In Nosferatu (2024) wordt de jonge Ellen Hutter (Lily-Rose Depp) gekweld door een vampier (Bill Skarsgard) die in de ban van haar is.

beoordeling Nosferatu (2024)

Regisseur Robert Eggers maakt niet de meest gangbare films, denk aan The Witch en The Lighthouse. Verwacht van Nosferatu dan ook geen makkelijk wegkijkende horrorfilm, met glinsterende vampieren. Dan zit je bij deze film echt verkeerd.

Nosferatu is een remake van de gelijknamige horror klassieker uit 1922, dat op zijn buurt weer geïnspireerd is door Bram Stoker’s boek Dracula. Eggers levert een visueel sterke versie af; de cinematografie is prachtig, zoals we wel van hem gewend zijn. Het is een gothisch sprookje geworden dat helaas nooit echt eng wordt. Misschien had ik meer verwacht van Count Orlok, de vampier in dit verhaal, ofwel Nosferatu himself. Alle promotie voor de film hield wijselijk(?) Orlok uit beeld: ik dacht om spanning op te bouwen, of mysterie en anticipatie te creëren rond de film. Voor een gebrek aan beter woord: ik vond Orlok erg underwhelming. Dit had niets met de altijd sterke Bill Skarsgard te maken die helemaal op gaat in zijn rol. Er is niets van de knappe acteur over, zelfs zijn stem is niet te herkennen. Ik begrijp dat ze voor een meer realistische look voor de vampier zijn gegaan, geïnspireerd door het uiterlijk van de mannen uit die tijd en omgeving. Orlok boezemde me helaas niet de angst in die ik van een gothische film als deze zou verwachten.

Ik was bang dat Lily-Rose Depp (Yoga Hosers) de zwakke schakel zou zijn in een verder indrukwekkende cast (Willem Dafoe! Bill Skarsgard! Aaron Taylor-Johnson! Nicholas Hoult!), maar ze hield zichzelf meer dan staande in het gezelschap. Hoult zelf maakt ook indruk als de gedreven echtgenoot van Ellen. Hij weet het eerste deel van de film goed te dragen, voordat het perspectief naar Depp en Skarsgard verschuift. Overigens vind ik het eerste deel ook het sterkst, tot en met het stuk dat Hoult in het kasteel van Orlok verblijft. De spanning bouwt goed op en de horror komt hier het best tot z’n recht.

Minder sterk vind ik het subplot van Taylor-Johnson en Emma Corrin, als vrienden van Ellen. Het vertraagde voor mij het tempo van de film en urgentie van het verhaal. Love ATJ, though!

conclusie

Nosferatu is een gothisch sprookje dat op het grote doek aanschouwd hoort te worden.