Max (Huub Stapel) en Maria (Henriëtte Tol) bereiden zich voor op het jubileum van hun Italiaanse restaurant De Zevende Hemel. Maria, ernstig ziek, wil graag haar gezin weer bij elkaar brengen, maar oude ruzies en relatieproblemen staan deze hereniging in de weg.

Beoordeling
Hoewel ik normaal niet zo enthousiast wordt van Nederlandse films, wekte de trailer van De Zevende Hemel toch mijn interesse met name door de soundtrack. Deze soundtrack is gevuld met door de cast gezongen covers van Nederlandse hits als ‘Ik leef niet meer voor jou’ en ‘Is dit alles’. Hoewel niet alle acteurs vocaal sterk zijn en de liedjes niet altijd even goed in de film waren verwerkt, wist De Zevende Hemel toch een emotionele snaar te raken. Als de film ergens goed in is dan is het wel emotionele manipulatie, want er wordt van alles, ook qua plot, uit de kast getrokken om je traanbuizen op gang te laten komen. En toch wist De Zevende Hemel me ook te charmeren. De personages zijn niet allemaal even sympathiek en dat maakt ze ook weer menselijk en herkenbaar. Ondanks het hoge voorspelbaarheidsgehalte, wilde ik zien hoe het met deze personages verder zou gaan. Daar ligt denk ik ook de kracht van De Zevende Hemel. Ik denk dat iedere kijker zich wel in iets kan herkennen: familieproblemen, ziekte, sleur, de keuze tussen carrière of kinderen, etc.

Regisseur Job Gosschalk heeft een mooie cast samengesteld. Naast Huub Stapel en Henriëtte Tol zien we ook Thomas Acda, Halina Reijn en Jan Kooijman als hun kinderen. Tjitske Reidinga, Ruben van der Meer en Noortje Herlaar spelen hun aanhang. Niet iedereen is even overtuigend, maar over het algemeen wordt er prima gespeeld.

Conclusie
De Zevende Hemel is emotionele manipulatie pur sang, maar ik heb er erg van genoten.