BE COOL, SODAPOP

Tag: karen gillan

  • Recensie: Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023)

    Recensie: Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023)

    De Guardians zijn terug en met een hele persoonlijke missie: het leven van Rocket redden. Ondertussen kampt Peter (Chris Pratt) met het gemis van zijn geliefde Gamora (Zoe Saldana).

    Beoordeling
    Na Endgame en vooral sinds het teleurstellende Thor: Love and Thunder ben ik wel een beetje Marvel moe. Gelukkig kunnen we bouwen op James Gunn die met Guardians of the Galaxy Vol. 3 één van de beste Marvel films van de afgelopen jaren heeft afgeleverd.

    Hoewel de eerste twee Guardians of the Galaxy films hun sombere momenten kennen, voert een bepaalde melancholie wel de overhand in Vol. 3. De film begint ook niet op een humoristische noot, zoals we gewend zijn van de eerdere films. Nee, het begint met Creep van Radiohead. Gunn probeert ons zo al voor te bereiden op wat gaat komen, maar geloof me: hier ben je niet klaar voor. Hier in Vol. 3 staat het leven van Rocket centraal. Gaandeweg leren we steeds meer over zijn achtergrond en dat is een behoorlijke tranentrekker. Tip: vergeet niet je zakdoekjes mee te nemen!

    Gelukkig is het niet alleen maar huilen tijdens de film. Er zitten ook voldoende grappige momenten in en aardige actie scènes. Van de veel besproken casting van Will Poulter als Adam Warlock had ik meer verwacht. Dat ligt niet aan Poulter zelf: hij krijgt helaas te weinig te doen. Chukwudi Iwuji (ook te zien in Gunn’s Peacemaker serie) is goed als de grote bad guy van het verhaal The High Evolutionary. Thanos lijkt bijna sympathiek naast deze man dus dan kan je je de ernst van de situatie wel inbeelden.

    Tot slot: wat de Guardians films zo goed maakt, is natuurlijk ook de charismatische cast. Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista, Karen Gillan en Pom Klementieff zijn goed op elkaar ingespeeld. Ook mogen we Bradley Cooper niet vergeten als de stem van Rocket, die veel gevoel in zijn performance weet te leggen. Met Vol. 3 nemen we afscheid van deze samenstelling aan Guardians en dat zorgt voor een bitterzoet einde.

    Conclusie
    Guardians of the Galaxy Vol. 3 is een waardig afscheid van oude vrienden. Eén van de beste Marvel films van de afgelopen jaren.

  • Broer en zus relaties in horror

    Broer en zus relaties in horror

    Wat zo verfrissend blijft aan Jeepers Creepers (2001) is het feit dat Darry (Justin Long) en Trish (Gina Philips) geen verliefd stel zijn, maar een bikkelende broer en zus. Dit geeft de film een totaal andere toon dan als ze een koppel zouden zijn. Er zijn helaas maar weinig horror films waar de hoofdpersonages broer en zus zijn. Aan de andere kant maar goed ook, want anders zou Jeepers Creepers weinig hebben om mee uit te blinken in het genre.

    In Jeepers Creepers zijn Darry en Trish onderweg naar huis. Ze maken ruzie en schelden elkaar uit, zoals broers en zussen dat doen. Het begint me trouwens erg te irriteren dat wij geen Nederlands woord hebben voor ‘siblings,’ wat erg handig zou zijn voor deze post! Maar goed. Hun relatie is erg herkenbaar en misschien belangrijker, de twee zijn geloofwaardig als broer en zus. Daardoor valt de ontknoping van het verhaal een stuk zwaarder op de maag. Trish probeert zichzelf op te offeren om haar broertje te redden, maar de Creeper heeft zijn keuze al lang gemaakt. Zij ziet hoe Darry in de nacht verdwijnt en ze blijft alleen, en in shock, achter.


    Oculus
    Een andere horrofilm waar de hoofdpersonages siblings zijn, is Mike Flanagan’s Oculus (2013). Kaylie (Karen Gillan van Guardians of the Galaxy) en Tim (Brenton Thwaites) zijn hevig getraumatiseerd door de dood van hun ouders door een, uh, kwaadaardige spiegel. Na jaren in een psychiatrische inrichting te hebben gezeten, wordt Tim door zuslief overgehaald om de spiegel te vernietigen. De twee lijken niet close, niet gek als Tim jaren opgesloten heeft gezeten. Maar begrijpelijk dat hij haar niet alleen wil laten met de spiegel en toegeeft om te helpen. Kaylie’s obsessie heeft dodelijke gevolgen, net als Darry’s nieuwsgierigheid in Jeepers Creepers. Laat dit een les zijn in ‘nee’ zeggen, al is het geloofwaardig dat we ons sneller laten overhalen door onze eigen broer of zus

    Naast Darry & Trish en Kaylie & Tim zijn er nog meer broer/zus duo’s te vinden in horror films, al zijn ze vaak onderdeel van grotere (vrienden)groepen.

    In House of Wax (2005) zien we dat de tweeling Nick (Chad Michael Murray) en Carly (Elisha Cuthbert) een zeer moeizame relatie hebben. Nick ziet zichzelf als de slechte twin en Carly als de goede twin. Ondanks alles stelt Nick zich beschermend op naar zijn zus en haalt het duo het einde van de film.

