BE COOL, SODAPOP

Tag: michael pena

Recensie: A Working Man (2025)

A Working Man is de nieuwste film van regisseur David Ayer met Jason Statham in de hoofdrol. Gelukkig is deze film beter dan hun vorige samenwerking, The Beekeeper uit 2024, al zegt dat niet zoveel.

Fun fact: Ayer schreef het script samen met Sylvester Stallone.

Statham speelt een ex-militair die op een bouwplaats werkt. Wanneer de dochter (Arianna Rivas) van zijn baas (Michael Peña) verdwijnt, belooft hij haar thuis te brengen.

beoordeling

Een dertien in dozijn verhaal zorgt voor een film die je al talloze keren hebt gezien. In het oeuvre van Liam Neeson, maar ook Statham zelf. Als je van dit genre houdt, dan zal je je prima vermaken met A Working Man. Statham is goed op dreef, zoals we van hem gewend zijn. Ik kan er geen genoeg van krijgen als hij bad guys in elkaar slaat, verder duurt deze film met bijna 2 uur echt te lang. Ondanks dat gaan sommige verhaallijnen helaas nergens heen. Hoezo dreigen de bad guys hele stambomen uit te roeien, maar ze stoppen bij welgeteld één persoon in Statham’s nabije omgeving? Toppers als Jason Flemyng, David Harbour en Michael Peña (te zien in Ayer’s End of Watch) krijgen helaas te weinig te doen. Arianna Rivas maakt een positieve indruk, terwijl er door de rest van de cast erg slecht wordt geacteerd. Pijnlijk slecht!

conclusie

A Working Man is leuk voor de Jason Statham fans.

27 maart 2025
Review: CHIPS (2017)

Een geharde FBI-agent (Michael Peña) gaat undercover om corruptie binnen de California Highway Patrol (CHP) op te sporen. Hij wordt gekoppeld aan rookie Jon Baker (Dax Shepard) die zijn nieuwe baan heel serieus neemt in een poging zijn vervreemde vrouw (Kristen Bell) weer voor zich te winnen.

Beoordeling
CHiPs was een populaire serie die van 1977 tot 1983 op de buis was met in de hoofdrollen Erik Estrada en Larry Wilcox. Ik weet niet wie er precies zat te wachten op een reboot, maar toch waagde Dax Shepard zich hieraan. Hij speelt niet alleen één van de hoofdrollen, maar schreef ook het script en nam de regie van de film op zich. Samen met Michael Peña vormt hij een vermakelijk duo. Het verhaal is helaas aan de magere kant. CHIPS moet het vooral hebben van het samenspel van Peña en Shepard en zij zorgen ook voor voldoende komische momenten.

Kristen Bell, in het echt getrouwd met Shepard, heeft een bijrol als zijn bitchy vrouw. Nog meer bekenden van Shepard komen in CHIPS voorbij in kleine rolletjes, waaronder Ryan Hansen, Mae Whitman en Josh Duhamel. Erik Estrada heeft tegen het einde van de film een cameo. Verder heb ik niet zoveel te zeggen over deze komedie.

Conclusie
CHIPS is vermakelijk, maar makkelijk te vergeten.

21 augustus 2017
Review: Collateral Beauty (2016)

Na het verlies van zijn dochtertje, schrijft succesvolle zakenman Howard (Will Smith) brieven aan Love, Time en Death. Zijn collega’s huren acteurs in om namens liefde, tijd en de dood antwoord te geven op zijn vragen.

Beoordeling
Ik vergeet steeds hoe deze film heet. Dat geeft je misschien al een idee hoe weinig indruk Collateral Beauty op mij gemaakt heeft. Het is geen slechte film, maar gewoon zeer middelmatig. Dit is echt een standaard Hollywood drama die niets toevoegt en waarbij ik me afvraag waarom acteurs als Will Smith, Keira Knightley, Kate Winslet, Michael Peña, Edward Norton, Naomie Harris en Helen Mirren hebben toegezegd om deze film te maken. Eigenlijk kan ik niets meer zeggen over deze film, want er valt weinig over te zeggen. Alleen het einde was enigszins ontroerend en het acteerwerk is prima.

Conclusie
Collateral Beauty is een middelmatige film met (wonderbaarlijk) een top cast.

2 januari 2017
Review: Ant-Man (2015)

Meesterdief Scott Lang (Paul Rudd) probeert zijn leven weer op de rails te krijgen nadat hij is vrijgekomen uit de gevangenis. Wanneer het geheim van zijn spectaculaire Ant-Man uniform in de verkeerde handen dreigt te vallen, vraagt dr. Hank Pym (Michael Douglas) Scott om zijn talenten te gebruiken om hem te helpen.

