Tag: julia roberts

  • 20 jaar later: My Best Friend’s Wedding (1997)

    20 jaar later: My Best Friend’s Wedding (1997)

    Het is alweer 20 jaar geleden dat My Best Friend’s Wedding werd uitgebracht. Het is niet alleen mijn favoriete romcom, maar ook één van mijn favoriete films aller tijden. Ik zag de film voor het eerst in de bios – Pathé Schouwburgplein om precies te zijn – en het was het begin van mijn decade lange crush op Dermot Mulroney. Onlangs bekeek ik My Best Friend’s Wedding voor de zoveelste keer en reflecteer ik op het 20-jarig bestaan van deze romcom klassieker.

    De ’90s was een goede decade voor romcoms met films als While You Were Sleeping, Sleepless in Seattle, Notting Hill, One Fine Day en natuurlijk My Best Friend’s Wedding. Hoewel al deze films tot mijn favorieten behoren steekt My Best Friend’s Wedding er voor mij bovenuit. Misschien omdat het geen zoetsappige romcom is, de hoofdpersoon herkenbaar onsympathiek uit de hoek kan komen en de film geen traditioneel happily ever after einde heeft.

    In de film volgen we Julianne (Julia Roberts), een 20-something food critic die ooit een relatie had met sport verslaggever Michael (Dermot Mulroney). De twee gingen uit elkaar, onder andere omdat Julianne zich niet comfortabel voelt met de ‘yucky love stuff’. Ze bleven ondanks dat beste vrienden en sluiten een pact om te trouwen als ze op hun 28e nog single zijn. Michael zoekt weer contact met Julianne, maar niet vanwege hun pact. Nee, hij gaat over een paar dagen trouwen met de jonge Kimmy (Cameron Diaz) tot grote schok van Julianne die van haar bed valt. Ze besluit om Michael weer voor zich te winnen.

    In tegenstelling tot een hoop romantische komedie heldinnen is Julianne niet heel sympathiek. Ze is venijnig en meedogenloos in haar queeste om Michael terug te winnen. Ze zet Kimmy voor het blok, stuurt een manipulatieve mail naar Michaels baas en betrekt haar eigen baas George (Rupert Everett) in haar gestoorde plannetjes. Hoewel ik Juliannes gedrag niet goedkeur, maakt het haar wel een stuk interessanter dan bijvoorbeeld de lieve en eenzame Lucy (Sandra Bullock) uit While You Were Sleeping. Julianne weet gelukkig dat ze niet goed bezig is: liefde heeft haar tijdelijk ontoerekeningsvatbaar gemaakt en dat maakt haar ook weer relatable. Zeker wanneer ze gespeeld wordt door Julia Roberts in één van haar beste rollen.

    Zoals ik al zei heeft My Best Friend’s Wedding geen traditioneel einde. Julianne eindigt niet met Michael. Nee, hij trouwt met Kimmy. Pijnlijk, maar soms loopt het leven zo. We eindigen niet allemaal met de man of vrouw van onze dromen. De film levert op de valreep geen nieuwe love interest voor Julianne af om haar toch nog een happy end te geven. Ze eindigt de film dansend met George. Een perfect einde voor een perfecte romcom.

    Observaties:
    • Na 20 jaar heb ik nog een steeds een hekel aan de mierzoete opening van de film waarin vier dames die verder niet in de film voorkomen Wishin’ and Hopin’ zingen terwijl de credits voorbij komen.
    • Cameron Diaz straalt als de zonnige Kimmy en het is niet gek dat ze uiteindelijk zo’n grote ster is geworden. Ze is echt fearless in haar karaoke scène.
    • Rachel Griffiths (Brothers & Sisters) en Carrie Preston (True Blood) spelen de vengeful sluts.
    • De Say a Little Prayer scène is nog steeds awesome! Plus, Paul Adelstein aka Kellerman van Prison Break is een extra in deze scène.
    • Christopher Masterson, die we nog kennen als oudste broer Francis in Malcolm in the Middle, is hier te zien in één van zijn eerste filmrollen.
    • Rupert Everett steelt de hele film als George en verdiende een Golden Globe nominatie voor zijn rol.
    • De scène op de boot waarin Dermot Mulroney The Way You Look Tonight zingt voor Julianne is perfectie en heartbreaking.

