Tag: isabela merced

  • Recensie: Superman (2025)

    Recensie: Superman (2025)

    Bekentenis: ik ben nooit een Superman fan geweest. Eigenlijk vind ik de man van staal maar een saaie vent. Maar ik dacht: als er één persoon is die een vermakelijke Superman film kan maken dan is dat James Gunn, de man achter de Guardians of the Galaxy films en The Suicide Squad. Helaas, ook deze Superman is voor mij niet heel boeiend.

    Ik waardeer dat Gunn niet voor een origin story is gegaan. We worden midden in de actie gedropt en dat vind ik top. Het verhaal is helaas niet zo boeiend. Lex Luthor (Nicholas Hoult) heeft kwade plannen en wil dat Superman (David Corenswet) uit de gratie valt bij de mensen. Het verhaal deed me iets teveel denken aan de huidige staat van de wereld, terwijl ik meer behoefte had aan escapism. Ik miste de fun van Gunn’s eerdere films.

    Eerlijk, bijna alles met Superman vind ik een beetje saai. Hij heeft wel een mooie scène met pa Kent (Pruitt Taylor Vince), en de scènes met hondje Krypto zijn grappig. De romance tussen Clark en Lois stelde niet veel voor, met name omdat – in mijn belevening – Corenswet en Rachel Brosnahan geen chemie hebben.

    Nicholas Hoult is gelukkig een erg vermakelijke Lex Luther; de normaal vrij brave acteur lijkt veel lol te hebben als bad guy. Ook Gunn regular Nathan Fillion leukt de boel een beetje op als Guy Gardner, ofwel Green Lantern. Isabela Merced (Hawkgirl) krijgt vrij weinig te doen, net zoals zo’n beetje alle andere acteurs die een character poster hebben gekregen. Neem Mikaela Hoover als Cat Grant. Ze hadden haar uit de film kunnen knippen en het had geen verschil gemaakt. Alleen het subplot van Jimmy Olsen (Skyler Gisondo) en zijn influencer ex Eve (Sara Sampaio) vond ik leuk gedaan.

    Corenswet heeft charisma en zou een heel goede Superman kunnen worden. Hij lijkt nog zijn draai te moeten vinden en een beter script.

    Conclusie

    Leuk voor de Superman fans, maar helaas de slechtste James Gunn film in jaren.

    3 sterren
  • Alien: Romulus (2024) recensie

    Alien: Romulus (2024) recensie

    Alien: Romulus recensie

    In Alien: Romulus komt tijdens het verkennen van een verlaten ruimtestation een groep jonge ruimtekolonisten oog in oog te staan met de meest angstaanjagende levensvorm in het universum.

    beoordeling

    Laat ik voorop stellen dat ik geen fan ben van de Alien franchise. Alien (1979) en Aliens (1986) zijn uiteraard klassiekers, maar daarna gaat het erg bergafwaarts met de kwaliteit van de films. Ik snap wel dat veel recensies zeggen dat dit de beste Alien film is van de afgelopen jaren. Romulus heeft een simpel en strak verhaal. Er is niet zoveel filosofisch gewauwel als in Prometheus en ook niet zo rommelig als Alien: Covenant. Regisseur Fede Alvarez, bekend van Don’t Breathe en Evil Dead (2013), levert op technisch vlak een sterke film af. Het heeft een old school Alien vibe. De sound design is goed; Alvarez levert een beklemmed sfeertje af. Ook de Xenomorph actie ziet er goed uit. Er is een scène waarin zwaartekracht een grote rol speelt die erg sterk is gedaan. Ik zie zeker de pluspunten van Romulus.

    Daar tegenover staan helaas ook genoeg minpunten. Het begin vond ik saai. Het duurt even voordat de film op gang komt, iets wat niet erg hoeft te zijn. Helaas wordt de tijd niet benut om de personages goed uit te werken en te leren kennen. Ze zijn vrij oppervlakkig en, in mijn ogen, vrij irritant (ik kijk vooral naar jou, Bjorn). Romulus is een film die je al vaker hebt gezien. Niet gek als het het zoveelste deel in een franchise is. Hoeveel originaliteit kan er nog zijn? Hoe spannend is een facehugger nog op iemands gezicht, hoe ernstig Cailee Spaeny (Civil War) er ook naar kijkt? In de laatste 20 minuten probeert Alvarez nog iets. Ik ga het niet spoilen, maar ik had helemaal niets met deze ontwikkeling. Ik had op dat moment het gevoel dat ik wel echt klaar ben met deze franchise. Maar alles bij elkaar genomen, zie ik Alien: Romulus als een zeer gemiddelde film.

    conclusie

    Alien: Romulus is simpel en effectief, maar ook een film die makkelijk te vergeten is.

    3 sterren