Tag: john krasinski

  • Review: A Quiet Place Part II (2021)

    Review: A Quiet Place Part II (2021)

    In A Quiet Place Part II volgen we Evelyn Abbott (Emily Blunt) en haar gezin na de gebeurtenissen uit het eerste deel. In hun strijd om te overleven ontdekken ze dat ze er meer gevaar op de loer ligt dan alleen de monsters.

    Beoordeling
    Ik zal eerlijk zijn: toen ik richting de bioscoop ging voor A Quiet Place Part II had ik helemaal geen zin in deze film. Het eerste deel vond ik heel goed en een sequel voelde totaal onnodig. De goede recensies en het feit dat John Krasinski opnieuw plaats nam op de regiestoel overtuigde mij om de film toch een kans te geven. Ik ben blij dat ik het heb gedaan.

    De sterke opening pakte mij meteen. Het is flashback naar de eerste dag van de apocalyps en dat betekent dat we nog even kunnen genieten van Krasinski zelf als Abbott patriarch Lee. Maar na de title card wordt toch echt het verhaal weer opgepakt en zien we dat de familie Abbott stilletjes op pad gaat. Ik kan me niet vinden in alle keuzes die Krasinski, ook verantwoordelijk voor het script, hier maakt. Die scène bij de kade vond ik niet passen en het deed me meer denken aan een slechte aflevering van The Walking Dead. Gezien de film maar zo’n 1,5 uur duurt kan ik me voorstellen dat hij nog een scène nodig had om de boel wat op te vullen, maar ik had liever gezien dat de tijd anders werd besteed. Zonder teveel te spoilen had ik graag gewild dat we wat meer van Djimon Hounsou’s personage hadden gezien en zijn verhaallijn. Overigens snap ik niet dat deze tweevoudig Oscar genomineerde acteur telkens maar moet komen opdraven in bijrolletjes in grote producties (zie ook: Shazam, Captain Marvel, Furious 7). Geef die man weer eens goede rol! Maar goed, ik dwaal af.

    Technisch gezien zit de film goed in elkaar. Je ziet dat Krasinski groeit als regisseur. Hij weet dan ook de spanning er goed in te houden en saai wordt het geen moment. Complimenten voor de acteerprestaties van Emily Blunt en haar onscreen kids Millicent Simmonds en Noah Jupe.

    Conclusie
    A Quiet Place Part II is een waardige sequel en een bioscoop bezoekje meer dan waard.

  • Review: A Quiet Place (2018)

    Review: A Quiet Place (2018)

    Een man (John Krasinksi), zijn zwangere vrouw (Emily Blunt) en hun twee kinderen (Millicent Simmonds en Noah Jupe) proberen in stilte te overleven terwijl er levensgevaarlijke monsters ronddwalen die op geluid afkomen.

    Beoordeling
    John Krasinski was een lange tijd vooral bekend van zijn rol als Jim in de Amerikaanse versie van The Office. Na het grote succes van A Quiet Place gaat hij waarschijnlijk een mooie carrière als regisseur tegemoet. Dat Krasinski dit in hem had is een verrassing. Zijn eerdere regie pogingen Brief Interviews with Hideous Men en The Hollars lieten weinig indruk achter, maar met deze innovatieve horror weet hij zeker indruk te maken.

    Wat A Quiet Place zo bijzonder maakt is dat er bijna niet in gesproken wordt en de film toch geen moment verveelt. Deze monster movie opent sterk met de introductie van het gezin en het mysterieuze monster. Het geringste geluidje kan dodelijk zijn en daardoor kunnen de meest doorsnee handelingen van de personages al voor spanning zorgen. Krasinski weet deze spanning tijdens de gehele speelduur vast te houden en krijgt hierin hulp van zijn real life wife Emily Blunt. Zij is fantastisch in haar rol en weet alle angst die haar personage doorstaat zonder woorden over te brengen. Met een minder sterke actrice was de film zeker niet zo geslaagd geweest. Daarnaast speelt de jonge dove actrice Millicent Simmonds een overtuigende bijrol.

    Ik heb erg genoten van A Quiet Place, al is het zeker een film waarbij je niet teveel over het plot moet nadenken. De zwangerschap van Blunts personage zorgt voor verhoogde urgentie van de huidige situatie en dus meer spanning, maar het hele idee van een zwangerschap ten tijde van zo’n ellendige situatie is wat oogrollend. Maar goed, er gebeuren wel vaker ongelukjes.

    Conclusie
    A Quiet Place is briljant in zijn simpliciteit.

  • Top 5 Lip Sync Battle performances

    Top 5 Lip Sync Battle performances

    Het vierde seizoen van Lip Sync Battle is deze week begonnen in Amerika met een live Michael Jackson Celebration met optredens van Laverne Cox, Neil Patrick Harris, Taraji P. Henson en Hailee Steinfeld. Wanneer wij het vierde seizoen te zien krijgen weet ik nog niet, maar vandaag deel ik mijn 5 favoriete lip sync battles met jullie:

    5. John Krasinski – Proud Mary
    Lip Sync Battle bedenker John Krasinski gaat helemaal op in zijn optreden als Tina Turner.

    4. Rob Riggle – Girlfriend
    Acteur Rob Riggle zorgt voor één van de grappigste battles met zijn vertolking van Avril Lavignes Girlfriend.

