Recensie: Eddington (2025)

door

in

eddington

Het is de zomer van 2020. Voor sheriff Joe Cross (Joaquin Phoenix) zijn de covid maatregelen maar het begin van een berg aan ellende in het kleine stadje Eddington in New Mexico.

Beoordeling

Er is een aflevering van Community genaamd “Social Psychology” (#1.04), waarin Troy en Abed deelnemen aan een experiment om Annie een plezier te doen. Ze krijgen steeds te horen dat het experiment zo gaat beginnen en dit duurt op een gegeven moment zo lang, dat Troy een totale breakdown krijgt. Als je denkt, waarom vertel je dit verhaal: zo voelde ik me tijdens het kijken van de nieuwe Ari Aster film Eddington. Ik heb nog net niet kruipend de zaal verlaten, maar m’n ‘sanity’ hing aan een zijden draadje.

Eddington wil veel te veel. Het is een satire, een drama, en het wil commentaar geven op ook weer teveel dingen (o.a. covid, misbruik, BLM). Gaat dit ergens heen? Nee, want Aster besluit er dan weer een totaal andere film van te maken. Deze onzin duurt veel te lang (2,5 uur) en heeft meer eindes dan Return of the King.

Het enige pluspunt is het acteerwerk van Joaquin Phoenix, die weer in topvorm is. Emma Stone en Austin Butler voegen in hun bijrollen niet veel toe.

Meer heb ik niet te zeggen over Eddington. Ik heb al genoeg tijd van mijn leven hieraan verspild. Maar die aflevering van Community, ja, dat is pas een aanrader.

ps. Ari Aster, ga terug naar horror. Hereditary en Midsommar waren top.

Reacties

Eén reactie op “Recensie: Eddington (2025)”

  1. Daan avatar

    Door je recensie wil ik Community weer eens gaan bingen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *