Het is alweer 20 jaar geleden dat My Best Friend’s Wedding werd uitgebracht. Het is niet alleen mijn favoriete romcom, maar ook één van mijn favoriete films aller tijden. Ik zag de film voor het eerst in de bios – Pathé Schouwburgplein om precies te zijn – en het was het begin van mijn decade lange crush op Dermot Mulroney. Onlangs bekeek ik My Best Friend’s Wedding voor de zoveelste keer en reflecteer ik op het 20-jarig bestaan van deze romcom klassieker.

De ’90s was een goede decade voor romcoms met films als While You Were Sleeping, Sleepless in Seattle, Notting Hill, One Fine Day en natuurlijk My Best Friend’s Wedding. Hoewel al deze films tot mijn favorieten behoren steekt My Best Friend’s Wedding er voor mij bovenuit. Misschien omdat het geen zoetsappige romcom is, de hoofdpersoon herkenbaar onsympathiek uit de hoek kan komen en de film geen traditioneel happily ever after einde heeft.

In de film volgen we Julianne (Julia Roberts), een 20-something food critic die ooit een relatie had met sport verslaggever Michael (Dermot Mulroney). De twee gingen uit elkaar, onder andere omdat Julianne zich niet comfortabel voelt met de ‘yucky love stuff’. Ze bleven ondanks dat beste vrienden en sluiten een pact om te trouwen als ze op hun 28e nog single zijn. Michael zoekt weer contact met Julianne, maar niet vanwege hun pact. Nee, hij gaat over een paar dagen trouwen met de jonge Kimmy (Cameron Diaz) tot grote schok van Julianne die van haar bed valt. Ze besluit om Michael weer voor zich te winnen.

In tegenstelling tot een hoop romantische komedie heldinnen is Julianne niet heel sympathiek. Ze is venijnig en meedogenloos in haar queeste om Michael terug te winnen. Ze zet Kimmy voor het blok, stuurt een manipulatieve mail naar Michaels baas en betrekt haar eigen baas George (Rupert Everett) in haar gestoorde plannetjes. Hoewel ik Juliannes gedrag niet goedkeur, maakt het haar wel een stuk interessanter dan bijvoorbeeld de lieve en eenzame Lucy (Sandra Bullock) uit While You Were Sleeping. Julianne weet gelukkig dat ze niet goed bezig is: liefde heeft haar tijdelijk ontoerekeningsvatbaar gemaakt en dat maakt haar ook weer relatable. Zeker wanneer ze gespeeld wordt door Julia Roberts in één van haar beste rollen.

Zoals ik al zei heeft My Best Friend’s Wedding geen traditioneel einde. Julianne eindigt niet met Michael. Nee, hij trouwt met Kimmy. Pijnlijk, maar soms loopt het leven zo. We eindigen niet allemaal met de man of vrouw van onze dromen. De film levert op de valreep geen nieuwe love interest voor Julianne af om haar toch nog een happy end te geven. Ze eindigt de film dansend met George. Een perfect einde voor een perfecte romcom.

Observaties:
• Na 20 jaar heb ik nog een steeds een hekel aan de mierzoete opening van de film waarin vier dames die verder niet in de film voorkomen Wishin’ and Hopin’ zingen terwijl de credits voorbij komen.
• Cameron Diaz straalt als de zonnige Kimmy en het is niet gek dat ze uiteindelijk zo’n grote ster is geworden. Ze is echt fearless in haar karaoke scène.
• Rachel Griffiths (Brothers & Sisters) en Carrie Preston (True Blood) spelen de vengeful sluts.
• De Say a Little Prayer scène is nog steeds awesome! Plus, Paul Adelstein aka Kellerman van Prison Break is een extra in deze scène.
• Christopher Masterson, die we nog kennen als oudste broer Francis in Malcolm in the Middle, is hier te zien in één van zijn eerste filmrollen.
• Rupert Everett steelt de hele film als George en verdiende een Golden Globe nominatie voor zijn rol.
• De scène op de boot waarin Dermot Mulroney The Way You Look Tonight zingt voor Julianne is perfectie en heartbreaking.