    3. Jenna Dewan Tatum – Pony
    Jenna Dewan Tatum laat zien dat ze net zo’n sexy Magic Mike is als hubby Channing Tatum.

    2. Anne Hathaway – Wrecking Ball
    Anne Hathaway verraste vriend en vijand (en BFF Emily Blunt) met haar dappere optreden als Miley Cyrus inclusief wrecking ball.

    1. Tom Holland – Umbrella
    Mijn all time favoriete lip sync battle optreden is van Spider-man: Homecoming acteur Tom Holland als Rihanna. Ik kan deze blijven kijken.

    Wat is jouw favoriete Lip Sync Battle optreden?

  • Review: The Hollars (2016)

    Review: The Hollars (2016)

    Wanneer zijn moeder ziek blijkt te zijn, keert John (John Krasinski) voor het eerst sinds lange tijd terug naar zijn geboorteplaats en wordt hij geconfronteerd met de mensen die hij heeft achtergelaten.

    Beoordeling
    John Krasinski heeft de kantoorperikelen van The Office inmiddels al een tijdje achter zich gelaten. Acteren doet hij nog steeds: zo zien we hem later dit jaar zien als Jack Ryan in de gelijknamige televisie serie. Maar Krasinski heeft ook het regisseren weer opgepakt. In 2009 leverde hij al Brief Interviews with Hideous Men af, een klein filmpje die naar mijn weten nauwelijks release heeft gehad. Met The Hollars heeft hij wat meer succes, want deze film is nu via video on demand te bekijken.

    Krasinski lijkt tijdens de opnames van Aloha goed naar regisseur Cameron Crowe te hebben gekeken, want The Hollars heeft een aardige Crowe vibe. Het verhaal is helaas niet erg bijzonder. Er zijn genoeg films over mannen die terugkeren naar hun geboorteplaats en daar geconfronteerd worden met het verleden. Zo deed Ted Demme het beter met zijn Beautiful Girls. The Hollars gaat dus geen originaliteitsprijs winnen, maar vermakelijk is de film zeker. Toch is er een puntje waar ik niet zo over te spreken ben en dat is het acteerwerk. Misschien vreemd met mensen als Richard Jenkins, Sharlto Copley en Anna Kendrick in de cast. Deze drie acteurs komen hier niet tot hun recht. Ik weet niet of het aan het script ligt of aan Krasinski als regisseur, maar ze presteren hier opvallend ondermaats. Margo Martindale doet het als moeder van John beter, net als Mary Elizabeth Winstead die helaas maar één scène heeft. Charlie Day vind ik normaal vermakelijk, maar ook hij lijkt hier niet op zijn plek.

    Conclusie
    The Hollars is vermakelijk, maar biedt weinig nieuws en het acteerwerk is opvallend ondermaats.

  • Review: Aloha (2015)

    Review: Aloha (2015)

    poster-alohaBrian Gilcrest (Bradley Cooper) is een militaire aannemer die terugkeert naar de plek waar hij het meest succesvol was: Hawaii. Wanneer hij contact zoekt met zijn grote liefde van vroeger (Rachel McAdams), krijgt hij gevoelens voor een jonge, veelbelovende luchtmacht piloot (Emma Stone) die hem in de gaten moet houden.

    Beoordeling
    Cameron Crowe is één van mijn favoriete filmmakers. Zijn Almost Famous en Elizabethtown behoren tot mijn favoriete films. Ik keek dan ook erg uit naar Aloha, maar na het zien van de film heb ik helaas het gevoel dat Crowe met een writer’s block zit. Aloha is best een aardige film geworden. Helaas is het een film die mij erg sterk doet denken aan Elizabethtown, maar dan op Hawaii. Allison Ng, gespeeld door Emma Stone, lijkt behoorlijk veel op de quirky blondine die gespeeld werd door Kirsten Dunst in Elizabethtown. Denk aan de manier waarop ze praat en haar opdringerigheid wanneer ze Brian ontmoet. Dunst vond ik bijzonder charmant in haar rol terwijl Stone charmant moet overkomen, maar doordat zij haar rol speelt alsof ze eerst 10 blikjes Red Bull naar binnen heeft gegoten, vond ik haar eerder irritant dan charmant. Dan is er nog Alec Baldwin die in Aloha een soortgelijke rol speelt als in Elizabethtown, inclusief preek wanneer de hoofdpersoon gefaald heeft.

    Aloha mist helaas het hart die eerdere Crowe films wel hebben. De film vond ik op zijn best wanneer de focus lag op Tracy (Rachel McAdams) en haar gecompliceerde relatie met Brian. Deze scènes voelden aan als scènes uit een Cameron Crowe film en McAdams weet zoveel meer gevoel in de film te pompen dan Cooper en Stone. De romance tussen Brian en de veel jongere Allison werkte in mijn belevenis niet. Hoewel het ongeveer dezelfde structuur volgt als in Elizabethtown, voelt het in Aloha te geforceerd. Acteurs als John Krasinski, Danny McBride en Billy Murray spelen bijrollen, maar hebben uiteindelijk niet veel te doen.

    Conclusie
    Aloha heeft z’n momenten, maar mist de magie van een echte Cameron Crowe film.

    rating-3stars