BE COOL, SODAPOP

Tag: hugh grant

  • Bridget Jones: Mad About the Boy (2025) recensie

    Bridget Jones: Mad About the Boy (2025) recensie

    In Bridget Jones: Mad About the Boy probeert Bridget (Renée Zellweger) het leven weer op te pakken na het overlijden van haar echtgenoot Mark (Colin Firth). Ze valt al snel voor de charmes van de jonge Roxster (Leo Woodall), maar ook de nieuwe leraar (Chiwetel Ejiofor) van haar zoontje trekt haar aandacht.

    Beoordeling

    Hier zijn we dan, 24 jaar na Bridget Jones’s Diary met alweer de vierde film in deze franchise. Ik vergeet steeds hoe leuk ik deze films vind! Mad About the Boy is, ondanks het overlijden van Mark, op en top een feel good movie. Er zit een goede balans tussen nostalgie, humor en ontroerende levenslessen. Bridget is sinds we haar laatst gezien hebben in Bridget Jones’s Baby weer wat jaartjes ouder en nog een kind rijker, maar ze blijft de sympathieke single waar we destijds massaal voor zijn gevallen. Renée Zellweger is uiteraard weer fantastisch en stapt moeiteloos weer in Bridgets schoenen.

    fun fact: Leo Woodall was 4 jaar oud toen de eerste film uitkwam

    Eén van de hoogtepunten van deze film vind ik de vriendschap tussen Bridget en Daniel. Het is mooi om te zien dat ze na alle gebeurtenissen zo goed met elkaar omgaan dat Daniel zelfs oppast op Bridgets kinderen. Hugh Grant is natuurlijk weer eindeloos charismatisch, zoals we van hem gewend zijn.

    Chiwetel Ejifor (12 Years a Slave) en Leo Woodall (One Day) spelen charmante rollen als de nieuwe liefdes van Bridget. Het is niet makkelijk om Colin Firth te vervangen, maar beide mannen zijn een welkome toevoeging aan Bridgets leven en de films. Ondanks al het geflirt, wordt er ook voldoende stilgestaan bij het rouwproces waar Bridget doorheen gaat.

    Ik denk dat de makers de juiste stappen hebben gezet om de franchise nieuw leven in te blazen. Hoewel deze film een mooi einde biedt voor dit iconische personage, smaakt Mad About the Boy eigenlijk naar meer.

    conclusie

    Bridget Jones: Mad About the Boy is een heerlijke feel good movie!

    4 sterren

  • Recensie: Hugh Grant op z’n best in Heretic (2024)

    Recensie: Hugh Grant op z’n best in Heretic (2024)

    In Heretic kloppen de jonge missionarissen Paxton (Chloe East) en Barnes (Sophie Thatcher) bij de verkeerde aan wanneer ze het woord van God proberen te verspreiden. De meisjes raken al snel verstrikt in een duister kat-en muisspel met de mysterieuze Mr. Reed (Hugh Grant).

    Heretic begint zo goed..

    Ik heb Heretic vorige week in de bioscoop gezien en moest het even laten bezinken. Het is een psychologische horrorfilm waarin er veel gesproken wordt, overal religie uiteraard, en zeker in de eerste helft is er weinig actie te vinden. Knap dat juist deze helft van de film het sterkste deel is.

    Alle lof voor Hugh Grant dat hij de dialogen zo goed weet te verkopen. Ondanks dat ik niets met religie heb, wist Grant met zijn magnetische spel mijn aandacht vast te houden. Ook de spanning en mysterie zit er in de eerste helft goed in.

    Maar dan..

    In de trailer kan je zien dat de meiden voor een keuze komen te staan: nemen ze deur met ‘belief’ of ‘disbelief’ erop? Na deze stap zakt de kwaliteit van Heretic helaas. Het lijkt me ook niet makkelijk om een geslaagde ontknoping te bedenken voor zo’n sterke start. Filmmakers Scott Beck en Bryan Woods (eerder verantwoordelijk voor het vermakelijke Haunt) modderen naar mijn gevoel maar wat aan in de tweede helft. Tegen de tijd dat de simulation theory voorbij kwam, wist ik al dat het niets meer ging worden. In wanhoop kan je gekke sprongen maken, maar dat zegt hier meer over Beck & Woods dan over Mr. Reed. Liever had ik gezien dat ze nog wat langer stil waren gestaan bij het vraagstuk van de deuren; laat zien hoe de meiden twijfelen (of niet!) aan hun geloof.

    Heretic deed me denken aan twee andere films met een sterke eerste helft, waarbij de personages door een deur moeten gaan om het plot te vorderen: Don’t Breathe (2016) en Barbarian (2022). De eerste film heeft een geslaagde tweede helft met een goede en verontrustende twist. Dit was wat Beck & Woods hoopten te bereiken, maar het ging helaas meer de Barbarian kant op, waarbij de film van toon verandert en spanning verliest. Tenminste wist Barbarian deze nieuwe route nog te omarmen, terwijl Heretic maar blijft spartelen en bekende paden gaat bewandelen. En dan hebben we het nog niet eens over het nutteloze subplot van Topher Grace.

    conclusie

    Heretic begint veelbelovend, maar weet het einde niet waar te maken, hoe hard Hugh Grant ook zijn best doet.

    3,5 sterren