BE COOL, SODAPOP

Tag: horror

  • Review: Bedeviled (2016)

    Review: Bedeviled (2016)

    Na de dood van haar beste vriendin Nikki, ontvangt Alice (Saxon Sharbino) een uitnodiging om een app genaamd Mr. Bedevil te downloaden. Ook haar vrienden downloaden de mysterieuze app, maar al snel ontdekken ze dat Mr. Bedevil kwaadaardig is en mogelijk achter Nikki’s dood zit.

    Beoordeling
    Sinds kort staat op Pathé Thuis de horrorfilm Bedeviled. Ik ben een grote horror fan, maar had nog nooit van deze film gehoord en was dan ook verbaasd dat het uit 2016 blijkt te stammen. Na het zien van de film snap ik dat het een tijdje heeft geduurd voordat de film bij ons een release kreeg, want het is echt niet zo best. Horrorfilms als Wish Upon krijgen veel crap over zich heen, maar dan denk ik dat die mensen echte shitty horrors als Bedeviled niet hebben gezien.

    Een goede horrorfilm is in mijn ogen eng of fun (à la Cabin in the Woods, de Final Destination sequels of Piranha 3D) en Bedeviled is geen van beide. De film neemt zichzelf bijzonder serieus en dat is erg jammer, want het gaat over een killer app. EEN KILLER APP! Het concept alleen al is vrij belachelijk dus doe er dan ook iets mee. Eng is de film totaal niet. Er zitten eigenlijk geen death scènes in Bedeviled, ook al gaan er personages dood. Er gaan zelfs twee vrienden van Alice dood en de film komt er niet eens op terug. Er zit niet eens een scène in dat Alice het nieuws hoort of er treurig om is. Het lijkt of het totaal niet gebeurd is. WTF? Kom op film, try harder. Zo moeilijk is het niet.

    Conclusie
    Bedeviled is niet eens leuk in een so bad it’s good kinda way.

  • Review: Black Christmas (2006)

    Review: Black Christmas (2006)

    Een moordenaar – Billy – ontsnapt uit een gesticht en keert terug naar zijn ouderlijk huis dat nu gebruikt wordt als studentenhuis voor de meiden van vereniging Delta Alpha Kappa. Op kerstavond vallen ze één voor één ten prooi aan deze gestoorde killer.

    Beoordeling
    Black Christmas is een remake van de gelijknamige klassieker uit 1974. Voor velen al genoeg reden om deze Black Christmas af te schrijven. Ik heb het origineel zelf nooit gezien dus ik kan niet vergelijken. Ik vind dat deze remake een bad reputation heeft, want zo slecht is de film ook weer niet. Het is geschreven en geregisseerd door Glen Morgan die eerder samen met James Wong afleveringen schreef voor The X-Files (waaronder de klassieker Home!) en de eerste en derde Final Destination films.

    Waar het mis gaat met deze Black Christmas is de opbouw van de film. We krijgen nooit echt de kans om de meiden van Delta Alpha Kappa echt te leren kennen, omdat de film teveel nadruk legt op de backstory van Billy. De film was enger geweest als Billy wat mysterieuzer was gebleven. Nu weten we bijna alles over hem en bijna niets over de meiden. Ze zijn lekker bitchy tegen elkaar, maar hun dood heeft weinig impact. Gelukkig beschikt de film wel over een fijne cast: Katie Cassidy (Arrow), Michelle Trachtenberg (Buffy), Lacey Chabert (Mean Girls), Crystal Lowe (Final Destination 3) en Mary Elizabeth Winstead (10 Cloverfield Lane) spelen de sorority sisters. Dankzij deze actrices is het toch een vermakelijke film geworden. Daarnaast speelt originele Black Christmas-actrice Andrea Martin hun huismoeder, Oliver Hudson (Scream Queens) is het foute vriendje van Cassidy en Kristen Cloke (de lerares uit Final Destination en in real life getrouwd met Morgan) is de zus van één van de verdwenen meiden.

    Conclusie
    Black Christmas is een mean spirited alternatief voor als je zoetsappige kerstfilms zat bent.

  • Happy horror maand!

    Happy horror maand!

    Het is 1 oktober en dat betekent dat Be Cool, Sodapop deze Halloween maand weer in het teken staat van horror. Hoewel ik regelmatig aandacht besteed aan horror (mijn favoriete genre!), zie je deze maand extra veel horror gerelateerde recensies, filmtips en artikelen. Morgen beginnen we met een recensie van de horror-achtige film A Cure for Wellness met Dane DeHaan.

    Alvast een filmtip nodig? Vorig jaar plaatste ik 31 dagen lang een horrorfilm tip. Klik op de afbeelding hieronder voor een overzicht van alle filmtips.

    Happy horror maand!

  • Review: Sneekweek (2016)

    Review: Sneekweek (2016)

    Zes vrienden gaan los tijdens Sneekweek, maar worden tijdens hun vakantie geconfronteerd met een dodelijk geheim uit het verleden.

