Wanneer de moordenaar van zijn ouders vervroegd wordt vrijgelaten, neemt de gebroken Dwight (Macon Blair) het recht in eigen handen. De familie van de moordenaar ziet dit anders, waardoor Dwight moet vechten voor zijn eigen leven.
Beoordeling
Eerder deze maand bekeek ik Green Room van Jeremy Saulnier, maar voor deze horror/thriller leverde de filmmaker Blue Ruin af. Deze wraakfilm was toevallig zaterdag te zien op Canvas. Ik had hier goede dingen gehoord en nadat Green Room al in de smaak gevallen, kon ik deze film niet aan mij voorbij laten gaan. In beide films speelt geweld een grote rol, maar waar in Green Room Anton Yelchin en zijn vrienden zich moeten verdedigen tegen een groep neo-nazi’s, zoekt de hoofdpersoon van Blue Ruin het geweld zelf op met alle gevolgen van dien. Saulnier lijkt hier te willen zeggen dat geweld geen oplossing is en dat het alleen maar meer geweld oproept.
Macon Blair, ook te zien in Green Room, speelt hier een prima hoofdrol. Zijn Dwight is zeker geen Liam Neeson-type die met gemak alle bad guys uitschakelt en dat grondt de film ook wat meer in de realiteit. Hoewel iedereen op een andere manier met verlies omgaat, vind ik dat Dwight wel erg aan de grond zit na de dood van zijn ouders, zeker in vergelijking met zus Sam die wel lijkt te functioneren in het dagelijks leven. Zelfs Sam geeft aan dat ze hem zwak vindt. Wat dat betreft hadden ze Dwight als personage wat dieper kunnen uitwerken, want we komen niet veel over hem te weten.
Conclusie
Blue Ruin is een intieme wraakfilm van Jeremy Saulnier, die met deze film en Green Room laat zien een veelbelovend talent te zijn.
