Tag: mark duplass

  • Recensie: Good American Family (2025)

    Recensie: Good American Family (2025)

    Ik geef het toe: ik schreef Good American Family in eerste instantie af als een slap Orphan (2009) aftreksel, maar gelukkig bewijst deze Disney+ serie het tegendeel.

    het verhaal

    In Good American Family maken we kennis met Kristine (Ellen Pompeo) en Michael Barnett (Mark Duplass). Ze besluiten Natalia Grace te adopteren, een 7-jarig meisje met dwerggroei. Al snel ontdekken de Barnetts dat Natalia gedragsproblemen vertoont, waarbij ze het vooral op Kristine heeft gemunt. Kristine begint te vermoeden dat Natalia eigenlijk ouder is dan ze zich voordoet. Maar is dit het echt verhaal of is er meer aan de hand?

    beoordeling

    Als je bekend bent met het verhaal van Natalia Grace en de Barnetts dan weet je hoe dit gaat eindigen. Ze staan centraal in de documentaire The Curious Case of Natalia Grace (HBOmax). Ik had nog nooit van dit bizarre verhaal gehoord tot ik Good American Family ging kijken. De eerste 6 van de in totaal 8 afleveringen heb ik in een sneltreinvaart zitten bingen (die laatste 2 stonden er nog niet op). Wat begint als een heerlijk campy serie, eindigt (tot zover) in hartverscheurend drama.

    Het stoorde me wel dat ze veel te snel door het verhaal heen gingen, want alles escaleerde in rap tempo. Bij aflevering 5 gekomen, zie ik dat het een bewuste keuze was. De serie verandert namelijk van perspectief en we krijgen het verhaal vanuit de jonge Natalia te zien. Heel slim gedaan van de makers. Het zet je namelijk aan het denken over de gebeurtenissen die je eerder hebt gezien.

    Het is leuk om Grey’s Anatomy-ster Ellen Pompeo weer eens een andere rol te zien spelen, al is het lastig om haar niet als de iconische Meredith te zien. Mark Duplass (The Morning Show) is erg goed als haar echtgenoot. De jonge Imogen Faith Reid maakt indruk met haar lastige rol als Natalia. In aflevering 6 duikt een bijna onherkenbare Christina Hendricks (Mad Men) op. Heel knap dat ze in één aflevering de serie zo naar zich toe weet te trekken met haar indrukwekkende optreden.

    Ik weet nog niet wat ik ervan moet denken dat het verhaal van Natalia zo uitgemolken wordt. Aan de andere kant ben ik wel heel benieuwd naar de laatste 2 afleveringen van deze serie. Aanrader!

    4 sterren
  • Review: Creep 2 (2017)

    Review: Creep 2 (2017)

    Na de gebeurtenissen uit Creep heeft Josef (Mark Duplass), die zichzelf nu Aaron noemt naar zijn slachtoffer uit het eerste deel, een existentiële crisis. Hij wordt niet meer zo enthousiast van moorden. Hij huurt Sara (Desiree Akhavan) in om een documentaire te maken over zijn leven als seriemoordenaar. Sara neemt hem niet serieus en raakt steeds dieper verstrikt in zijn web.

    Beoordeling
    Creep is al een tijdje één van mijn vaste Netflix kijktips, zeker rond Halloween. Het is een film die goed met je verwachtingen weet te spelen, want op dat moment weet je nog niet wat de intenties van Josef zijn. Is hij gewoon een vreemde gast of is hij echt gevaarlijk? Aan het einde van Creep zagen we hoe de originele Aaron (regisseur Patrick Brice) aan zijn einde kwam door Josef. In Creep 2 pakken Brice en zijn ster Mark Duplass het slim aan. In plaats van een standaard sequel waarin Josef hetzelfde trucje uitvoert, komt hij er in dit deel voor uit dat hij een seriemoordenaar is. Hij toont Sara zelfs beelden van zijn moord op Aaron. Hoewel Sara zelf aangeeft dat ze het niet vertrouwt, gaat ze toch op pad met Josef, voornamelijk omdat ze meer kijkers wilt voor haar crappy YouTube-achtige kanaal. Opnieuw weten Brice en Duplass met je verwachtingen te spelen, maar toch vind ik dit deel wat minder sterk. De relatie tussen Josef en Aaron in het eerste deel vond ik persoonlijk interessanter. Het is moeilijk om sympathie voor Sara te hebben, omdat ze weet waar ze aan begint en toch haar leven op het spel zet voor meer kijkers. Gelukkig is Duplass weer lekker op dreef en zet hij opnieuw de perfecte creep neer. Desiree Akhavan speelt redelijk als Sara.

    Conclusie
    Creep 2 is een must watch voor liefhebbers van de originele Creep.

  • Eerste indruk van de HBO-serie Room 104

    Eerste indruk van de HBO-serie Room 104

    We zijn nu allemaal in de ban van Game of Thrones, maar HBO heeft ons nog meer te bieden. Onlangs ging de nieuwe serie Room 104 in première. Inmiddels heb ik de eerste aflevering gezien. Hieronder lees je mijn eerste indruk.

