Tag: final destination

  • Recensie: Final Destination Bloodlines (2025)

    Recensie: Final Destination Bloodlines (2025)

    Studente Stefani (Kaitlyn Santa Juana) heeft een terugkerende nachtmerrie over haar vervreemde oma Iris. Ze op zoek naar antwoorden, maar leert dat de dood op de loer ligt.

    Beoordeling

    Ik ben groot fan van de Final Destination franchise. Van de eerste film uit 2000 (ooit begonnen als een X-Files script) tot en met Bloodlines, ik heb ze allemaal in de bioscoop gezien. Ja, zelfs The Final Destination in 3D. We hebben lang moeten wachten op dit zesde deel. Ik schreef er zelfs in 2016 een blogpost over dat het tijd werd voor Final Destination 6. Is deze film het lange wachten waard geweest? Hell, yeah! Bloodlines is absoluut het wachten waard. Ik las een recensie waarin de film voorspelbaar werd genoemd en daar ben ik het absoluut niet mee eens. Bloodlines weet juist goed met de verwachtingen te spelen door de klassieke Final Destination dingen net even iets anders te doen.

    We beginnen met de openingsscene in de jaren ‘60. De setting is verfrissend, de soundtrack goed en de jonge Brec Bassinger (Stargirl) is als Iris een charmante lead. M’n anxiety zit net als bij de eerdere films weer hoog, want net als Bassinger zie ik overal gevaar. De FD films staan bekend om hun openingsramp en het stelt niet teleur. Goed, de cgi is niet altijd even overtuigend, maar dat mag de pret niet drukken.

    De rest van de film speelt zich af in het heden, en draait om de bloedverwanten van de inmiddels oude Iris, die haar jaren ‘60 ramp heeft kunnen voorkomen. Tja, Iris had het niet mogen overleven, dus haar hele bloedlijn hoort niet te bestaan. Dat maakt Death nogal pissig en hij komt innen. Dat de personages in dit deel familie van elkaar zijn, zorgt ervoor dat er meer urgentie is en betrokkenheid. Persoonlijk vind ik het een leuke afwisseling nadat we in eerdere delen klasgenoten, vrienden, collega’s of totale vreemden hebben gezien.

    Het acteerwerk is wisselend, zoals in de meeste FD films. Relatieve nieuwkomer Kaitlyn Santa Juana (The Friendship Game) doet haar best, al kan ik me voorstellen dat het niet meevalt om het stokje van Bassinger over te nemen na die sterke opening. Daarnaast is Richard Harmon (The 100) als Stefani’s neef Erik een totale scene stealer. Hij weet een goede balans te vinden tussen de gestoorde humor en de sensitieve scènes. Het zal me niet verbazen als hij één van de populairste personages uit de franchise wordt!

    Bloodlines is ook het afscheid van de inmiddels overleden horror icoon Tony Todd, die in Final Destination 1, 2 en 5 te zien was als lijkschouwer William Bludworth, en in 3 te horen was als de stem van de duivel op de kermis. In Bloodlines is hij opnieuw te zien als Bludworth, maar de filmmakers gaven Todd ook de ruimte om afscheid te nemen van zijn fans:

    “I intend to enjoy the time I have left. And I suggest you do the same. Life is precious. Enjoy every single second. You never know when… Good luck.”

    Sorry, ik krijg al bijna traanogen als ik aan zijn scène denk. Wat een prachtig en verdiend afscheid van iemand die zoveel voor de franchise en horror community heeft betekend. Bloodlines is alleen al het bekijken waard voor Tony. *sniff*

    De meeste mensen kijken begrijpelijk voor de bizarre deaths en die mogen er in dit nieuwe deel ook weer zijn! Er is een ziekenhuis kill die in de top 10 van menig FD fan zal eindigen. Ik ben alleen niet zo’n fan van het laatste deel van de film. De setting is beter op z’n plaats in een aflevering van The Walking Dead dan een FD film. Waar in sommige delen van Bloodlines het tempo iets te traag was, vond ik het in het laatste deel te snel gaan. Ook was het te hevig geïnspireerd door Final Destination 2.

    Conclusie

    Final Destination en horror fans mogen Bloodlines niet missen!

