Tag: marvel

  • The Fantastic Four: First Steps (2025) recensie

    The Fantastic Four: First Steps (2025) recensie

    De Fantastic Four moeten de aarde beschermen tegen de alles verslindende ruimte god Galactus, maar al snel wordt het een heel persoonlijke missie.

    Beoordeling

    Ik ben al een tijdje Marvel moe, maar Thunderbolts* gaf me laatst weer een sprankje hoop. De fun die ik had tijdens Thunderbolts* miste ik in The Fantastic Four: First Steps heel erg. De eerste helft van de film vond ik eerlijk gezegd behoorlijk saai. Ik was niet gecharmeerd van al het baby gedoe. Het opofferen van de baby om de wereld te redden had een interessant dilemma kunnen zijn, wat voor verdeeldheid in het team zorgt, maar wordt al opgelost voor het echt een probleem wordt. Jammer, hierdoor blijft First Steps toch wat oppervlakkig. Al waardeerde ik wel dat het in z’n geheel een simpel verhaal was met een speelduur van nog geen 2 uur. Zijn de tijden van drie uur durende films voorbij? Laten we het hopen.

    Pedro Pascal, Vanessa Kirby, Ebon Moss-Bachrach en Joseph Quinn kan ik als individuele acteurs goed waarderen. Ze speelden prima hier, met Kirby als uitblinker. Als team en familie voelde ik het niet. Eerlijk gezegd was ik meer geïnvesteerd in John Krasinski als Reed Richards in Doctor Strange in the Multiverse of Madness dan de personages in First Steps. Met uitzondering van Mole Man (Paul Walter Hauser) dan, die was geweldig.

    De retro look van de film ziet er fantastisch uit en zorgt ervoor dat Fantastic Four opvalt in een lange lijst van MCU films. Silver Surfer (Julia Garner, veel beter hier dan eerder dit jaar in Wolf Man) en Galactus (Ralph Ineson, Nosferatu) waren interessante slechteriken, waar ik graag nog wat meer van had gezien.

    Al met al vind ik The Fantastic Four: First Steps niet erg memorabel, ondanks de positieve punten. Laten we zeggen dat ik er meer naar uitkijk om Shang-Chi (Simu Liu) te zien in Avengers: Doomsday dan de fantastische vier.

    3 sterren
  • Recensie: Thunderbolts* (2025)

    Recensie: Thunderbolts* (2025)

    In Thunderbolts* komen antihelden Yelena (Florence Pugh), Bucky Barnes (Sebastian Stan), Red Guardian (David Harbour), Ghost (Hannah John-Kamen), Taskmaster (Olga Kurylenko) en John Walker (Wyatt Russell) samen met de schuchtere Bob (Lewis Pullman). Wanneer ze in de dodelijke val van Valentina Allegra de Fontaine (Julia Louis-Dreyfus) lopen, worden ze geconfronteerd met hun duistere verleden.

    beoordeling

    Na Avengers: Endgame was ik eigenlijk wel klaar met de MCU. Ik heb daarna zeker nog een aantal Marvel films gezien, zoals Black Widow, Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings, Thor: Love & Thunder en Guardians of the Galaxy 3, maar m’n enthousiasme werd met ieder deel minder. Gelukkig heeft de MCU zich met Thunderbolts* goed herpakt!

    Het knappe van deze film is dat ik nooit het gevoel heb ik gehad dat ik naar de B-ploeg zit te kijken, ondanks het ontbreken van de grote Marvel namen. Dit ensemble zorgt voor de nodige frisse wind die de MCU nodig heeft, want op Ant-Man films ben ik onderhand wel uitgekeken. Thunderbolts* heeft een goede combinatie van actie, humor en hart, en weet sensitieve thema’s als depressie, eenzaamheid en trauma aan te snijden zonder vaart te verliezen. De twee uur durende speeltijd vliegt voorbij.

