BE COOL, SODAPOP

Tag: elijah wood

  • Recensie: The Monkey (2025)

    Recensie: The Monkey (2025)

    In The Monkey wordt het leven van tweelingbroers Hal en Bill (dubbelrol van Theo James) geplaagd door een reeks bizarre ongelukken. Ze vermoeden dat een speelgoedaapje van hun vader hier een rol in speelt.

    beoordeling

    Regisseur Osgood Perkins scoorde vorig jaar een grote hit met horrorfilm Longlegs. Nu is hij terug in de bios met The Monkey, een horrorfilm gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. Op basis van de trailer en marketing, had ik gehoopt op een soort over de top kruising tussen Final Destination en Wish Upon. Als je een film maakt over een duivels aapje dat bizarre ongelukken veroorzaakt dan moet je er 100% voor gaan. Dat doet Perkins helaas niet. Ja, er zitten een aantal creatieve deaths tussen, die jammergenoeg grotendeels al in de trailer te zien zijn. Toch wordt er naar mijn gevoel te weinig met het concept gedaan.

    The Monkey is niet het type film waar ik een boodschap van verwacht. Ik kom voor de lugubere scènes, niet bezinning. Maar goed, Perkins (die zelf zijn moeder in een tragisch ongeluk heeft verloren) heeft een punt: het heeft geen zin om weg te lopen van de moeilijke dingen in het leven. Het gaat je vinden of je het nu wil of niet, dus accepteer dat het bij het leven hoort.

    Ik blijf er bij dat Perkins vooral een visueel sterke regisseur is die goed sfeer weet te creëren. Scripts schrijven is niet zijn kracht: de zwaardere thema’s als vaderschap en intergenerationeel trauma voelen te zwaar voor een film als The Monkey. Geef me meer donkere humor! Meer kills!

    Theo James (The White Lotus) speelt een prima dubbelrol. Tatiana Maslany (Orphan Black) krijgt veel te weinig te doen. Elijah Wood duikt vreemd genoeg op in een random rol. Zijn aanwezigheid voegde niets toe aan de film. De cameo van Adam Scott als vader van de tweeling kon ik wel waarderen. Kindacteurs Christian Convery (ook in een dubbelrol) en Colin O’Brien spelen prima rollen. Perkins zelf heeft een leuk bijrolletje.

    Conclusie

    The Monkey is vermakelijk, maar niet over de top genoeg om uit te blinken.

    3,5 sterren

  • Review: Maniac (2012)

    Review: Maniac (2012)

    Frank (Elijah Wood) is een seriemoordenaar die jonge vrouwen stalkt en scalpeert. Wanneer hij kunstenares Anna (Nora Arnezeder) ontmoet, loopt zijn obsessie uit de hand.

    Beoordeling
    Elijah Wood heeft interessante keuzes gemaakt sinds zijn Lord of the Rings dagen voorbij zijn, zoals Sin City, Wilfred en Cooties. Maniac is ook zo’n interessante keuze. Hoewel Wood de hoofdrol speelt, is hij nauwelijks in beeld. De film is vanuit zijn point of view geschoten, waardoor je hem alleen ziet in spiegels, foto’s etc. Doom (2005) gebruikte deze techniek ook voor één scène [en dat was awesome!], maar ik vind het hier wel enigszins jammer dat we de hele film door de ogen van Wood zien. Ik had wel meer van deze onschuldig ogende acteur als seriemoordenaar willen zien dan alleen zijn perspectief.

    Maniac is een remake van de gelijknamige film uit 1980. Ik heb het origineel niet gezien dus ik kan niet vergelijken, al las ik wel dat het origineel geen gebruikt maakt van de POV-techniek. Ik kan het wel waarderen dat ze voor een remake het concept nemen en het dan eigen maken. Maniac de remake is geschreven door o.a. Alexandre Aja, de man die ons eerder geslaagde remakes bracht van The Hills Have Eyes en Piranha 3D. Ik ben wel een liefhebber van Aja’s werk, maar over Maniac ben ik niet zo enthousiast. Het is niet mijn type film. De film ziet er te grauw uit en het geweld is erg grafisch. Ook het verhaal heeft weinig te bieden. Dit is niet het type horrorfilm waar ik me mee vermaak.

    Conclusie
    Maniac is het bekijken waard voor de POV-techniek, maar heeft verder niet veel te bieden.

  • Review: I Don’t Feel at Home in This World Anymore (2017)

    Review: I Don’t Feel at Home in This World Anymore (2017)

    Nadat er bij de zwartgallige Ruth (Melanie Lynskey) is ingebroken, gaat ze samen met haar buurman (Elijah Wood) op zoek naar de dader(s). Hierdoor raakt Ruth alleen maar dieper in de problemen.

