Speak No Evil is een remake van de gelijknamige Deense/Nederlandse film uit 2022, waarin onze Fedja van Huêt en Karina Smulders – in real life getrouwd – hoofdrollen vertolken.
In deze versie zijn het Amerikanen (Scoot McNairy en Mackenzie Davis) die met hun dochter op vakantie zijn in Italië en daar een Brits echtpaar (James McAvoy en Aisling Franciosi) ontmoeten met een schuchtere zoon. De extraverte Britten nodigen de Amerikanen uit om langs te komen in Engeland. Ook hier volgt een verschrikkelijk, grensoverschrijdend weekend.
origineel vs remake
Deze remake lijkt uiteraard in veel aspecten op het origineel van Christian Tafdrup. Dezelfde scènes komen voorbij, alleen pakt regisseur James Watkins (Eden Lake) het minder subtiel aan. Ik heb het gevoel dat de situatie sneller escaleert in deze versie, vergeleken met het origineel. De film heeft duidelijk een Amerikaans sausje gekregen, al is Watkins zelf een Brit. Het gaat hier meer om actie en entertainment dan sociaal commentaar. Het einde van deze remake is hier ook een goed voorbeeld van. Ik snap dat mensen het einde van het origineel ongeloofwaardig vinden, maar het is tenminste niet zo’n standaard einde als in deze film.
In deze versie vind ik de personages ook minder goed uitgewerkt. Nergens kreeg ik het gevoel dat Ben (McNairy) op zoek was naar de goedkeuring van Paddy (McAvoy) en daarom veel van het gedrag van Paddy slikte. Ik miste heel erg het psychologische aspect, wat de originele Speak No Evil sterk maakte. Fedja van Huêt bracht een bepaalde dreiging die McAvoy mist. Begrijp me niet verkeerd, McAvoy is een goede acteur, alleen zijn invulling van de rol vond ik iets te overdreven.
Eén ding doet deze remake wel beter: het zoontje van Paddy heeft hier een grotere rol en hij werd uitstekend gespeeld door de jonge Dan Hough.
conclusie
Speak No Evil is een ongeïnspireerde, maar vermakelijke remake.
