BE COOL, SODAPOP

Tag: gwyneth paltrow

  • Review: Thanks for Sharing (2012)

    Review: Thanks for Sharing (2012)

    poster-thanksforsharingThanks for Sharing vertelt het verhaal van drie aan seksverslaafde mannen. Adam (Mark Ruffalo) is al 5 jaar clean en begint op aanraden van zijn sponsor Mike (Tim Robbins) met daten. Wanneer hij de knappe Phoebe (Gwyneth Paltrow) ontmoet, merkt hij dat hij moeite heeft met seksualiteit in een liefdevolle relatie. Mike zelf lijkt zijn leven op orde te hebben en is zelf al jaren clean, maar wanneer zijn verslaafde zoon (Patrick Fugit) opduikt, komen zijn eigen issues weer naar boven. Tot slot is er Neil (Josh Gad) die verplicht moet deelnemen aan de groep voor seksverslaafden, omdat hij een vrouw heeft aangerand in de metro.

    Beoordeling
    Seksverslaving zie je niet vaak als onderwerp voorbij komen van een romantische komedie, maar schrijver en regisseur Stuart Blumberg (The Kids Are All Right) weet een goede balans te vinden. Het onderwerp ligt hier niet te zwaar op de maag, maar er wordt ook niet luchtig over gedaan. Thanks for Sharing laat zien dat het moeilijk is om met een seksverslaving te leven, ook al gaat het al jaren vrij goed. Zeker in het verhaal van Adam komt dit naar voren wanneer hij voor het eerst in jaren weer een nieuwe relatie wil aangaan. Niet alleen is het moeilijk voor hem, maar ook voor Phoebe is het moeilijk om zijn seksverslaving te accepteren. Mark Ruffalo en Gwyneth Paltrow hebben fijne chemistry samen en hun verhaallijn past het beste in het kader van een romantische komedie.

    In de verhaallijn van Tim Robbins vinden we meer drama dan romance of komedie, maar Robbins zelf speelt goed. Ook Joely Richardson – als de vrouw van Robbins – en Patrick Fugit spelen prima rollen. Het verhaal van Josh Gad legt de nadruk op humor terwijl hij zich eigenlijk in een vrij trieste situatie bevindt waar weinig om te lachen valt. Naar mate zijn verhaal vordert, wordt zijn verhaal ook steeds beter, zeker wanneer Gad zijn scènes mag delen met zangeres Pink die een prima bijrol speelt. Samen zorgen de verschillende, overlappende verhaallijnen voor een vermakelijke film die verfrissend en eerlijk overkomt tussen alle afgezaagde romkoms.

    rating-4stars

  • Lijstje: Top 10 slechtste afleveringen van Glee

    Lijstje: Top 10 slechtste afleveringen van Glee

    Binnenkort wordt alweer de 100e aflevering van Glee uitgezonden in Amerika. Tijd vliegt! Om deze milestone te vieren, kijken we naar de beste afleveringen, de beste nummers en de slechtste afleveringen van Glee. En laten we dan maar meteen met het laatste beginnen. Glee is één van mijn favoriete series. Ik heb de eerste 4 seizoenen op DVD. Maar het is wel een serie van wisselende kwaliteit. Ik ben niet één van die mensen die roept dat Glee heel slecht is geworden en dat de kwaliteit niet eens in de buurt komt van de glory days van seizoen 1 en 2. Glee is vanaf het begin al een slecht geschreven serie. Voorbeeld: in seizoen 1 doet Terri alsof ze zwanger is en wil ze Quinns baby voordoen als haar eigen kind. Dit past prima in een soap! Maar Glee kan ook, met vlagen, heel scherp, sterk en briljant uit de hoek komen. Maar dat is iets voor een andere post.