    Beoordeling
    Wanneer ik denk aan de vitriol die middelmatige horrorfilms als Rings en Wish Upon over zich heen krijgen dan vraag ik me af wat mensen vinden van een film als Sneekweek. Er valt namelijk weinig goeds te zeggen over deze Nederhorror, al ben ik me ervan bewust dat het nog slechter kan. Ja, echt.

    Wat is eigenlijk de insteek van Sneekweek? Is het een bewuste (maar niet geslaagde) homage aan de slasher of aan elkaar geplakt jatwerk? Het verhaal is in de kern eigenlijk een Nederlandse versie van I Know What You Did Last Summer. De personages verbergen de werkelijke aard van een sterfgeval en na een tijdje neemt iemand wraak. In de sequel I Still Know What You Did Last Summer wint final girl Julie James (Jennifer Love Hewitt) een reis naar Brazilië, ook al geeft ze het verkeerde antwoord tijdens een radio quiz (de hoofdstad van Brazilië is Brasilia, Julie, niet Rio). Hier in Sneekweek brengen de vrienden een weekje door in een luxe huisje, al wordt al snel voor ze duidelijk dat geen van de zes dit huisje geboekt heeft. Maar deze losers denken YOLO en gaan lekker feesten.

    Sneekweek laat duidelijk merken dat het naar andere slashers heeft gekeken. Maar wat ik me dus afvroeg: is het echt een (mislukte) homage? Eén van de personages kijkt Scream en er komen scènes voorbij die sterk doen denken aan Scream, Scream 2, Friday the 13th en Children of the Corn. Aan de ene kant leuk om te spotten, maar aan de andere kant kiezen de makers wel de makkelijke weg. Wat dat betreft zijn Scream en het recente The Final Girls betere odes aan het genre.

    Dan moeten we het nog even hebben over de ondankbare rol van Marly van der Velden in Sneekweek. In mijn belevenis is zij het bekendste gezicht in de film (op Frank Lammers na dan). Zij speelt een meisje dat al snel het bed in duikt met onze opper-loser Boris (Jord Knotter) en vervolgens als eerste vermoord wordt, ook al heeft ze niets te maken met het grote geheim van de vrienden(!). Vervult Marly hier de Janet Leigh in Psycho rol? De ster die als eerste vermoord wordt om de shock value te vergroten? Als dat het geval is, slaat Sneekweek de plank behoorlijk mis. Het kan ook zijn dat ik veel meer over de film nadenk dan de makers dat hebben gedaan en dat dit nooit hun intentie is geweest. Hoe dan ook: wat een verspilling van Marly’s tijd en talent.

    De cast, onder leiding van Carolien Spoor en Jelle de Jong, speelt op zich prima. Alleen zijn hun personages zo walgelijk en dom dat je alleen maar kan hopen dat ze snel doodgaan. De ontknoping is eerder lachwekkend dan shocking.

    Conclusie
    Al met al is Sneekweek een matige film en geen goede representatie van Nederhorror.

  • Review: Train to Busan (2016)

    Review: Train to Busan (2016)

    Zakenman Seok-woo (Yoo Gong) brengt zijn dochtertje Soo-an (Su-an Kim) met de trein naar haar moeder in Busan. Op het laatste moment stapt er een geïnfecteerd meisje de trein in en breekt er een zombieplaag uit.

    Beoordeling
    Ik heb veel goede dingen gehoord over de Zuid-Koreaanse zombiefilm Train to Busan, maar de film helaas gemist toen het in de bios draaide. Inmiddels is het te huur en ik kan je vertellen: Train to Busan stelt niet teleur. Het zombie genre is een tijdje erg populair geweest, maar ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een goede zombiefilm heb gezien. Warm Bodies misschien? En die film stamt alweer uit 2013. Nu ook The Walking Dead z’n laatste stuiptrekkingen vertoont (wees eerlijk: het is niet meer zo goed als vroeger), is Train to Busan meer dan welkom. De compacte setting van het verhaal zorgt voor extra spanning. Eerst vroeg ik mij wel af hoe ze een onderhoudende zombiefilm konden maken als het zich alleen afspeelt in een trein. Snowpiercer met z’n soortgelijke setting wordt universeel gewaardeerd, maar persoonlijk vond ik dat die film ook z’n charme verloor na een tijdje. Train to Busan lost dit op door de personages op een gegeven moment uit te laten stappen en dit leidt tot een geslaagde scène op het station voordat ze uiteindelijk weer gedwongen worden om aan boord te stappen. Good stuff!

    Yoo Gong vervult een cliché rol als afwezige en egocentrische vader die zich heldhaftig moet opstellen om zijn dochtertje te redden. Dit is niet erg, want Train to Busan geeft ons een ander personage om voor te juichen, namelijk Sang-hwa, gespeeld door de charismatische Dong-seok Ma. Sang-hwa is samen met zijn zwangere vrouw ook onderweg richting Busan en hij steelt zo’n beetje elke scène waarin hij verschijnt.

    Conclusie
    Train to Busan is een must see voor zombieliefhebbers, maar ook voor de niet zombie fan een aanrader.