Beoordeling
Het heeft even geduurd, maar Marvel heeft zijn cinematic universe uitgebreid met Ant-Man. Nadat Scott Pilgrim-regisseur Edgar Wright was opgestapt, werd hij uiteindelijk vervangen door Peyton Reed die eerder Bring It On en Yes Man maakte. Wright is een regisseur die zijn stempel weet te drukken op zijn films, waardoor hij misschien niet de beste keuze was voor een Marvel film. Toch ben ik stiekem wel benieuwd naar zijn Ant-Man. Dit betekent niet dat Reed het slecht heeft gedaan, want na alle behind the scenes drama heeft hij toch een prima film afgeleverd. Er zit veel humor in de film wat ik kan waarderen, met name de scènes met Michael Peña vond ik erg grappig. Een film als Ant-Man moet zichzelf ook niet te serieus nemen.

Paul Rudd speelt een prima hoofdrol. Hij krijgt ook prima tegenspel van Michael Douglas. Evangeline Lilly vond ik minder geslaagd als Hope van Dyne, de dochter van Pym. Misschien komt het doordat ik haar in Lost nooit leuk heb gevonden. Corey Stoll is een goede acteur, maar speelt hier een vrij standaard bad guy. Anthony Mackie komt nog voorbij als the Falcon. Op zich weten ze op deze manier Ant-Man aan de Avengers te linken, maar door the Falcon te gebruiken in plaats van bijv. Iron Man of Captain America, voelde het meer alsof Mackie de goedkoopste Avenger was die ze konden krijgen. Meer Michael Peña had ik leuk gevonden en ik hoop dat hij ook in de sequel te zien zal zijn.

Conclusie
Ik ben zelf niet zo’n fan van Marvel en superhelden films, waardoor Ant-Man in zijn geheel wat minder bij mij in de smaak valt. Ik kreeg het gevoel dat we erg onder de indruk moesten zijn van de scènes waarin Scott klein was, maar dit deed mij alleen maar denken aan Honey, I Shrunk the Kids. Al met al, is Ant-Man toch een vermakelijke film.

7 december 2015
Review: The Martian (2015)

Astronaut Mark Watney (Matt Damon) raakt tijdens een storm op Mars gewond. Zijn crewleden denken dat hij dood is en laten hem achter. Maar Watney leeft nog en moet in zijn eentje zien te overleven op Mars totdat er hulp komt en dat kan nog jaren gaan duren.

Beoordeling
Na Saving Private Ryan moet Matt Damon opnieuw gered worden. Dit keer van Mars, maar dat levert helaas niet zo’n sterke film op. In Saving Private Ryan lag de focus op de groep die Damon moet redden en dat maakt de film een stuk onderhoudender dan alleen naar Damon kijken. In The Martian is misschien de helft van de screentime alleen voor Damon bestemd die zijn best doet om de film te dragen. De wetenschappelijke termen vliegen je om de oren en dat maakt van The Martian droge hap. Momenten van humor zijn aanwezig, maar de film bezit weinig gevoel. In Saving Private Ryan wordt het duidelijk waarom Damon gered wordt: hij is de enige van vier zonen die nog niet tijdens de oorlog is overleden en wordt terug naar huis gestuurd voordat zijn moeder ook haar laatste zoon verliest. In The Martian is er weinig die het bestaan van Watney verbindt met de aarde. Zijn ouders worden vluchtig genoemd, maar zien we niet. Er wordt geen partner of kind genoemd die hoopt dat hij veilig terugkeert. Ja, zijn crew vindt het erg, maar ja, zij hebben hem achtergelaten. NASA lijkt hem alleen te willen redden omdat het anders slecht reflecteert op hun imago en de rest van de wereld leeft oppervlakkig mee.

In het begin leefde ik nog wel mee, maar gaandeweg hoopte ik steeds harder dat ze nou eens gingen opschieten met hun reddingsplan. The Martian duurt zeker 20 minuten te lang. Ridley Scott heeft een sterke cast weten te verzamelen met o.a. Chiwetel Ejiofor, Michael Peña, Jeff Daniels, Sebastian Stan, Kate Mara en Jessica Chastain. Helaas hebben de meeste acteurs weinig te doen in de film. Neem Kristen Wiig in de rol van media adviseur van NASA. Eigenlijk hangt ze er maar wat bij. Alleen Peña en Chastain weten een positieve indruk achter te laten.

Conclusie
The Martian is zeker geen slechte film. Ridley Scott levert vakkundig gemaakte film af, maar één die mij onvoldoende wist te boeien.

5 oktober 2015