Tag: patrick dempsey

  • Recensie: Thanksgiving (2023)

    Recensie: Thanksgiving (2023)

    poster ThanksgivingIn Plymouth, Massachusetts loopt een Black Friday actie volledig uit de hand. Een jaar na deze tragedie worden de betrokkenen vermoord door een mysterieuze killer in een pilgrim kostuum. Wie is er te vertrouwen en wie is er uit op wraak?

    Beoordeling
    Thanksgiving begon ooit, net als Machete met Danny Trejo, als een fake trailer voor de film Grindhouse (2007) van Quentin Tarantino en Robert Rodriguez. Ik had niet verwacht dat we 16 jaar later nog een film versie van Thanksgiving zouden krijgen, maar regisseur Eli Roth heeft het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen. Het resultaat is een vermakelijke en bloederige slasher. Ja, de fans van gore komen hier wel aan hun trekken. Roth zelf is ook een horror fan en je kan zien dat de film duidelijk is geïnspireerd door klassieke slashers als Halloween, Scream en I Know What You Did Last Summer. Is dit de start van een nieuwe slasher trend? Ik hoop het! Thanksgiving 2 is al aangekondigd met een voorlopige release in 2025.

    Hoewel Roth zeker een geslaagde adaptatie van zijn fake trailer heeft afgeleverd, is het script niet heel sterk. De personages zijn flinterdun en onsympathiek. Acteer veteranen als Patrick Dempsey (Grey’s Anatomy, Scream 3) en Rick Hoffman (Hostel, Suits) kunnen er nog wel wat van maken, maar de jonge cast is minder overtuigend. Zo hangt influencer Addison Rae er maar wat bij in de vriendengroep. Echt een rol heeft ze niet. Waarschijnlijk hoopte Roth met haar aanwezigheid toch kijkers te trekken.

    Het motief van de killer is lachwekkend. Sowieso heb ik mijn vraagtekens over de ontknoping. SPOILER Ik kreeg de indruk dat er een tweede killer moest zijn, maar misschien bewaren ze het voor de sequel. /SPOILER De Black Friday opening is daarentegen wel sterk gedaan.

    Conclusie
    Thanksgiving is vermakelijke horror met old school slasher vibes en gruwelijke kills.

    3,5 sterren

  • Review: Disenchanted (2022)

    Review: Disenchanted (2022)

    Wat gebeurt er na ‘happily ever after’? Giselle (Amy Adams) voelt zich niet zo gelukkig in New York en besluit met het hele gezin te verhuizen naar een kleiner stadje. Met behulp van een spreuk tovert ze haar leven om tot een sprookje. Maar in dit sprookje is Giselle de boze stiefmoeder.

    Beoordeling
    Enchanted (2007) was een charmant sprookje met een star making performance van Amy Adams. We zijn nu 15 jaar verder en opgescheept met de onnodige Disney+ sequel Disenchanted.

    Het idee is leuk en origineel: de lieftallige Giselle die onverhoopt verandert in een boze stiefmoeder. De uitwerking is helaas bijna om te huilen zo slecht. Disenchanted mist de charme van haar voorganger. Het is kinderlijk, de humor mist z’n scherpte en de liedjes zijn niet zo catchy. Adams probeert er het beste van te maken, maar de film maakt het haar behoorlijk moeilijk. Maya Rudolph trekt als de boze koninigin de boel ook niet naar een hoger niveau met haar acteer stijl. Patrick Dempsey verdwaalt in zijn eigen subplot. Alleen Idina Menzel en James Marsden komen er goed vanaf met hun beperkte rollen.

    Al met al oogt en voelt Disenchanted als een kinderfilm die niet zou misstaan op de Disney Channel. Van een Disney+ film met de originele Enchanted cast had ik wel meer verwacht.

    Conclusie
    Disenchanted is geen waardige Enchanted sequel en mist de charme van het origineel.


  • Review: Bridget Jones’s Baby (2016)

    Review: Bridget Jones’s Baby (2016)

    poster-bridgetjonesbabyBridget Jones (Renée Zellweger) is terug! Ze heeft haar streefgewicht bereikt, maar is nog steeds single. Na een gezellig avondje met Jack (Patrick Dempsey) en niet lang daarna met oude liefde Mark (Colin Firth) ontdekt Bridget dat ze zwanger is, maar ze weet niet wie de vader is.

    Beoordeling
    Vijftien jaar geleden konden we voor het eerst genieten van de liefdesavonturen van eeuwige single Bridget Jones in Bridget Jones’s Diary, een geslaagde verfilming van het gelijknamige boek van Helen Fielding. Een paar jaar later volgde met minder succes de sequel Bridget Jones: The Edge of Reason. Bridget is nu helemaal terug en hoewel ze niet heel erg veranderd is, zit ze wel in een nieuwe fase van haar leven. Als aanstaande moeder probeert ze te doen wat goed is voor haar baby, maar dat is best lastig als je niet weet wie de vader is.

    Regisseuse Sharon Maguire, ook verantwoordelijk voor de regie van het eerste deel, en de schrijvers doen er goed aan om Daniel (Hugh Grant) uit het plaatje te verwijderen en te vervangen door Jack. Dit zorgt voor verandering in de dynamiek tussen de hoofdpersonages wat ook weer zorgt voor de nodige creatieve opleving na The Edge of Reason, want Bridget Jones’s Baby is veel leuker dan ik had verwacht. Er zitten genoeg laugh out loud momenten in, maar de film heeft ook hart. Renée Zellweger stapt moeiteloos weer in haar bekende rol en weet de film met charme te dragen. Ook Colin Firth is aardig op dreef als de oh zo serieuze Mark en McDreamy himself Patrick Dempsey weet Bridget en het publiek te charmeren.

    Conclusie
    Bridget Jones’s Baby geeft ons de oude Bridget in een nieuwe setting. Een grappige en vermakelijke film!

    rating-3halfstars