Coralie Fargeat bracht ons eerder een stylistische nachtmerrie in de vorm Revenge (2017). Met The Substance gaat ze nog een paar stappen verder. Een geweldige Demi Moore speelt Elisabeth Sparkle, ooit een geliefde celebrity die nu wordt afgedankt door de maatschappij. Haar crime: ouder worden. Ze neemt een mysterieus middel om een jongere, betere versie (Margaret Qualley) van haarzelf te creëren met alle gevolgen van dien.
beoordeling
The Substance heeft veel te zeggen over de rol van vrouwen in de maatschappij. Er wordt zoveel waarde gehecht aan jeugd en schoonheid en het behouden van die dingen. Helaas is het vergankelijk en wordt je op een gegeven moment onzichtbaar. Je telt gewoon niet meer mee. Niet gek dat er een hele industrie is die inspeelt op deze onzekerheden. Elisabeth gebruikt in de film ‘the substance’, maar het had net zo goed over plastische chirurgie kunnen gaan en hoe mensen hierin door kunnen slaan. Maar ook het moederschap is een thema: je eigen leven ‘opgeven’ voor je kinderen en hoe ondankbaar dat kan zijn. Ja, Fargeat geeft genoeg stof tot nadenken. Alleen heb je door alle body horror daar niet veel tijd voor.
The Substance is (in de meest positieve zin van het woord) een gruwelijke, smerige en walgelijke film. Ja, ik werd er zelfs een beetje misselijk van. Het voelt aan als een heel orginele film. Fargeat lijkt wel geïnspireerd te zijn door genre klassiekers als Carrie en The Thing, maar weet met haar stijlvolle blik van The Substance iets heel eigen te maken. Demi Moore speelt een fantastische en dappere rol. Ze heeft zich zeer kwetsbaar opgesteld en dat komt haar personage Elisabeth alleen maar ten goede. Ik hoop dat de Academy Moore zal gaan belonen met een Oscar nominatie. Ook Margaret Qualley is goed in haar magnetische rol. Dennis Quaid lijkt lol te hebben met zijn walgelijke rol.
conclusie
The Substance is zeker niet voor iedereen, maar is wel een film die je eigenlijk niet mag missen.
