Twintig jaar na het verbreken van haar relatie ontvangt Susan (Amy Adams) een manuscript van ex-man Edward (Jake Gyllenhaal). Het bevat een gewelddadig verhaal die hij heeft opgedragen aan haar. Susan heeft haar ex ooit iets verschrikkelijks aangedaan, iets waar ze volgens hem nooit mee weg zal komen, maar wat?
beoordeling
Laat ik beginnen met een bedankje aan schrijver/regisseur Tom Ford voor het maken van mijn minst favoriete opening credits sequence ooit. Voor mij hoeft het niet zo “kunstzinnig”, ik had gewoon zin in een spannende thriller. Misschien ging het daar mis en bekeek ik de film met de verkeerde verwachtingen. Nocturnal Animals is een verhaal over wraak, schijnt. Ben ik de enige persoon die niet zo onder de indruk is van Edwards vorm van wraak? Hij schrijft een boek. Wow. Zoals Elsa zingt in Frozen: let it go. Houd je niet 20 jaar aan een wrok vast. Ik snap waarom Susan van je gescheiden is. Niet dat zij nou zo geweldig is, maar dat is weer een ander verhaal.
Nocturnal Animals volgt het verhaal van Susan en in flashbacks, haar relatie met Edward. Ook zien wij het verhaal in het boek van Edward, dat ook de titel Nocturnal Animals draagt, waarbij Susan zich inbeeldt dat hoofdpersoon Tony lijkt op haar ex-man. Persoonlijk vond ik het verhaal in het verhaal het beste deel van de film, want Susan zelf doet niet veel meer dan verdrietig kijken en crappy kunst produceren. Ik krijg het gevoel dat Tom Ford wil dat ik het verhaal in het verhaal projecteer op de disfunctionele relatie van Susan en Edward, maar ik wil het niet en doe het niet.
Gelukkig is het acteerwerk wel goed en valt er wat dat betreft genoeg te genieten. Amy Adams en Jake Gyllenhaal spelen prima hoofdrollen en ook Michael Shannon, Aaron Taylor-Johnson, Ellie Bamber en Isla Fisher maken indruk met hun bijrollen. Karl Glusman lijkt na rollen in The Neon Demon en nu Nocturnal Animals wel een acteur om in de gaten te houden.
conclusie
Nocturnal Animals (en Tom Ford?) is nogal vol van zichzelf, maar het acteerwerk maakt een hoop goed.