    De cast is in top vorm met Florence Pugh als hart van de film. David Harbour zorgt voor een hoop humor. Sebastian Stan is altijd goed, en het is mooi om Wyatt Russell meer op de voorgrond te zien treden. Lewis Pullman (Bad Times at the El Royale) is een uitstekende toevoeging aan de cast in een rol die oorspronkelijk voor Steven Yeun (Mickey 17) bestemd was. Hannah John-Kamen en Olga Kurylenko hadden nog wel iets meer screentime mogen krijgen. Maar goed, na eerdere, veel slechtere Marvel films, heb ik niet veel te klagen over Thunderbolts*.

    conclusie

    Thunderbolts* smaakt naar meer. Op naar Avengers: Doomsday!

    4 sterren

  • Recensie: Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023)

    Recensie: Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023)

    De Guardians zijn terug en met een hele persoonlijke missie: het leven van Rocket redden. Ondertussen kampt Peter (Chris Pratt) met het gemis van zijn geliefde Gamora (Zoe Saldana).

    beoordeling

    Na Endgame en vooral sinds het teleurstellende Thor: Love and Thunder ben ik wel een beetje Marvel moe. Gelukkig kunnen we bouwen op James Gunn die met Guardians of the Galaxy Vol. 3 één van de beste Marvel films van de afgelopen jaren heeft afgeleverd.

    Hoewel de eerste twee Guardians of the Galaxy films hun sombere momenten kennen, voert een bepaalde melancholie wel de overhand in Vol. 3. De film begint ook niet op een humoristische noot, zoals we gewend zijn van de eerdere films. Nee, het begint met Creep van Radiohead. Gunn probeert ons zo al voor te bereiden op wat gaat komen, maar geloof me: hier ben je niet klaar voor. Hier in Vol. 3 staat het leven van Rocket centraal. Gaandeweg leren we steeds meer over zijn achtergrond en dat is een behoorlijke tranentrekker. Tip: vergeet niet je zakdoekjes mee te nemen!

    Gelukkig is het niet alleen maar huilen tijdens de film. Er zitten ook voldoende grappige momenten in en aardige actie scènes. Van de veel besproken casting van Will Poulter als Adam Warlock had ik meer verwacht. Dat ligt niet aan Poulter zelf: hij krijgt helaas te weinig te doen. Chukwudi Iwuji (ook te zien in Gunn’s Peacemaker serie) is goed als de grote bad guy van het verhaal The High Evolutionary. Thanos lijkt bijna sympathiek naast deze man dus dan kan je je de ernst van de situatie wel inbeelden.

    Tot slot: wat de Guardians films zo goed maakt, is natuurlijk ook de charismatische cast. Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista, Karen Gillan en Pom Klementieff zijn goed op elkaar ingespeeld. Ook mogen we Bradley Cooper niet vergeten als de stem van Rocket, die veel gevoel in zijn performance weet te leggen. Met Vol. 3 nemen we afscheid van deze samenstelling aan Guardians en dat zorgt voor een bitterzoet einde.

    conclusie

    Guardians of the Galaxy Vol. 3 is een waardig afscheid van oude vrienden. Eén van de beste Marvel films van de afgelopen jaren.

    4 sterren
  • Thor: Ragnarok (2017) review

    Thor: Ragnarok (2017) review

    Wanneer Thor (Chris Hemsworth) oog in oog komt te staan met zijn verloren zus, de meedogeloze Hela (Cate Blanchett), verliest hij zijn hamer en wordt hij gevangen genomen aan de andere kant van het universum. Het wordt voor hem een race tegen de klok om op tijd terug te komen in Asgard om Ragnarok – de verwoesting van Asgard en het einde van de beschaving – te stoppen. HULK SMASH!

    beoordeling

    Thor: Ragnarok is alweer de 17e film in de Marvel Cinematic Universe (MCU) en de derde Thor film. Nu moet ik bekennen dat ik niet zo’n fan ben van de Thor films, al kan ik hem als personage wel waarderen dankzij het frisse spel van de charismatische Chris Hemsworth. Met Ragnarok krijgt Thor een soort reboot. Natalie Portman is niet meer van de partij, de stijl van de film is anders en ook Thor zelf krijgt een metamorfose. Deze veranderingen hebben goed uitgepakt, want Ragnarok is wat mij betreft de beste Thor film tot nu toe en de meest hilarische van de MCU. Het verhaal is vrij simpel waardoor regisseur Taika Waititi (What We Do in the Shadows) meer aandacht kon besteden aan de invulling van de film door middel van visuele humor, stijl, muziek. We hebben misschien een teleurstellend zomer blockbuster seizoen achter de rug, maar Ragnarok maakt het meer dan goed. Geef Waititi meer projecten, Hollywood!

