de engste film ooit verwacht te zien, ga om je als filmliefhebber te laten verrassen. Hoe vaak krijg je die kans nog?

  • Review: Krampus (2015)

    Review: Krampus (2015)

    De familie van Max (Emjay Anthony) krijgt flinke ruzie tijdens de feestdagen. Max is zwaar teleurgesteld en raakt het kerstgevoel volledig kwijt. Hierdoor trekt hij de aandacht van de kwade demoon Krampus, die iedereen straft die niet in Kerstmis gelooft.

    Beoordeling
    Naast Home Alone, houd ik ook wel van wat kerst gerelateerde horror zo rond de feestdagen. Krampus had ik vorig jaar in de bios gemist en na het bekijken van de film via Pathé Thuis kom ik tot de conclusie dat dat niet zo erg is. Michael Dougherty leverde eerder Halloween horror Trick ‘r Treat af, een film waar ik zelf niet veel mee heb. Hetzelfde kan ik zeggen over Krampus. Ja, Dougherty verdient een originaliteitsprijs, want Krampus is zeker geen standaard horror- of kerstfilm geworden. Maar of de film nou erg vermakelijk is? Nou, dat ook weer niet. De film komt traag op gang en wanneer Krampus zelf eindelijk in beeld komt, gebeurt er nog niet veel. In mijn belevenis hadden ze veel meer met het concept kunnen doen en dat maakt het wel teleurstellend. Goed, pluspunten voor de gemene gingerbread men. Helaas kan ik er niet meer van maken.

    Dougherty heeft wel een aardige cast weten te verzamelen. Emjay Anthony, eerder te zien in Chef, speelt een prima hoofdrol. Adam Scott en David Koechner zijn hier ook prima op dreef. Toni Collette loopt er helaas een beetje verloren bij.

    Conclusie
    Krampus is leuk om een keertje te kijken rond de feestdagen, maar meer ook niet.