    In Friday the 13th (2009) gaat Clay (Jared Padalecki) op zoek naar zus Whitney (Amanda Righetti) die door Jason is ontvoerd. De twee delen niet veel screentime dus we krijgen ook niet veel mee van hun band. Behalve Clay zijn volhardendheid om Whitney te vinden.

    Geen vriendengroep, maar een familie staat centraal in The Hills Have Eyes (2006). Ze stranden met hun camper in de woestijn van New Mexico. Hoewel de aangetrouwde Doug (Aaron Stanford) de meest memorabele van het stel is, mogen we de bikkelende siblings Bobby (Dan Byrd) en Brenda (Emilie de Ravin) niet vergeten in hun strijd tegen de gemuteerde hillbillies.

    En nog meer siblings: Dewey (David Arquette) & Tatum (Rose McGowan) in Scream, Alex (Josh Duhamel) & Bea (Olivia Wilde) in Turistas, October (Sophia Bush) & Phineas (Jimmi Simpson) in Stay Alive.

    Welk broer/zus duo is jouw favoriet?

  • Recensie van Jumanji: Welcome to the Jungle (2017)

    Recensie van Jumanji: Welcome to the Jungle (2017)

    Vier tieners worden de videogame versie van Jumanji ingezogen. In het lijf van hun avatars moeten zij de game zien uit te spelen voordat hun 3 levens op zijn.

    Beoordeling
    Ik heb de originele Jumanji met Robin Williams en Kirsten Dunst ontelbare keren gekeken vroeger en het is nog steeds één van mijn favoriete familiefilms. Ik was een beetje sceptisch toen een nieuwe Jumanji werd aangekondigd, zeker toen bleek dat het een videogame variant zou worden. Gelukkig is Welcome to the Jungle een waardige opvolger geworden. Eentje met een subtiele eerbetoon aan Alan Parrish, het personage dat door Williams werd gespeeld in het origineel. Een mooi moment in een film dat vaak gaat voor de makkelijke lachmomenten en iets teveel leunt op de bekende cast. Daarnaast bezit Welcome to the Jungle ook verrassend veel hart, zeker tegen het eind, wat mijn uiteindelijke score van de film heeft doen stijgen.

    Dwayne Johnson heeft een leuke rol als nerd in het lijf van.. well, Dwayne Johnson. Jack Black zorgt voor een hoop hart als Bethany, een verwend tienermeisje dat in Jumanji verder leert kijken dan haar mobieltje. Karen Gillan zet ook een leuke rol neer als nerdy action babe. Alleen Kevin Hart speelt een versie van zichzelf terwijl hij eigenlijk een stoere football player hoort neer te zetten. In de bijrollen zien we een hoop bekende gezichten, waaronder Bobby Cannavale, Rhys Darby, Missi Pyle, Colin Hanks, Alex Wolff en Nick Jonas.

    Conclusie
    Jumanji: Welcome to the Jungle is een vermakelijke familiefilm en een waardige opvolger van Jumanji.

  • Review: Oculus (2013)

    Review: Oculus (2013)

    poster-oculusTim Russell (Brenton Thwaites, Maleficent) heeft jaren in een psychiatrische inrichting gezeten vanwege de moord op zijn vader (Rory Cochrane, Empire Records). Zijn zus Kaylie (Karen Gillan, Doctor Who) wil bewijzen dat een spiegel met bovennatuurlijke krachten achter de dood van haar beide ouders zit.

    Beoordeling
    Oculus is een horrorfilm over een kwaadaardige spiegel. Dit klinkt vrij belachelijk en dat is het ook wel een beetje. Het was Alexandre Aja ook niet gelukt om van Mirrors met Kiefer Sutherland een geslaagde horrorfilm te maken dus ik had niet veel hoop dat de vrij onbekende Mike Flanagan dit wel zou lukken met Oculus. De film volgt Kaylie en Tim in twee verschillende tijdslijnen die naar elkaar toe werken. Zo zien we in één tijdslijn de huidige Kaylie die met Tim de evilness van de spiegel wil bewijzen en in de andere tijdslijn zien we wat er in het verleden is gebeurd. Het is jammer dat Flanagan koos voor deze opzet, want de flashbacks zijn veel effectiever dan de scènes in de huidige tijdslijn waarin Kaylie als een soort Basil Exposition de gehele geschiedenis van de spiegel uitlegt. Karen Gillan weet dit ook niet goed te verkopen, waardoor ik steeds mijn interesse verloor in het verhaal. Wat de film ook niet helpt is dat de betere acteurs in de flashbacks zitten. Rory Cochrane en Katee Sackhoff spelen goede rollen als de ouders van Kaylie en Tim en Annalise Basso is ook effectief als de jongere versie van Kaylie.

    Conclusie
    Waarschijnlijk had ik Oculus veel beter kunnen waarderen als we alleen het verleden als film te zien kregen of als Flanagan de scènes in het heden had bewaard voor het laatste deel van de film. Al met al levert Blumhouse met Oculus weer een middelmatige productie af.

    rating-3stars