    Waar gaat Room 104 over?
    Room 104 is een anthology serie van Mark Duplass en zijn broer Jay. De setting is een kamer in een Amerikaans hotel. In elke aflevering staat een ander personage centraal dat zich om één of andere reden in kamer 104 bevindt. De toon verschilt per aflevering. Soms zijn ze meer komisch, andere afleveringen zijn weer dramatisch of eng.

    In de eerste aflevering genaamd “Ralphie” wordt babysitter Meg (Melonie Diaz) gevraagd om op te passen op Ralph, een jongetje dat vreemd gedrag vertoont.

    Eerste indruk
    De eerste aflevering van Room 104 geeft een sterke Twilight Zone vibe af en dat is wat mij betreft positief. De spanning zit er al snel in en je weet niet goed wat je moet verwachten. Het verbaast me niet dat “Ralphie” is geschreven door Mark Duplass, de man die eerder mede-verantwoordelijk was voor de underrated horror Creep. Opnieuw weet hij goed met je verwachtingen te spelen en ik ben dan ook zeer benieuwd naar de andere afleveringen die hij heeft geschreven.

    Ik vind het wel jammer dat de afleveringen zo kort zijn, maar een half uurtje. Misschien is dat voor andere afleveringen wel een goede speelduur, maar van “Ralphie” had ik na de ontknoping nog wel meer willen zien.

    Het eerste seizoen van Room 104 bestaat uit 12 afleveringen. Naast Melonie Diaz zijn o.a. ook James van der Beek, Orlando Jones, Mae Whitman, Tony Todd, Keir Gilchrist en Philip Baker Hall te zien.

    Conclusie
    Room 104 begint lekker Twilight Zone-achtig, maar het is nog te vroeg om te zeggen of de serie deze vibe aanhoudt.

  • Netflix aanrader: The One I Love (2014)

    Netflix aanrader: The One I Love (2014)

    The One I Love staat nu op Netflix! Zin in een vreemde film? Dan is The One I Love zeker een aanrader!

    Waar gaat The One I Love over?
    Ethan (Mark Duplass) en Sophie (Elisabeth Moss) gaan op advies van hun relatietherapeut een weekendje weg om aan hun relatie te werken. Al snel doen ze daar een bizarre ontdekking.

    Waarom een aanrader?
    The One I Love is een verrassend, vreemd en intiem filmpje over relaties. Charlie McDowell, zoon van acteurs Malcolm McDowell en Mary Steenburgen, levert met deze film zijn regiedebuut af. Hij speelt het niet op safe en daar heb ik wel bewondering voor. Het is moeilijk om meer over de film te vertellen zonder de bizarre ontdekking prijs te geven. Wat ik wel kan zeggen is dat The One I Love meerdere vertrouwde paden had kunnen kiezen om te bewandelen, maar dit niet doet. De film erkent de Twilight Zone-achtige situatie waarin Ethan en Sophie zich bevinden en weet dit toch op een verrassende manier neer te zetten.

    Mark Duplass was eerder fantastisch creepy in een andere Netflix aanrader Creep. Ook hier is hij weer goed op dreef en hij krijgt ook prima tegenspel van Mad Men-actrice Elisabeth Moss.

  • Review: Blue Jay (2016)

    Review: Blue Jay (2016)

    High school sweethearts Jim (Mark Duplass) en Amanda (Sarah Paulson) lopen elkaar na zo’n 20 jaar weer tegen het lijf. De twee halen herinneringen op, maar al snel wordt duidelijk dat een pijnlijke gebeurtenis tussen hen in staat.

    Beoordeling
    Mark Duplass (Creep, The One I Love) is als acteur en filmmaker de laatste jaren aardig bezig en dat is ook Netflix opgevallen. Samen met broer Jay en hun Duplass Brothers productiebedrijf, heeft Mark een deal met Netflix getekend om vier films exclusief aan de streamingsdienst af te leveren. Blue Jay is de eerste van de vier films en staat sinds kort op Netflix. Het is een intiem filmpje over verlies met prima acteerwerk van Duplass en American Horror Story-actrice Sarah Paulson die hier grotendeels aan het improviseren zijn. Wat de film ook bijzonder maakt, in deze tijden dan, is dat het een zwart-wit film is. Ik weet niet of de Duplass broertjes artistiek probeerden te zijn of dat ze geld probeerden te besparen, maar echt toegevoegde waarde heeft deze move niet.

    Ik wilde Blue Jay graag goed vinden, maar eigenlijk liet de film mij totaal koud. Want hoe goed Duplass en Paulson hier ook hun best doen, ergens weet de film mij niet te raken. Misschien omdat de hoofdpersonages niet erg likeable zijn en het, in mijn ogen, enigszins bizar is hoe snel de twee na 20 jaar weer in oude patronen vervallen.

    Conclusie
    Blue Jay is een intiem, zwart-wit filmpje, maar weet geen emotionele snaar te raken.