    4 sterren
  • 31 dagen horror 2018: Christine, Hostel en meer

    31 dagen horror 2018: Christine, Hostel en meer

    Vol goede moed ben ik begonnen aan 31 dagen horror, ofwel de hele maand oktober elke dag een horrorfilm kijken. In de praktijk bleek het nog best lastig om op een drukke dag er nog een film tussen te proppen en op dag 4 had ik er eigenlijk geen zin meer in, want ik wilde ’s avonds gewoon Expeditie Robinson kijken. Maar goed, het is wel gelukt! Hier verslag van de eerste dagen:

    01. Christine (1983)
    Met: Keith Gordon, John Stockwell, Harry Dean Stanton
    Regie: John Carpenter
    Soort horror: killer car, bovennatuurlijk

    Op 1 oktober had ik geluk, want toen verscheen Christine op Netflix. Ik dacht dat ik deze verfilming van de Stephen King klassieker ooit al had gezien, maar behalve het beeld van een brandende Christine kwam niets mij bekend voor. Het is een film die oppervlakkig gezien toe is aan een remake. John Carpenter kennen we natuurlijk ook van Halloween en die film heeft op één of andere manier toch iets tijdsloos wat Christine niet heeft. Inhoudelijk gezien is deze killer car film erg onderhoudend en zeker nog het bekijken waard.

    Fun fact: John Stockwell had later meer succes als regisseur van films als Crazy/Beautiful en Into the Blue.

    02. Final Destination 3 (2006)
    Met: Mary Elizabeth Winstead, Ryan Merriman, Kris Lemche
    Regie: James Wong
    Soort horror: bovennatuurlijk

    Op dag 2 had ik zin in een wat luchtigere horrorfilm en ging ik voor Final Destination 3. Ik vind de FD films over het algemeen vooral erg fun en niet zozeer eng. Het origineel en deel 5 zijn mijn favorieten, maar deel 3 had ik al een tijdje niet gezien plus de altijd welkome Mary Elizabeth Winstead speelt de hoofdrol. Wat kan ik zeggen na deze rewatch? De film blijft leuk en heeft een aantal inventieve kills.

    Fun fact: Kris Lemche en Jesse Moss waren eerder samen te zien in de weerwolf klassieker Ginger Snaps.

    03. Hostel (2005)
    Met: Jay Hernandez, Derek Richardson
    Regie: Eli Roth
    Soort horror: torture porn, xenofobie

    Na Final Destination 3 vond ik dat ik voor het hardere horror werk moest gaan en koos ik voor Hostel. Deze film had ik zo’n 10 jaar geleden voor het laatst gezien, ook al heb ik de dvd al jaren in de kast staan. Hostel heeft z’n haters en dat kan ik begrijpen, maar het argument dat het een softcore porno is vind ik zwaar overdreven. Dit is zeker niet de eerste horrorfilm waarin blote borsten te zien zijn. Wat Eli Roth hier goed doet is inspelen op de angst voor het onbekende en Jay Hernandez zet met Paxton een sterke final guy neer.

    Fun fact: Roth schreef de rol van Oli speciaal voor Eythor Gudjonsson nadat hij hem in IJsland had ontmoet tijdens de promotie van Cabin Fever. Hostel is zijn enige filmrol.

    04. Incarnate (2016)
    Met: Aaron Eckhart, Carice van Houten
    Regie: Brad Peyton
    Soort horror: bovennatuurlijk, bezetenheid

    Op dag 4 besloot ik voor een film te gaan die ik nog nooit had gezien: Incarnate op Netflix. Binnen 10 minuten had ik al spijt, maar toch heb ik doorgezet. In Incarnate probeert Aaron Eckhart een jongetje te redden dat bezeten is door een demon. Ik hou niet eens van dit subgenre en ik heb er geen verklaring voor waarom ik uiteindelijk voor deze film heb gekozen. Misschien omdat ik verder bijna alles op Netflix al heb gezien. Neem mijn advies: sla deze film over.

    Fun fact: Brad Peyton regisseerde ook de Dwayne Johnson films Journey 2: The Mysterious Island, San Andreas en Rampage.

    Binnenkort meer 31 dagen horror!

  • 31 dagen horror: Final Destination 5 (2011)

    31 dagen horror: Final Destination 5 (2011)

    31dagen-finaldestination5Oktober is horror maand hier op Be Cool, Sodapop! Elke dag staat een andere horrorfilm in de spotlight die het bekijken waard is. Sommige films zijn cheesy fun, andere films juist weer eng, grappig of spannend. Leuk voor Halloween of op een andere dag!

    Film van dag #17: Final Destination 5 (2011)
    Met: Nicholas D’Agosto, Emma Bell, Arlen Escarpeta
    Regisseur: Steven Quale

    Het verhaal
    Sam (Nicholas D’Agosto) krijgt een voorgevoel dat de brug waarop hij zich met zijn collega’s bevindt gaat instorten. Hij weet iedereen te redden, maar één voor één gaan ze dood door bizarre ongevallen.

    fd5-001Wat is er aan de hand?
    You can’t cheat death.. nee, nog steeds niet!