    Beoordeling
    Voor 2017 had ik nog nooit van Macon Blair gehoord, maar de beste man blijft maar op mijn pad komen. Eerst zag ik hem in een bijrol in Green Room, toen in een prima hoofdrol in Blue Ruin en onlangs bekeek ik zijn regiedebuut I Don’t Feel at Home in This World Anymore op Netflix. Het lijkt erop dat Blair zich heeft laten inspireren door Blue Ruin, want beide films gaan over het recht in eigen handen nemen. Qua toon verschillen de films behoorlijk. Het verhaal van I Don’t Feel at Home wordt lang niet zo serieus gebracht als dat van Blue Ruin. Nee, Blairs debuut moet het juist hebben van morbide, maar quirky humor. Best verfrissend eigenlijk, want ik was juist bang dat deze film – met zo’n deprimerende titel – heel zwaar op de maag zou liggen.

    Hoofdrolspeelster Melanie Lynskey brak ruim 20 jaar geleden door met Peter Jacksons Heavenly Creatures. Hoewel zij sindsdien een aardige carrière heeft opgebouwd, krijgt ze niet vaak de kans om sterke hoofdrollen te spelen zoals nu in I Don’t Feel at Home. Hopelijk leidt deze film tot meer mooie rollen in de toekomst. Elijah Wood is lekker quirky als sidekick Tony en Jane Levy (Don’t Breathe) heeft een bijrol als crimineel waar Ruth mee te maken krijgt. Macon Blair heeft trouwens een leuke cameo in de barscène met Ruth.

    Natuurlijk zijn er minpuntjes te benoemen. Zo halverwege dwaalde mijn aandacht af toen de focus van Ruth en Tony verschoof naar de inbreker. Daarnaast heb je ook wel wat suspension of disbelief nodig, want de acties van de personages zijn niet helemaal gegrond in de realiteit.

    Conclusie
    Macon Blair levert met I Don’t Feel at Home in This World Anymore een verrassend regiedebuut af.

  • Review: Cooties (2014)

    Review: Cooties (2014)

    poster-cootiesClint (Elijah Wood) is aan het werk als invalkracht op zijn oude basisschool wanneer de leerlingen in aanraking komen met een virus – de zogenaamde cooties – die hen verandert in zombie-achtige wezens. Samen met de overige leraren probeert hij te ontsnappen aan de moordlustige kinderen.

    Beoordeling
    Cooties is een komische horrorfilm die werd geschreven door Leigh Whannell, de schrijver van Saw, en Ian Brennan, één van de makers van Glee. Een apart duo en deze samenwerking levert ook een aparte film op. Het idee achter Cooties is origineel, maar de mannen lijken niet goed te weten hoe ze dit idee het beste kunnen uitwerken om er een volwaardige film van te maken. De film is tijdens de eerste helft op zijn best wanneer de personages geïntroduceerd worden en de uitbraak start. Helaas blijft Cooties teveel aandacht besteden aan een love triangle die bestaat uit Elijah Wood, Rainn Wilson en Alison Pill. De overige personages, o.a. gespeeld door Jack McBrayer en Jorge Garcia, hangen er maar wat bij. De film bouwt op naar een eindgevecht tegen de kinderen, maar echt spannend of grappig wordt dit nooit en het gevecht zelf is snel voorbij. De film eindigt vervolgens vrij abrupt wat mij met een teleurstellend gevoel achterliet.

    Whannell en Brennan hebben wel een leuke cast weten te verzamelen. Wood en Wilson weten de film prima te dragen en Whannell zelf heeft een aardige bijrol. Hij verzorgt een aantal van de grappigste momenten. Ook Pill en McBrayer spelen prima net als de kindacteurs.

    Conclusie
    Al met al is Cooties een vermakelijke film, maar één die zijn potentieel niet waar weet te maken.

    rating-3halfstars

  • Review: Celeste and Jesse Forever (2012)

    poster-celestejesseCeleste (Rashida Jones, Parks and Recreation) en Jesse (Andy Samberg, Brooklyn Nine-Nine) zijn al jaren elkaars beste vrienden. Ze liggen nu weliswaar in scheiding, maar dat is iets waar voornamelijk hun omgeving moeite mee lijkt te hebben, omdat er tussen Celeste en Jesse zelf niets veranderd lijkt te zijn. Totdat Jesse begint met daten en Celeste daar toch meer moeite mee blijkt te hebben dan ze had verwacht.

    Beoordeling
    Celeste & Jesse Forever is geschreven door hoofdrolspeelster Rashida Jones en acteur Will McCormack (Must Love Dogs) die zelf een bijrol speelt in de film. De film zet een realistisch beeld neer van (verbroken) relaties en is daardoor ook herkenbaar voor de kijker. Jones speelt een sterke rol en Andy Samberg is goed gecast als haar tegenpool. Ari Graynor (What’s Your Number?) en Emma Roberts (We’re the Millers) spelen leuke bijrollen. Eric Christian Olsen (NCIS: Los Angeles) en Elijah Wood (The Lord of the Rings) hebben helaas weinig te doen en ik vraag me dan ook af of er scènes uit de film zijn geknipt. Al met al is Celeste & Jesse Forever een prima debuut van Jones en McCormack.

    rating-3stars