    Hier in chronologische volgorde mijn top 10 slechtste Glee afleveringen:

    Acafellas (#1.03)
    glee-acafellasMr. Shue (Matthew Morrison) roept vaak genoeg dat Glee club zijn passie is, maar in de derde aflevering van het eerste seizoen stort hij zich alweer op iets nieuws: een eigen a capella groep genaamd Acafellas. Tja. Een prima verhaallijn voor zo’n 2 seizoenen later, niet voor het begin van het eerste seizoen! Ook iets om snel te vergeten: Mercedes (Amber Riley) heeft gevoelens voor Kurt (Chris Colfer).

    Hairography (#1.11)
    glee-hairographyNa het zien van Jane Addams Girls Choir, denkt Mr. Shue dat haar heel belangrijk is tijdens een performance en daarom koopt hij pruiken voor New Directions. En moeten ze met hun pruiken op een mash-up doen van Crazy in Love en Hair. Ugh. Vervolgens denken de leden van New Directions dat het gepast is om het optreden van een dovenkoor te verpesten door naast ze te gaan staan en mee te gaan zingen. Dubbel ugh!
    (meer…)

  • Happy birthday, Gwyneth!

    Gwyneth Paltrow viert vandaag haar 40e verjaardag! Van fresh face in de jaren ’90 tot A-list actrice in huidig Hollywood, Gwyneth heeft al veel bereikt in haar carrière. Hieronder een paar hoogtepunten.

    Shout (1991)

    Seven (1995)

    Shakespeare in Love (1998)

    The Royal Tenenbaums (2001)

    Iron Man (2008)

    Country Strong (2010)

    Caps credit: Gwyneth Paltrow Fan, Super Hero Screencaps

  • Review: Contagion (2011)

    Beth Emhoff (Gwyneth Paltrow) keert na een zakenreis naar Hong Kong terug naar huis. Ze denkt dat ze jetlag heeft, maar valt niet lang daarna dood neer. Net als iedereen die met haar in contact is geweest. Contagion volgt de uitbraak van het virus vervolgens vanuit verschillende oogpunten. Zo blijkt Mitch (Matt Damon), de man van Beth, immuun te zijn voor het virus, maar hij weet niet of zijn tienerdochter dat ook is. The Centers for Disease Control doet onderzoek naar het virus en stuurt dr. Mears (Kate Winslet) naar besmet Minnesota voor verder onderzoek. Dr. Orantes (Marion Cotillard) van World Health Organization wordt naar Hong Kong gestuurd om het ontstaan van het virus te onderzoeken. En Alan Krumwiede (Jude Law) is een blogger die denkt dat er sprake is van een complot en claimt dat Forsythia, een homeopathisch middel, werkzaam is tegen het virus.

    Beoordeling
    Ik had misschien te hoge verwachtingen van Contagion, want voor mij werkt de film gewoon niet. De verschillende verhaallijnen zijn onsamenhangend en sommige van die verhaallijnen eindigen abrupt. Daarnaast wordt er te weinig aandacht besteedt aan het menselijke aspect van zo’n uitbraak. Matt Damon moet wat dat betreft het hart van de film voorstellen als weduwnaar, maar ook hij krijgt weinig om mee te werken. Ze hadden Marion Cotillards verhaallijn waarin ze ontvoerd wordt in ruil voor medicijnen eruit kunnen laten om zo meer tijd aan de overige personages te besteden. Zo speelt de altijd goede John Hawkes een kleine rol als schoonmaker van CDC waar Laurence Fishburne werkt. Hij duikt misschien twee keer kort op waarin hij zich boos uit naar Fishburne en in zijn 3e en laatste scene is het allemaal weer goed? Dit had best verder uitgewerkt kunnen worden, aangezien Cotillard, op het ontstaan van het virus na, werkelijk niets toevoegt qua plot of emotie en haar verhaal niet wordt afgerond.

    Ik vind het knap dat Soderbergh zoveel talent heeft weten te strikken, maar dat werkt gelukkig in zijn voordeel. Anders was er nog minder om van te genieten geweest.