BE COOL, SODAPOP

Tag: adria arjona

  • Recensie: Blink Twice (2024)

    Recensie: Blink Twice (2024)

    In Blink Twice kunnen vriendinnen Frida (Naomi Ackie) en Jess (Alia Shawkat) het niet geloven als ze door tech biljonair Slater King (Channing Tatum) worden uitgenodigd om te feesten op zijn privé eiland. Al snel ontdekken ze dat het allemaal niet zo mooi is als het lijkt.

    beoordeling

    Blink Twice is het regiedebuut van actrice Zoë Kravitz (The Batman), die ook deels verantwoordelijk is voor het script van de film. Het is weer een film over rijke mensen die denken dat ze overal mee wegkomen, zie ook Infinity Pool met Mia Goth. Het script is zeker het zwakste punt van Blink Twice. Het is een mix tussen zwarte komedie en psychologische thriller. Afijn, daar is niets mis mee en Kravitz weet interessante punten aan te stippen. Ik was benieuwd welke kant het op zou gaan, maar ben zeer teleurgesteld in de richting die Kravitz gekozen heeft. Gelukkig wordt er niet veel in beeld gebracht, al is het thema zelf al walgelijk genoeg. Met de conclusie weet ze het een beetje goed te maken. Op technisch vlak weet Kravitz wel wat ze doet. Visueel mag de film er zeker zijn en ze weet de spanning goed op te bouwen.

    Eén van de sterkste punten van Blink Twice is de ensemble cast. Channing Tatum, die in real life een relatie heeft met Kravitz, weet een goede balans te vinden tussen charmant en creepy. Naomi Ackie (The Rise of Skywalker) speelt een pittige, maar sterke hoofdrol. Adria Arjona komt hier veel beter uit de verf dan naast Glen Powell in Hit Man. Helaas krijgt de rest van de cast weinig te doen. Christian Slater, Haley Joel Osment, Geena Davis en vooral Kyle MacLachlan hangen er maar wat bij. Ik had graag meer gezien van Simon Rex die eerder zo goed was in Red Rocket. Erg jammer dat de personages niet beter uitgewerkt zijn, want het had het verhaal misschien wat meer diepgang gegeven.

    conclusie

    Blink Twice heeft z’n momenten en de sterke cast doet z’n best, maar de film liet me met een nare nasmaak achter.

    2 sterren

  • Recensie: Hit Man (2024)

    Recensie: Hit Man (2024)

    poster Hit Man

    Gary Johnson (Glen Powell) werkt als een nep huurmoordenaar voor de politie. Hij valt voor de charmes van zijn nieuwe cliënt Madison (Adria Arjona) die haar man wil laten vermoorden.

    beoordeling

    Glen Powell werkte eerder samen met regisseur Richard Linklater aan komedie Everybody Wants Some!! (2016), de spirituele sequel van Dazed and Confused. In mijn recensie schreef ik destijds dat ik hoopte dat die film zou leiden tot meer mooie rollen voor Powell. Dat is gelukt, want kijk ons hier in 2024: het jaar van Glen Powell! Na romcom Anyone But You en nu Hit Man volgt in juli nog potentiële blockbuster Twisters. Als Twisters ook een hit wordt dan heeft Glen zijn movie star status wel verdiend.

    Linklater schreef samen met Powell het script voor Hit Man, dat losjes gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Het concept is leuk en origineel, al wordt er naar mijn gevoel niet genoeg mee gedaan in deze bijna 2 uur durende film. Ja, we zien Gary als de verschillende huurmoordenaars voorbij komen. Helaas zijn die stukjes maar kort en grotendeels al te zien in de trailer. Het draait voornamelijk om Gary’s romance met Madison en de problemen die ze heeft met haar ex. Die scènes moeten het vooral hebben van de chemistry tussen Powell en Adria Arjona (Morbius). En chemistry hebben de twee zeker!

    Ik heb me aan de ene kant prima vermaakt met Hit Man, maar heb ook het gevoel dat er maar weinig in gebeurt en een beetje voortkabbelt. Al kan je dat laatste over meer films van Linklater zeggen, dus misschien is het gewoon zijn stijl van filmmaken. Ik denk dat Hit Man vooral dient om de veelzijdigheid van Powell als acteur te tonen. Daar is Linklater zeker in geslaagd. Powell is net zo overtuigend als de zachtaardige Gary als hij is als één van de huurmoordenaars. Austin Amelio (The Walking Dead en Everybody Want Some!!) heeft een leuke bijrol als collega van Gary.

    conclusie

    Hit Man is een vermakelijke komedie waarin het talent en de veelzijdigheid van Glen Powell centraal staat.

    3,5 sterren