Het is opnieuw tijd voor de jaarlijkse Purge, ofwel zuivering, waarin criminaliteit voor een periode van 12 uur is toegestaan en zelfs wordt aangemoedigd door de overheid. Zo’n 2 jaar na de gebeurtenissen uit Anarchy werkt Leo (Frank Grillo) voor senator Charlie Roan (Elizabeth Mitchell) die zich verkiesbaar heeft gesteld voor presidentschap. Zij wil een einde maken aan The Purge, maar hierdoor wordt zij het doelwit van de mensen die The Purge willen behouden.
Beoordeling
Na The Purge (2013) en Anarchy (2014) levert levert regisseur James DeMonaco met Election Year alweer zijn derde Purge film af. Doordat hij zelf alle films heeft geschreven, weet hij als geen ander de wereld van The Purge steeds weer uit te breiden. De originele Purge met Ethan Hawke was een kleine home invasion thriller, in Anarchy gingen we tijdens de zuivering de straat op en in Election Year ligt de nadruk meer op de motivatie vanuit de politiek en de mate waarin de arme mensen van de samenleving benadeeld worden. Natuurlijk wordt er ook voldoende tijd besteed aan bloedvergieten. Er komen weer een aantal gruwelijke scènes voorbij, maar DeMonaco laat zich niet verleiden tot het uitmelken van die scènes.
In Election Year zien we ook hoe Dante Bishop (Edwin Hodge), de vreemdeling uit de eerste Purge en kort te zien in Anarchy, zich verder heeft ontwikkeld als leider van een anti-Purge beweging. Dat vond ik eigenlijk wel een mooie toevoeging. Grillo vond ik in Anarchy de uitblinker en ook hier doet hij zijn ding goed, al wordt hij wat meer op de achtergrond geschoven. Elizabeth Mitchell, Mykelti Williamson en Betty Gabriel spelen prima rollen. Helaas zit er ook wel wat pijnlijk slecht acteerwerk in de film, maar gelukkig hebben die acteurs maar kleine rollen.
Conclusie
The Purge: Election Year weet de kwaliteit van de voorgaande films te behouden zonder in herhaling te vallen.