    De cast van Ragnarok is top. Chris Hemsworth lijkt in deze Thor film echt zijn draai te hebben gevonden en er wordt goed gebruik gemaakt van zijn komisch talent. Mark Ruffalo speelt een prima bijrol, al zien we hem meer als de Hulk dan als Bruce Banner. Tessa Thompson maakt indruk als Valkyrie. Cate Blanchett heeft als Hela niet heel veel te doen, maar straalt wel dreiging uit. Tom Hiddleston en Karl Urban hebben grappige bijrollen. Benedict Cumberbatch en Matt Damon hebben cameo’s.

    conclusie

    Thor: Ragnarok is wat mij betreft niet alleen de beste Thor film, maar ook mijn favoriete komedie van het jaar.

    4 sterren
  • Spider-Man: Homecoming (2017) review

    Spider-Man: Homecoming (2017) review

    Na zijn avontuur met The Avengers in Civil War, heeft Peter Parker (Tom Holland) met enige tegenzin zijn normale leven opgepakt. Hij wilt graag aan Tony Stark (Robert Downey Jr.) bewijzen dat hij klaar is om officieel een Avenger te worden.

    Beoordeling
    Spider-Man: Homecoming is de beste Spider-Man film tot nu toe. En dit komt van iemand die helemaal niet blij was dat we 5 jaar na Spider-Man 3 een reboot kregen in de vorm van The Amazing Spider-Man. Om vervolgens 3 jaar na The Amazing Spider-Man 2 weer een reboot te krijgen. Ik was behoorlijk sceptisch, maar Tom Holland wist me te overtuigen met zijn enthousiaste vertolking van Peter Parker in Captain America: Civil War. Ook in Homecoming stelt hij niet teleur. Het is erg fijn dat de makers ervoor hebben gekozen om niet weer een emo Peter neer te zetten. Het helpt dat we niet weer een origin story voorgeschoteld krijgen en dat we niet weer zien hoe oom Ben de pijp uit gaat.

    Door deze aanpak en het verweven van Spider-Man in de Marvel Cinematic Universe voelt Homecoming heel anders aan dan zijn voorgangers en dat is alleen maar positief. De film zit vol humor en in zijn kern is het misschien meer een teen movie dan een superheldenfilm. Dat maakt het ook weer heel verfrissend. Verder zijn het ook de kleine dingetjes die de film leuk maken. De Spider-Man theme tune van de tekenfilm komt voorbij, een jonge Betty Brant zien we als klasgenoot van Peter, Captain America heeft een cameo en er wordt gehint naar het neefje van Aaron Davis (gespeeld door Donald Glover!) die mogelijk in een latere film een grote rol kan gaan spelen (sorry dat het vaag klinkt, maar ik wil een eventuele verrassing niet spoilen).

    Homecoming heeft een goede cast om Tom Holland heen gebouwd. Jon Favreau is hilarisch als zijn Iron Man personage Happy Hogan. Hij is in Homecoming de contactpersoon van Peter, maar oogt als een gefrustreerde oppas. Michael Keaton zet een geslaagde en intimiderende bad guy neer. Zijn Vulture is juist het meest effectief wanneer hij niet in pak is. Disney-ster Zendaya heeft een kleine, maar memorabele rol in Homecoming. Hopelijk gaan we meer van haar zien in de sequel. Marisa Tomei zagen we al in Civil War als tante May en ook hier speelt ze een leuke rol. Het is een slimme zet van de makers om May wat jonger te maken. Robert Downey Jr. kunnen we natuurlijk niet vergeten. Hij doet zijn ding zoals altijd goed.

    Conclusie
    Tom Holland is een uitstekende Spider-Man en Homecoming is wat mij betreft de beste Spider-Man film tot nu toe.