  • Review: Mother’s Day (2016)

    Review: Mother’s Day (2016)

    poster-mothersdayHet is moederdag. Sandy (Jennifer Aniston) moet haar kinderen delen met hun nieuwe, jonge stiefmoeder Tina (Shay Mitchell). Zussen Jesse (Kate Hudson) en Gabi (Sarah Chalke) hebben een moeizame relatie met hun bekrompen moeder Flo (Margo Martindale). Bradley (Jason Sudeikis) worstelt met het overlijden van zijn vrouw en jonge moeder Kristin (Britt Robertson) gaat op zoek naar haar biologische moeder.

    Beoordeling
    Na Valentine’s Day en New Year’s Eve bracht de inmiddels overleden regisseur Garry Marshall ons Mother’s Day. Net als in de twee eerdergenoemde films lopen in deze komedie de verschillende verhaallijnen door elkaar. Doordat er in deze film minder personages zijn, zijn die verhalen wel iets beter uitgewerkt en krijgen de acteurs meer screentime. Romcom veteranen Jennifer Aniston en Kate Hudson doen hun ding en spelen prima rollen net als Jason Sudeikis. Het was leuk om Scrubs-actrice Sarah Chalke eens in een film te zien. Graag zie ik haar wat vaker! En ook Britt Robertson speelt hier prima. Julia Roberts speelt een beetje stijfjes, maar dat past ook bij haar rol.

    Hoe meer bekende acteurs in een film als deze worden gepropt hoe leuker ik het vind. Wat dat betreft gaat mijn voorkeur wel uit naar Valentine’s Day en New Year’s Eve.

    Conclusie
    Mother’s Day is niet heel bijzonder, maar wel vermakelijk dankzij de leuke cast.

    rating-3stars

  • Review: Mirror Mirror (2012)

    Het klassieke verhaal van Sneeuwwitje krijgt een twist. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de boze koningin (Julia Roberts). Zij vindt Sneeuwwitje (Lily Collins, Abduction) maar een irritant kind. Het koninkrijk zit in geldnood en daarom besluit ze dat ze gaat trouwen met de jonge prins Alcott (Armie Hammer, The Social Network). Maar hij heeft alleen oog voor Sneeuwwitje.

    Beoordeling
    Regisseur Tarsem Singh (The Cell) laat zich van een luchterige kant zien met Mirror, Mirror. Het is een leuke sprookjesfilm die in al zijn kleurrijke vrolijkheid kinderen zal aanspreken. En voor volwassenen is de film vermakelijk, omdat niet het bekende verhaal van Sneeuwwitje wordt gevolgd. Daarnaast zit er voldoende humor in die volwassenen zal bevallen.

    Julia Roberts heeft duidelijk plezier in haar rol als boze koningin en het is leuk om America’s sweetheart een keer niet van haar lieve kant te zien. Lily Collins is een mooi meisje met beperkt talent. Gelukkig doet ze het hier al een stuk beter dan in Abduction. Armie Hammer heeft de charme van Prince Charming, maar komt komisch gezien niet goed uit de verf.

    Zoals we bij The Cell met Jennifer Lopez al zagen is Singh een visueel goede regisseur. De inmiddels overleden Eiko Ishioka verzorgde net als bij The Cell de costume design voor Mirror Mirror. Het zal mij niet verbazen als zij postuum een Oscar-nominatie krijgt voor haar werk.

    De film eindigt voor mij alleen op een verkeerde noot. Sneeuwwitje barst namelijk in zang uit, Bollywood style. Singh wilde misschien iets van zijn eigen cultuur meenemen in de film, maar het past er totaal niet bij. Echt verschrikkelijk gewoon.