Het klassieke verhaal van Sneeuwwitje krijgt een twist. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de boze koningin (Julia Roberts). Zij vindt Sneeuwwitje (Lily Collins, Abduction) maar een irritant kind. Het koninkrijk zit in geldnood en daarom besluit ze dat ze gaat trouwen met de jonge prins Alcott (Armie Hammer, The Social Network). Maar hij heeft alleen oog voor Sneeuwwitje.

Beoordeling
Regisseur Tarsem Singh (The Cell) laat zich van een luchterige kant zien met Mirror, Mirror. Het is een leuke sprookjesfilm die in al zijn kleurrijke vrolijkheid kinderen zal aanspreken. En voor volwassenen is de film vermakelijk, omdat niet het bekende verhaal van Sneeuwwitje wordt gevolgd. Daarnaast zit er voldoende humor in die volwassenen zal bevallen.

Julia Roberts heeft duidelijk plezier in haar rol als boze koningin en het is leuk om America’s sweetheart een keer niet van haar lieve kant te zien. Lily Collins is een mooi meisje met beperkt talent. Gelukkig doet ze het hier al een stuk beter dan in Abduction. Armie Hammer heeft de charme van Prince Charming, maar komt komisch gezien niet goed uit de verf.

Zoals we bij The Cell met Jennifer Lopez al zagen is Singh een visueel goede regisseur. De inmiddels overleden Eiko Ishioka verzorgde net als bij The Cell de costume design voor Mirror Mirror. Het zal mij niet verbazen als zij postuum een Oscar-nominatie krijgt voor haar werk.

De film eindigt voor mij alleen op een verkeerde noot. Sneeuwwitje barst namelijk in zang uit, Bollywood style. Singh wilde misschien iets van zijn eigen cultuur meenemen in de film, maar het past er totaal niet bij. Echt verschrikkelijk gewoon.