
Celine Song’s vorige film, het Oscar-genomineerde Past Lives, draaide om verlangen. Het willen hebben van een echte connectie met iemand. In Materialists, de naam zegt het al, kijken we naar iets anders, namelijk het willen, het eisen en het denken recht te hebben op (entitled zijn) een bepaalde partner/relatie. Dat klinkt een stuk minder romantisch, en dat is deze film ook. Het is makkelijk te zeggen dat er diepgang ontbreekt in deze oppervlakkig ogende film, maar aan de andere, een hoop mensen zijn ook oppervlakkig. Materialists weet wat dat betreft goed commentaar te geven op de huidige dating scene, waarin mensen een vervangbaar goed zijn, en er onmogelijke eisen en verwachtingen worden gesteld. Om vervolgens de kans op een echte connectie mis te lopen. Al betwijfel ik dat deze mensen een echte connectie willen, en eerder op zoek zijn naar een accessoire om mee op social media te pronken.
Ik zal heel eerlijk zijn: als ik Materialists op een streamingsdienst had gekeken dan had ik het afgezet nadat Dakota Johnson haar eerste zin had uitgesproken. Madame Web hier kan nog steeds niet acteren. Ze heeft een totaal onvermogen om haar tekst natuurlijk over te brengen. Dakota zou beter op haar plek zijn als een robot in M3gan 2.0 dan als het middelpunt in een driehoeksverhouding in de nieuwste film van een veelbelovende regisseuse als Song. Johnson heeft totaal geen chemie met zowel Chris Evans als Pedro Pascal. Weet je hoe moeilijk het is om geen chemie te hebben met Pedro Pascal? Die man kan chemie hebben met een deur. Hier in Materialists doet hij z’n ding en dat doet hij, zoals we van hen gewend zijn, goed en met charme.
Chris Evans zit sinds Knives Out in een neerwaartse spiraal, op z’n cameo in Deadpool & Wolverine na. Hij speelt hier prima, maar heeft meer in huis dan hij laat zien. Ook kon ik het gevoel niet loslaten dat hij zo’n 10 jaar te oud is om de rol van sensitieve, struggling acteur te spelen.
Een score van 3 sterren betekent dat natuurlijk dat niet alles slecht is. Materialists ziet er prachtig uit. Song heeft oog voor mooie plaatjes schieten. Ik vind haar een sterkere regisseur dan scenario schrijver, ook al heeft ze een Oscar-nominatie voor best original screenplay op haar naam staan voor Past Lives. Dakota Johnson ziet er fantastisch gestyled uit met alleen maar jaloersmakende outfits. Daarnaast vind ik het thema van de film leuk, over liefde en daten. Maar, net als bij Past Lives, ben ik van mening dat als ik in een andere fase van mijn leven had gezeten (nog in mijn 20s, single), dat ik Materialists beter zou waarderen.
conclusie
Materialists is leuk om een keer te streamen, als je Dakota Johnson kan uitstaan.
