BE COOL, SODAPOP

Tag: yorick van wageningen

  • Review: Escape Room (2019)

    Review: Escape Room (2019)

    Zes voor elkaar onbekende mensen krijgen een uitnodiging om een exclusieve escape room te spelen. Ze moeten samenwerken om aan de dodelijke kamers te ontsnappen en ontdekken geleidelijk de reden voor hun beproeving.

    Beoordeling
    Goed nieuws! Deze Escape Room film is veel beter dan de gelijknamige verschrikking uit 2017 die nu op Netflix te vinden is. Het heeft gelukkig ook helemaal niets met die film te maken, de twee staan los van elkaar. Ik wil niet zeggen dat dit een perfecte film is, maar vermakelijk is het wel.

    Escape Room begint met een ongelukkige openingsscène waarin iets teveel wordt verklapt. Vervolgens leren we de zes mensen kennen die we de film lang gaan volgen. De meest bekende gezichten zijn die van Deborah Ann Woll (True Blood, Daredevil) en Tyler Labine (Tucker and Dale vs Evil, en nu te zien in de serie New Amsterdam op Net5). Deze mensen zijn over het algemeen een stuk sympathieker dan de mensen die in die verschrikkelijke Escape Room film te vinden zijn en dan maakt de film ook een stuk leuker om te kijken. Ze komen in verschillende kamers terecht met interessante puzzels, waarvan de ondersteboven kamer het meest indrukwekkend is. Ik was bang dat dit het soort film zou zijn waarin iemand in een ventilatieschacht kruipt en plots door midden wordt gehakt. Gelukkig pakt deze Escape Room film het slimmer aan door echt aandacht te besteden aan het puzzelelement en focust het niet op bloedverlies om spanning te creëren.

    Tot de laatste 15-20 minuten heb ik me echt prima vermaakt met Escape Room en daarom kan ik het einde van deze film gewoon niet begrijpen. Het werd echt met de minuut dommer. Zo komt onze Yorick van Wageningen in één scène voorbij om een gigantische exposition dump af te leveren. Ik ben blij om Yorick te zien, maar beste schrijvers van deze film, dit had echt anders gekund. Daarnaast lijkt er op het eind nog een extra einde aan te zijn geplakt. Het voelt als een soort post credits teaser voor een sequel. Prima, maar gooi het à la Happy Death Day 2U tussen de credits, want het voelde heel onnatuurlijk om deze scène er nog achteraan te plakken. Misschien klinkt dit vaag, maar als je de film hebt gezien, dan snap je wat ik bedoel.

    Conclusie
    Escape Room is een vermakelijke mysterie met een overwegend sympathieke cast. Alleen jammer van dat einde.

  • Review: The Girl with the Dragon Tattoo

    The Girl with the Dragon Tattoo is een verfilming van het populaire boek Mannen die Vrouwen Haten van Zweedse auteur Stieg Larsson. Zweden produceerde al eerder een succesvolle verfilming van het boek, maar goed, waarom ondertiteling lezen als je er ook een remake van kan maken moet Hollywood gedacht hebben. Met David Fincher (Seven, Fight Club) als regisseur was mijn interesse gewekt, ook al had ik vraagtekens bij de casting van Rooney Mara als Lisbeth Salander. Als Nancy in de remake van A Nightmare on Elm Street kwam ze niet erg overtuigend over.

    Het verhaal
    Zelf heb ik het boek niet gelezen en de Zweedse film niet gezien, dus ik ging redelijk blanco de bioscoop in. Ik wist wel een paar dingen over de film, met name over Lisbeth, maar niets over het mysterie zelf. In The Girl with the Dragon Tattoo wordt journalist Mikael Blomkvist (Daniel Craig) ingehuurd door Henrik Vanger (Christopher Plummer), voorheen leidinggevende van familiebedrijf Vanger Corporation. Hij vraagt Blomkvist onderzoek te doen naar de verdwijning van zijn nichtje Harriet vele jaren eerder. Henrik is zelf al jaren opzoek naar een verklaring voor haar verdwijning. Blomkvist krijgt hulp van de psychisch kwetsbare hacker Lisbeth Salander (Mara) om de zaak op te lossen.

    Beoordeling
    Zoals we gewend zijn van Fincher schuwt hij er niet voor om gruwelijke zaken in beeld te brengen. The Girl with the Dragon Tattoo is op momenten moeilijk om naar te kijken, maar verrassend genoeg zit er ook humor in de film. Denk aan de manier waarop Henrik zijn disfunctionele familie omschrijft. Deze balans is belangrijk om de film verteerbaar te houden. Ook al vond ik de ontknoping nog vrij tam. *SPOILER* Na wat er met Lisbeth is gebeurd, valt het nog wel mee wat de bad guy met Blomkvist doet. */SPOILER*

    Daniel Craig speelt een aardige hoofdrol, maar ik vond het ontzettend storend dat hij niet eens een poging deed om met een Zweeds accent te praten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Mara en Robin Wright die wel met accent praten. Fincher had beter iedereen met of zonder Zweeds accent kunnen laten praten, want nu is het geheel wel een beetje rommelig. Rooney Mara heeft inmiddels een Oscar-nominatie te pakken voor haar moeilijke rol. Ze was geloofwaardig kwetsbaar, maar ook hard wanneer het nodig was. Verder spelen mensen als Plummer, Stellan Skarsgard, Joely Richardson en onze eigen Yorick van Wageningen goede bijrollen. Het is knap hoe Van Wageningen naar zo’n donkere plek in zichzelf kan gaan om zo’n smerige rol zo goed te spelen.

    De film duurt met zijn 158 minuten wel erg lang. Toen het mysterie was opgelost, was ik klaar voor afronding. Fincher zal zich waarschijnlijk aan het boek gehouden hebben, maar de film kon best een kwartier korter zijn. Overigens was ik geen fan van de opening credits. Het leek of Fincher zijn dagen als videoclip regisseur probeerde te herleven. Dat gezegd is The Girl with the Dragon Tattoo wel een spannende en vakkundig gemaakte film geworden die zeker het bekijken waard is op het witte doek.