    Waarom een aanrader?
    Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen na Final Destination 3 of 4 zijn afgehaakt, maar Final Destination 5 is toch echt de moeite waard! Na het origineel is het vijfde deel mijn favoriet uit deze populaire franchise. De bizarre death scenes zijn origineel en goed uitgewerkt en zorgen er ook nog eens voor dat je op het puntje van je stoel zit. Je weet dat het fout zal gaan, maar wanneer en hoe?! Nicholas D’Agosto zet een sympathieke hoofdrol neer en krijgt ook prima tegenspel van de rest van de cast. En dat einde? Een cadeautje voor FD fans!

    Voor wie?
    Voor de horror fan die houdt van Final Destination films, morbide humor en goed opgebouwde death scenes.

    Waar?
    Final Destination 5 is verkrijgbaar op dvd en te zien via Pathé Thuis.

  • Top 6 favoriete opening credits sequences

    Top 6 favoriete opening credits sequences

    Een goede opening credits sequence. Voor sommige filmkijkers misschien niet zo belangrijk, maar ik waardeer het wanneer filmmakers aandacht besteden aan het maken van een creatieve opening credits sequence. Het geeft een film of filmbelevenis soms net iets extra’s en ik weeg het altijd mee in mijn beoordeling van een film.

    Hier mijn top 6 favoriete opening credits sequences:

    6. Dead Man on Campus (1998)
    Ik <3 de morbide humor van de Dead Man on Campus opening credits en de bijbehorende Golden Years cover door Marilyn Manson.

    5. Right At Your Door (2006)
    Less is more dachten de makers van de Right At Your Door opening. De credits vormen een plattegrondje van een wijk wat goed past bij de setting van de film.

    4. Vacancy (2007)
    Ik heb nog steeds geen Hitchcock film gezien (I KNOW!), maar elke keer als ik deze Vacancy opening credits zie, komt er maar één woord in me op: Hitchcockian.

    3. Final Destination 5 (2011)
    Deze opening credits sequence is een cadeautje voor Final Destination fans. Welke verwijzingen naar de eerdere films herken jij?

    2. X-Men Origins: Wolverine (2009)
    Beste stuk van X-Men Origins: Wolverine? De opening credits sequence waarin we Logan en Victor zien vechten in verschillende oorlogen. Prachtig geschoten! Daarna ging het helaas downhill.

    1. Deadpool (2016)
    Deadpool met in de hoofdrollen God’s Perfect Idiot en A Hot Chick. En dan ook nog het gebruik van Angel of the Morning maakt het extra hilarisch. Briljant gedaan!

    Wat is jouw favoriete opening credits sequence?

  • Het wordt tijd voor Final Destination 6

    Het wordt tijd voor Final Destination 6

    Nu de Saw franchise weer tot leven wordt gewekt met de aankondiging van Saw 8, vind ik het tijd dat een andere horror franchise ook weer een nieuw deel aflevert: Final Destination. Toegegeven, Final Destination 5 bracht de hele franchise op een briljante manier full circle dus nog een sequel is niet nodig. Na The Final Destination, ofwel deel 4, vond ik het ook wel genoeg geweest, maar met deel 5 hebben de makers zich creatief herpakt en leverden ze één van de beste delen van de franchise af.

    fd1-001

    Mijn liefde voor de Final Destination films begon in 2000 met de release van de eerste FD film die ik toentertijd volgens mij 2x in de bios heb gezien. Voor 15-jarige Gwen was horror + Devon Sawa + Seann William Scott = must see. Vervolgens leverde New Line Cinema om de drie jaar netjes een nieuwe Final Destination af (met uitzondering van deel 5 die twee jaar na deel 4 kwam) en voor elk deel zat ik weer braaf in de bioscoop. Met mijn zus, die overigens niet altijd even blij met me is als het om dit soort dingen gaat.

    wanneer komt Final Destination 6?

    Inmiddels is het alweer 5 jaar geleden dat Final Destination 5 is uitgebracht en ik mis het om om de zoveel jaar een FD film in de bios te kijken. Ik kan bijv. de Saw of The Purge films waarderen, maar zijn ze echt fun om te kijken? Nee, dat niet. Ik heb geen enkele Saw film in de bios gezien. Wat mij betreft zijn de FD films echt de popcorn films onder de horror films van de afgelopen 16 jaar. Lekker lachen om de morbide humor en over the top deaths en ook een beetje schrikken. Niet in de zin van ‘oh wat eng’, maar ‘OMG wat voor verschrikkelijke dood hebben ze nu weer bedacht’. Zeker in FD5 bouwden ze de spanning goed op met de uitgebreide death scènes die op 80 verschillende manieren slecht konden aflopen, denk bijv. aan die turn scène!

    Dus kom op, New Line Cinema! Er zit nog leven in deze franchise! FD5 bracht na The Final Destination het meeste geld op, wereldwijd $157 miljoen, dus er valt nog meer winst te behalen. Vergeet alleen niet de mannen achter deel 5 in te huren. Thanks!

    Wat is jouw favoriete Final Destination film?